Follow-up κινητοποιήσεων έργαζομένων τοῦ Μετρό

Ἐξ αἰτίας τοῦ ἐπείγοντος κάποιων καταστάσεων θά ἀναπτύξομε τό παρόν μέ κάπως ἀνορθόδοξη καί ἀντίστροφη δομή. Θά ξεκινήσουμε μέ τό διά ταῦτα καί στή συνέχεια θά ἀναφερθοῦμε σέ ὅλο καί γενικότερα contexts.
Ὡς σημαντικό ὁρόσημο ἀναδεικνύονται οἱ κινητοποιήσεις τῆς 20ῆς τρέχοντος. Ἡ μαχητική μας συμμετοχή θά πρέπει νά εἶναι καθοριστική τοῦ ὅλου κλίματος. Ὁπωσδήποτε θά πρέπει νά πρέπει νά τονίσουμε τό προφίλ ἀνυπακοῆς καί ἐξεγερσιακῆς πρωτοπορίας μας. Ἡ διατήρηση τοῦ ἀγωνιστικοῦ προφίλ πού ἔχει δημιουργηθεῖ διεθνῶς πλέον γιά τήν αίχμή τοῦ συνδικαλιστικοῦ μας κινήματος μᾶς ἐπιφορτίζει μέ πρόσθετο ἱστορικό φορτίο καί καθῆκον. Ἡ διατήρηση τοῦ ἀνατρεπτικοῦ ταξικοῦ μομέντουμ περνἀει ὑποχρεωτικά πλέον καί ἀπό τόν δικό μας κλάδο. Μέ τόν ἕνα ἤ τό ἄλλο τρόπο, θά καταδείξουμε ὅτι ἡ ἐπιστράτευση τῆς βρωμερῆς κλεπτοκρατικῆς χούντας ἀποελεῖ κουρελόχαρτο γιά μᾶς καί οὐδόλως θά ἐπηρεάζει τήν οὐσία τῶν κινητοποιήσεών μας. Τἀ ἐναλλακτικά σενάρια δράσεως εἶναι 2:
1. Φούλ συμβατική 24ωρη ἀπεργία, ἤ
2. Φούλ 24ωρη ἀπεργία μέ ἐμβόλιμο 8ωρο ἄνοιγμα τοῦ δικτύου γιά τήν ἐξυπηρέτηση διαδηλώσεων.   Γιά τή διασφάλιση τοῦ πλαισίου αὐτοῦ πρέπει:

• Πρῶτα καί σημαντικότερα, νά ἀνοίξουμε ὅσους σταθμούς ἐμεῖς θεωρήσουμε σκόπιμο καί λειτουργικό ἀψηφώντας κάθε παρέμβαση τῆς δοσιλογικῆς “ἀστυνομίας”.

• Νά θεωρήσουμε τό δίκτυο ὑπό προσωρινό ἐργατικό ἔλεγχο λειτουργώντας μέ τά δικά μας standards καί ὄχι τῆς “διοικήσεως”. Ὑπ'αὐτή τήν ἔννοια νά κελεύονται ὅσοι συνάδελφοι ἀνοίξουν τό δίκτυο νά δηλώσουν 24ωρη ἀπεργία στό time sheet τους.

Οἱ συνάδελφοι ὅλων τῶν συγκοινωνιακῶν μέσων καλοῦνται νά ἀσκοῦν πίεση στούς παντοίους συνδικαλιστικούς φορεῖς καί ἐκπροσώπους τους γιά ἀγωνιστική πλειοδοσία πρός τήν κατεύθυνση τῆς μείζονος ῥιζοσπαστικοποιήσεως.
Ἐδῶ θά ἀνοίξουμε μία παρένθεση γιά τήν ἀξιολόγηση τῆς καταστάσεως. Θά πρέπει νά στηλιτεύσουμε κατ' ἀρχή γιά ἄκρα μειοδοσία (γιά νά μήν ποῦμε τίποτε βαρύτερο) ὅσους διασπείρουν κλῖμα ἠττοπάθειας, ἀπαισιοδοξίας καί ἀξιολογοῦν ἀρνητικά σάν ἀποτυχία τίς ὡς τώρα κινητοποιήσεις μας. Τό ὅτι ἐξαναγκάστηκε ἡ “κυβέρνηση” ἀπό τούς πραγματικούς ἐντολεῖς της σέ μείζονες κινήσεις αὐταρχισμοῦ ἐπιστρατεύσεων καί ἀστυνομικῶν ἐπιδρομῶν-διαρρήξεων σέ ἐργασιακούς χώρους εἶναι καθαρή δική της ἠθικἠ ἤττα καί ξεμασκάρεμα. Στρατιωτικά ἀκόμη εἴμαστε ἀνίσχυροι, ἄν κάποιοι θεωροῦν ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε ἀποκρούσει τήν εἰσβολή τῶν Μ.Α.Τ. προτρέχουν ἐπικίνδυνα μᾶλλον. Ἀντίστοιχα δέν δικαιούμεθα νά ἀποδυθοῦμε σέ αὐτάρεσκες θριαμβολογίες ὅτι νικήσαμε κατά κράτος, δέν μποροῦμε νά ὑποθάλψουμε αὐτή τήν αὐτοκαταστροφική μανία τῆς νεοελλαδικῆς κουλτούρας νά ἀδυνατεῖ νἀ διακρίνει ἀντικειμενικά τίς ἐνδιάμεσες καταστάσεις μεταξύ ἀπόλυτου θριάμβου καί ἀπόλυτης καταστροφολογίας. Ἡ ἱστορία ἐχει γυρίσματα, καμμιά αὐτοκρατορία δέν ἐπέζησε γιά πάντα καί πολλές φορές τόν περασμένο αἰῶνα ἡ ἐργατική τάξη ἐπικράτησε ἐπί μακρόν.
Ἡ ἐπαναστατική αἰσιοδοξία δέν εἶναι ἀνεδαφική, ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει καί τή νοημοσύνη καί τή δύναμη νά ἐξἐλθει ἀπό τά σκατά τοῦ τρέχοντος ταξικοῦ μεσαίωνα. Ἀκόμη καί μέ τίς ὅποιες ἀπώλειες ὑποστοῦμε, θἀ ἐπικρατήσουμε μακροπρόθεσμα τῆς ἰσχνῆς μειοψηφίας τῶν μεγαλοκαπιταλιστῶν.
Πρέπει νά ἐξασκήσουμε αὐτοκριτική γιά τήν ὡς τώρα χαλαρή στάση μας ὡς ἐργατική τάξη συνολικά, παρά τά ὅποια ἐλαφρυντικά πού μπορεῖ νά ὑπῆρχαν.
`Η μηδενική ἀνοχή ἦταν μονόδρομος πού ἔπρεπε νά ἔχει ἀκολουθηθεῖ ἀπό τά ἀρχικά στάδια τῆς κρίσεως. Οἱ ὀργανωμένοι ταξικοί-ἀντικαπιταλιστικοί φορεῖς θά ἔπρεπε νά ἔχουν ἐπιμείνει σέ ἐξεγερσιακὀ ἀναβρασμό & προετοιμασίες ἔστω καί φορτικά. Ὀφείλαμε νά ἔχουμε ἀναπτύξει μία αὐξανόμενα στρατευμένη καί συνακόλουθα “στρατιωτικοποιημένη” ταξική φυσιογνωμία, πιθανῶς φταίει ἡ φυσική ἀδράνεια τῶν ἀνθρώπων πού καθυστερήσαμε τόσο ἀνεπίτρεπτα. Ἴσως μία ἐντονότερη παγκοσμιοποιημένη ταξική ἀντίδραση νἀ εἶχε συνετίσει περισσότερο τούς δυνάστες μας. Κάθε ἐμπόδιο ὅμως καί γιά καλό, προκειμένου νά ἐνστερνισθοῦμε τήν ἀδιάλλακτη ἀπόφαση νά τούς ξεπαστρέψουμε μια και καλή. Πρέπει νά καλύψουμε τόν χαμένο χρόνο μέ ἐντατικοποίηση καί σκλήρυνση τῶν ἀγώνων. Οἱ καιροί οὐ μενετοί.