Ἡ σιδηροδρομική καί ἐπιστημονική ἀγραμματοσύνη στήν ΑΜελ καλά κρατεῖ

Ἡ χυδαία ὑποκουλτούρα τῆς κλίκας πού λυμαίνεται τό ἀστικό συγκοινωνιακό γίγνεσθαι τῆς πόλεώς μας, ὅπως τονίζομε σέ κάθε εὐκαιρία, ἔχει ἀναγάγει σέ ὑπέρτατο ἀξίωμα τή διευθυντική ἀσυδοσία. Προσαρμόζοντας στή μετριότητά τους τό modus operandi τῶν ἐπί μέρους ὑποσυστημάτων πού ἀπαρτίζουν τό σύστημα “σιδηρόδρομος” ἐπιδιώκουν τή δημιουργία ἡμικαταρτισμένων, μή σκεπτόμενων ὑπαλληλίσκων πού δέν θά ἀξίζουν τόν τίτλο τοῦ σιδηροδρομικοῦ. Ὁ ὅποιος ἀντίκτυπος στήν ποιότητα καί τήν ἀσφάλεια ἐλάχιστα τούς ἐνδιαφέρει, οὔτε κἄν τόν συνειδητοποιοῦν. Ὡς σκιτζῆδες, λειτουργοῦν τό δίκτυο στά κουτουροῦ καί στοῦ κασίδη τό κεφάλι.

Μία κορυφαία ἐκδήλωση τῆς ἀντιεπαγγελματικῆς καί ἀντεπιστημονικῆς βαρβαρότητάς τους ἦταν τό πετσόκομμα τῆς ἐκπαιδεύσεως καί ὁ βανδαλισμός τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ προσομοιωτῆ. Ὅπως ἀποδείχθηκε ἐκ τῶν ὑστέρων, αὐτά ἀποτελοῦσαν μέρος εἰλημμένων ἀποφάσεων γιά βίαιες ἐνδοεταιρικές χωροταξικές ἀνακατατάξεις καί ἐκδιώξεις ἀνεπιθύμητων στοιχείων, ὅπως οἱ ἐπιστημονικά ὀρθές μελέτες καί ἡ ἐκπαίδευση. Αὐτοί οἱ τύποι ἔχουν ἀποτύχει νά ἐμβαθύνουν στίς γνωσιολογικές ἀπαιτήσεις καί προδιαγραφές ὅλων τῶν ἐπαγγελματικῶν εἰδικοτήτων τῆς συγκοινωνίας. Κατ`εἰκόνα καί ὁμοίωση τῶν νεοφιλελεύθερων μαθητευόμενων μάγων ἐκφυλίζουν καί ἐκχυδαΐζουν τήν συνείδηση καί τό πνεῦμα τῆς ἐπιχείρησης σέ μία ῥηχή, δῆθεν ὠφελιμιστική ἐθελοδουλεία. Κάτι πού ἐφάρμοσαν πρῶτα καί κύρια στόν ἑαυτό τους, προκειμένου νά “προσαρμοσθοῦν”.

2 αἰῶνες σιδηροδρομική ἐξέλιξη ἔχουν σμιλεύσει -πολλάκις μέ αἷμα- τήν κουλτούρα ἐπαγγελματισμοῦ τῶν διεθνῶς κυρίαρχων σιδηροδρομικῶν σχολῶν σκέψης, Κεντροευρωπαϊκή, Βρεταννική, Αμερικάνικη κ.λπ. Ἡ κουλτούρα αὐτή ἀγνοεῖται βάναυσα ἀπό τήν ἀπίστευτη ἀκαταλληλότητα, ἀσχετοσύνη καί μετριοκρατία. πού ἐπικρατεῖ παρ`ἡμῖν. Καταστρέφει τό espirit de corps πού ὀφείλαμε νά καλλιεργοῦμε βάσει τῶν πάλαι ποτέ φιλοδοξιῶν γιά μία πρότυπη συγκοινωνιακή ἐπιχείρηση, ὅπως ξεκινήσαμε πρό 20ετίας. Φυσικά τό θεσμικό τερατούργημα, ὅπως ἔχει καταντήσει ἡ ἐταιρεία, καταργώντας τήν ἠθική καί ἐπαγγελματική δεοντολογία, τή δημοκρατικότητα στό χῶρο ἐργασίας, εἶναι ἀδύνατο νά ἀναπτύξει ὁποιαδήποτε ἐταιρική κοινωνική εὐθύνη ὅπως τήν εὐαγγελίζοταν ἀπατηλά κάποιοι θιασῶτες ἑνός ἐξανθρωπισμένου καπιταλισμοῦ, τέτοιο πρᾶγμα δέν ὑφίσταται.

Μία βασική ἀρχή πού διέπει τήν ἐπιλογή καί ἐκπαίδευση τοῦ προσωπικού εἶναι ἡ ἀπαίτηση ἐξελιξιμότητος. Κάθε δόκιμος ὑπάλληλος θά πρέπει νά προαλείφεται κατάλληλος καί γιά 2 τοὐλάχιστον περαιτέρω ἱεραρχικά ἐπίπεδα, ἀλλιῶς δέν εἶναι κατάλληλος οὔτε καί γιά τό εἰσαγωγικό του πόστο. Ἔνας λ.χ. σταθμάρχης πού θά εἶναι ἀνεπίδεκτος νά ἐξελιχθεῖ σέ ῥυθμιστή, δέν κάνει οὔτε καί γιά σταθμάρχης. Θά μποροῦσε νά δοκιμάσει τήν τύχη του σέ κάποιο καταλληλότερο γι`αὐτόν τύπο ἐπιχειρήσεως. Ὅπως ἀκριβῶς καί ἕνας ὑποψήφιος πού δέν κάνει γιά κάτι παραπάνω ἀπό ὑπολοχαγός, δέν θά ἔπρεπε νά εἰσέρχεται στή σχολή εὐελπίδων, τόσο ἀπλᾶ! Ἥδη ἡ καταστρατήγηση αὐτῶν τῶν ἀρχῶν ἐπιδεινώνει ἀνεπίτρεπτα τίς συνθῆκες ἐργασίας τῶν ἱκανοτέρων κάθε εἰδικότητος στήν ἐπιχείρηση. Εἴπαμε ὅμως, ἡ διατήρηση ἑνός ἀποδεκτοῦ ποιοτικοῦ ἐπιπέδου ἀντίκειται στήν ἀνάγκη μερικῶν γιά ἐλεγχόμενους καί ἐνεργούμενους ἀπασχολήσιμους ὑπηκόους.

Πολλῷ μᾶλλον ἀπέτυχαν στήν ἐκπαίδευση νά ἐμφυσήσουν πραγματική σιδηροδρομική γνώση σέ κατηγορίες συναδέλφων πού θά ἦσαν εὐεπίφοροι πρός τοῦτο ἀν ὑπῆρχε ἕνα εὐνοϊκότερο περιβᾶλλον. Ἀκόμη καί τό ἀτελές μπηχεβιοριστικό ἐκπαιδευτικό μοντέλο πού κληρονομήσαμε ἀπό μία πανσπερμία ἐτερόκλητων διεθνῶν ἐξπερτς -οὔτε νά τούς συντονίσει δέν κατόρθωσε ἡ ἐγχώρια μετριοκρατία- ἔχει φυλλορροήσει ἀνεπίτρεπτα. Ἡ διπλάσιας διαρκείας διαδικασία ἐμπεδώσεως τοῦ βομβαρδισμοῦ μέ πληροφορίες καί ἡ μετατροπή τους σέ συνεκτική ὁλιστική γνώση τοῦ σιδηροδρομικοῦ συστήματος θεωρεῖται γιά κάποιους στό "μαγαζί" χαμένος χρόνος. Συνακόλουθα, ἀπουσιάζει ὁποιαδήποτε συμβολή στήν σιδηροδρομική ἔρευνα, τεχνογνωσία, σπουδές κ.λπ, πού θά ὄφειλε νά συνεισφέρει μιά ὑποτιθέμενα ὑγιής ἐπιχείρηση.

Oὐδείς ἔχει ἀσχοληθεῖ ἀκόμη μέ τά ἀπαιτούμενα προσόντα τῶν διοικητικῶν στελεχῶν τοῦ σιδηροδρόμου Δέν ἀρκεῖ ὁ ὅποιος ἀκαδημαϊκός τίτλος -ἄσε πού καί αὐτός ἀκόμη ἑνίοτε ἐλλείπει- γιά τήν ἀναρρίχηση σέ διευθυντική θέση στό σιδηρόδρομο. Θά ἀναφερθοῦμε στόν Κεντροευρωπαϊκό θεσμό τοῦ Betriebsleiter πού θά ὄφειλε νά υἱοθετηθεῖ σέ συνδυασμό μέ μία ἐπαγγελματική ἕνωση ἀξίων ἀρχιμηχανικῶν τῶν σιδηροδρόμων γιά νά ἐξασφαλίζει τόν ἀποκλεισμό ὁποιουδήποτε κομματικοδίαιτου ἤ ἄλλου εὐνοιοκράτη ἀπό τήν ἐμπλοκή στήν τεχνική διοίκηση τῶν μέσων σταθερᾶς τροχιᾶς.

Νομίζουμε ὅτι ἡ ἀνατροπή αὐτοῦ τοῦ καθεστῶτος δέν μπορεῖ, παρά νά παρουσιάζει ἀναλογίες μέ εὑρύτερες κοινωνικοπολιτικές ἀνατροπές πού ἀπαιτεῖ ἡ ἐξυγίανση ὁλόκληρης τῆς ζωῆς μας.

ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΥΓΙΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ

ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΥΣΗ!

IC59, 25-06-2012