9/8/13

H XAOTIKH ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΚΛΑΔΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΦΡΕΝΗΡΕΙΣ ΡΥΘΜΟΥΣ

Προκαλεῖ ἴλιγγο ἡ καθημερινή συνειδητοποίηση τῆς αχρειότητας, στην ὁποία διολισθαίνουν οἱ διορισμένοι ἀπό τη χούντα οὐτιδανοί σέ ὅλο το φάσμα τῶν συγκοινωνιακῶν δραστηριοτήτων και στόν κατ’ὄνομα δημόσιο ἔλεγχο αὐτῶν. Αὐτοί οἱ ἀνεκδιήγητοι ἀλληλοτροφοδοτοῦνται με την «κρίση» σε ἕνα φαῦλο κύκλο συνεχῶν χτυπημάτων κατά τῆς συγκοινωνίας, τοῦ κοινοῦ & τῶν ἐργαζομένων.
Κάποιοι ἀπ’αὐτούς εἶναι ἐκ γενετῆς κομματόσκυλα τῆς μετριότητος και τῆς προσκολλήσεως, κάποιοι ἄλλοι δυστυχῶς εἶναι πρώην καταξιωμένοι συνάδελφοί μας ἀπό τήν συγκοινωνιακή ἀγορά, πού ἐκπόρνευσαν βάναυσα την ἐπιστήμη και την ὑστεροφημία τους στο βωμό ἰταμῶν σκοπιμοτήτων μνημονιακῆς –και ὄχι μόνο- φύσεως. Συμπεριφέρονται ὡς χαοτικοί Προκροῦστες, ἀποδομοῦν με σπασμωδικές και ἀλλοπρόσαλλες κινήσεις πανικοῦ κάθε ψῆγμα θετικῶν στοιχείων πού εἶχε καταφέρει να ἐξασφαλίσει στο παρελθόν ἡ συγκοινωνιακή κοινότητα. Μέσα σε ἕνα ἀμόκ χρηματοθηρίας καταστρατηγοῦν, ἐκτός ἀπό κάθε ἀπομεινάρι χρηστῶν συναλλακτικῶν ἠθῶν & κοινωνικοῦ δικαίου, ἀκόμη και βασικές ἀρχές τῆς -ὑποτίθεται δικιᾶς τους- δῆθεν ἐπιχειρηματικότητας, «ἐλεύθερης ἀγορᾶς», μάνατζμεντ και δε συμμαζεύεται. Οἱ κατσαπλιάδες δέν ἔχουν ἐμπεδώσει Χριστό ἀπό διαχωρισμούς ἁρμοδιοτήτων δημοσίας διοικήσεως, ὑπουργείων, ἐλεγκτικῶν ἀρχῶν, ἐργοδοτῶν κ.λπ. Στό «χῦμα» βγάζει ὁ καθένας ἠλίθια φιρμάνια γιά ὁτιδήποτε τοῦ κατέβει καί –νομίζει πώς- τόν βολέυει. Θεωροῦν ὅτι μέ σέ τοῦτο τό χωρίς κανόνες χάος θά καταφέρουν νά ἐπιβάλουν τετελεσμένα τό δίκαιο τοῦ τρισχειροτέρου. Παράλληλα, ἡ διαπλοκή και σύγχυση ἁρμοδιοτήτων διαλύει ἀπροσχημάτιστα ἀκόμη και αὐτήν την ὑποτιθέμενη ἀστικοδημοκρατική χαζοχαρούμενη δεοντολογία τῶν ὑποτιθέμενων «Δυτικῶν Δημοκρατιῶν». Κατά τά ἄλλα βαυκαλίζουν τους ἀνεγκέφαλους ψηφοφόρους των ὅτι θα προσελκύσουν «σοβαρούς ἰδιῶτες ἐπενδυτές» στους τομεῖς τῶν μαζικῶν μεταφορῶν.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις πανικοβλητου ερασιτεχνισμου των διοικουντων

1.       Επιβίβαση μόνο από την μπροστινή πόρτα των λεωφορείων: δέν νοεῖται οἱ ὁδηγοί νά ἐμπλέκονται σέ θέματα ἐμπορικῆς ἐκμεταλλεύσεως. Δέν μπορεῖ ὁ ὁδηγός νά καθίσταται ὑπεύθυνος γιά τήν ἐγκυρότητα τίτλων μεταφορᾶς τῶν ἐπιβαινόντων. Δέν μπορεῖ κἄν νά ὑποχρεοῦται σέ ἐκμάθηση τῆς κάθε τιμολογιακῆς ἰδιαιτερότητας. Πρόκειται γιά ποταπή άπόπειρα ὑποχρέωσης σέ πολυειδικότητα, τήν ὁποία ὁ συνδικαλισμός ὀφείλει νά ἀποκρούσει πάσῃ δυνάμει.
Στή θεωρητική περίπτωση πού κάποιος καθ’ὅλα ἔγκριτος καί πιστοποιημένος ἐλεγκτής ἀποκτοῦσε ἐπαγγελματικό δίπλωμα ὁδηγήσεως καί προσφερόταν νά κάνει τόν «Ρἀμπο», θά ἔπρεπε νά ἀμείβεται γιά τήν πολυειδικότητα τοὐτη μέ ἀνω τῶν 40% προσαύξηση τῶν βασικῶν ἀποδοχῶν του. Στήν πράξη καί αὐτό κρίνεται ἀπορριπτέο λόγῳ τῶν παρακάτω:
Τό συγκοινωνιακό σύστημα εἶναι στημένο μέ συγκεκριμένη φιλοσοφία. Οἱ χρόνοι καί οἱ ῥοές ἐπιβατῶν εἶναι ὑπολογισμένα γιά εὐέλικτη Επιβίβαση/αποβίβαση ἀπό παντοῦ. Πρός τοῦτο ἔχουν ἐπενδυθεῖ ἕνα σωρό χρήματα γιά τόν ἐφοδιασμό κάθε ὀχήματος μέ 2 ἤ καί 3 ἀκυρωτικά. Δέν μπορεῖ αὐτά νά πᾶνε χαμένα καί νά χρονοτριβεῖ τό δρομολόγιο γιά τήν ἐπιδιωκόμενη διαδικασία. Ὁ ὁδηγός ὀφείλει νά ἀφιεροῦται ψυχῆ & σώματι στήν ἀσφάλεια τῆς κυκλοφορίας, ὁπότε ἀπαγορεύεται νά συγχίζεται ἤ καί νά συμπλέκεται μέ δύστροπους ἐπιβάτες γιά τέτοια ἀλλότρια θέματα.
2.       Οἱ ταχυδακτυλουργίες μέ  το μηνιαίο επίδομα εργασίας επικίνδυνης και ανθυγιεινής εἶναι μνημεῖο ἀντιδεοντολογίας, δέν ξέρει κανείς ἀπό ποῦ νά ἀρχἰσει καί ποῦ νά τελειώσει. Ἡ ὅλη διατύπωσή του φιρμανιοῦ τους ἀπό τήν ἀρχή ὡς τό τέλος ξεχειλίζει ἀπό τήν ἐξοργιστική ἀγραμματοσύνη, τή χυδαιότητα, τήν προχειρότητα καί τήν Προκρούστειο νοοτροπία τῶν συντακτῶν του. Καί μόνο ἡ ὕπαρξη σέ ἕνα τέτοιο κείμενο τῆς προσωποπαγοῦς ἀναφορᾶς γιά «Καθορισμό αρμοδιοτήτων» κάποιου τύπου ὀνόματι Χρήστου Σταϊκούρα εἶναι ἐνδεικτική τῆς Μουσολινικῆς τους γελοιότητας. Κατ’ ἀρχή, ὅλα αὐτά τά γουρούνια πού ὑπογράφουν αὐτό τό ἔμεσμα, εἶναι ἀναρμόδια πρός τοῦτο κανονικά. Ο καθορισμός ἀνθυγιεινότητος, ἐπικινδυνότητος κ.λπ. τῶν διαφόρων ἐπαγγελμάτων εἶναι ἀντικείμενο ἀσφαλιστικῶν φορέων καί προκύπτει ἀπό συνδυαμό ἐπιστημονικῆς μελέτης (π.χ. στατιστικές τραυματισμῶν, ἐπαγγελματικῶν νόσων, σωματικῆς κοπώσεως κ.ἄ.) καί κοινωνικῆς-συνδικαλιστικῆς διαπραγματεύσεως καί διεκδικήσεως. Ἐξυπακούεται δε ὅτι ἕνας company-specific κατακερματισμός τῶν κατηγοριῶν ἀνθυγιεινότητος ὅπως στό προκείμενο εἶναι ἀδιανόητος καί ἀναρρωτόμεθα ἄν ἔχει ὑπάρξει ἱστορικό προηγούμενο σέ πολιτισμένη χώρα. Δέν νοεῖται σέ μία τέτοια ῥύθμιση νά κατονομάζονται συγκεκριμένες ἐταιρεῖες, οἱ ταξινομήσεις ἐπικινδυνότητος νοοῦνται μόνο πανεθνικῆς ἐμβέλειας καί ἀνεξάρτητες ἐργοδότη. Ἐτσι κι ἀλλιῶς τό ἐπιχειρηματικό τοπίο χαρακτηρίζεται ἀπό ῥευστότητα, ἐγκαταστάσεις καί ἐκμεταλλεύσεις μπορεῖ νά μεταπωλοῦνται άπό φορέως σέ φορέα, νά συγχωνεύονται/ διαχωρίζονται, νά θυγατροποιοῦνται ἤ νά ὑπόκεινται σέ ὁτιδήποτε ἄλλες ἐταιρικές ἀναδιαρθρώσεις. Οὔτε στή χειρότερη «Μπανανία» δέν μπορεῖ νά προσαρμόζονται αὐτά μέ ῥυθμίσεις μαγειρεμέ­νες φωτογραφικά κατά μεμονωμένο ἐργοδότη! Καί στίς ἀπαριθμήσεις τῶν είδικοτήτων βέβαια παρατηρεῖται ὁ κακός χαμός, πού προδίδει μεταξύ ἄλλων καί τήν ἔκνομη, αύθαίρετη ἀπόκλιση τῶν ἐμπλεκομένων συγκονωνιακῶν δραστηριοτήτων ἀπό θεσμοθετημένα ἐθνικά standards ὅπως ὁ Γ.Κ.Π.Ε.Υ. τῶν σιδηροδρόμων.
Ἐκτός αὐτοῦ, ὑπάρχει και ἡ πιθανότητα ἐσκεμμένων ἀδικιῶν με την κουτοπόνηρη προσδοκία πώς ἔτσι θα ὑποδαυλισθοῦν φαινόμενα κοινωνικοῦ κανιβαλισμοῦ μεταξύ συναδέλφων διαφορετικῶν ἐταιρειῶν /είδικοτήτων, προεκτείνοντας τον παραλογισμό τῶν προσφάτων μισθολογικῶν ἰσοπεδώσεων καί ἀποτρέποντας ἕνα πανσιδηροδρομικό ἐργατικό κίνημα. Στην πραγματικότητα, αὐτό όφείλει να γυρίσει boomerang ἐναντίον τῶν Προκρουστῶν. Ἄν πέσουμε στήν παγίδα τους καί φαγωθοῦμε μεταξύ μας τότε θάμαστε ἄξιοι γιά τοῦτα καί γιά πολύ χειρότερα.

Οι παρερμηνειεσ-υπερβασεισ αρμοδιοτητων

Τό Ὑπουργεῖο Μεταφορῶν δέν ἔχει καμμία ἁρμοδιότητα νά ἀνακατώνεται οὔτε στά ἀνθυγιεινά (πού εἶναι θέμα ἀσφαλιστικῶν φορέων), οὔτε στή διαχείριση διοικητικῶν λεπτομερειῶν τῶν συγκοινωνια­κῶν ἐπιχειρήσεων, οὔτε στα μισθολογικά τοῦ προσωπικοῦ τους. Δουλειά του εἶναι νά προσδιορίζει τό μακροσκοπικό μάστερ-πλάννινγκ τῶν μεταφορῶν, νά δημιουργεῖ ἐπῖχειρηματικό περιβᾶλλον κατάλλη­λο γιά τήν ὑλοποίησή του, νά συντάσσει τεχνικές προδιαγραφές καί νά ἐπιβάλλει τήν τήρησή τους.

Επιμύθιο για τη γενικότερη εἰκόνα

Μέρα με τη μέρα παγιώνεται διαπίστωση τῆς ποταπότητας ὀχι μόνο τῶν προαναφερθέντων πολιτικάντηδων-ἀνδρεικέλων Δ’ κατηγορίας, ἀλλά πρωταρχικά τῶν ἐντολέων τους, τῶν μεγαλοκαπι­ταλιστικῶν οἰκογενειῶν πού λυμαίνονται τον πλανήτη & τους κατοίκους του. Πλέον ἔχει πέσει το μασκάρεμα τοῦ καπιταλισμοῦ ὥς ἐκλεπτυσμένης, νομιμοφανοῦς μορφῆς κλοπῆς τῆς ὑπεραξίας τῆς ἐργασίας. ἔχει πάρει χαρακτῆρα ληστρικῆς ἐπελάσεως τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ ἐγκλήματος. συσσω­ρευμένη ἀντεργατική ἐκδικητικότητα 7 δεκαετιῶν, ὅταν το ἀντίπαλο δέος τῆς ΕΣΣΔ τους ἐξανάγκαζε να παραχωροῦν κάποια ψιχία και κάποια «κοινωνικά συμβόλαια» ξέσπασε σε δολοφονικό μένος ἐπειδή νομίζουν ὅτι ξεμπέρδεψαν. Ἔτσι, ὅλες οἱ πρόσφατες ἀντιθεσμικές ἀγυρτεῖες, ἀπό τά χρηματιστήρια μέχρι τά νοθευμένα κυνοβούλια, ἔχουν καταστήσει δυσδιάκριτο το ὅριο μεταξύ ΛΜΑΤ και ὑποκόσμου.

APXEION Blogs