ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2010: ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ!

Διπλ.-Μηχ. Νικόλαος Σμπαρούνης

Εἰδικός σιδηροδρομικῶν συστημάτων

Ὑποψήφιος Περιφερειακός σύμβουλος Πελοποννήσου

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ 

Γιατί ὑποψήφιος στήν Πελοπόννησο?

Ἀποκλειστικά καί μόνο χάριν τῆς διασώσεως του σιδηροδρόμου. Ἃν καί δέν τυγχάνω Πελοποννήσιος, οὔτε κατοικῶ πλέον στήν Πελοπόννησο, ὑπῆρξα θαυμαστής, ἀλλά καί τακτικότατος χρήστης τοῦ Σιδ/μου Πειραιῶς - Ἀθηνῶν - Πελοποννήσου μέχρι καί τή χειρότερη ἡμέρα τῆς ζωῆς μου, ὅταν κατάπτυστοι πεμπτοφαλαγγίτες ἔκλεισαν τήν γραμμή Κιάτου - Ἁγ. Ἀναργύρων-προσωρινά λαοῦ θέλοντος-. Ἡ παλαιά ἐταιρεία πού λειτουργοῦσε τό δίκτυο αὐτό ὡς τή δεκαετία τοῦ '60 ἀποτέλεσε πρότυπο διαχειρίσεως σιδηροδρόμου γιά τά Ἑλλαδικά δεδομένα σέ σχέση μέ τό δημοσιοϋπαλληλικό δεινοσαυρισμό τῶν ΣΕΚ καί γι'αὐτό χαίρει ξεχωριστῆς ἐκτιμήσεως μεταξύ τῶν μελετητῶν τῆς συγκοινωνίας. Ὡς φοιτητής στήν Πολυτεχνική Πατρῶν ταξίδευα -ἀποκλειστικά σιδηροδρομικῶς- 2 φορές τή βδομάδα καί ἥδη ἀπό μαθητής γυμνασίου ἐπισκεπτόμουν τό πατρικό μου σπίτι στό Εὐπάλιο Δωρίδος μέ τό Πελοποννησιακό τραῖνο καί τό πορθμεῖο. Ἐκτός αὐτοῦ, ὁ σιδηρόδρομος ὑπῆρξε ἐπίσης βασικότερο ἐρέθισμα γιά τό σύνολο τῆς παντοιοτρόπου ἀναμίξεώς μου στά κοινά καί γιά τήν πολιτική μου συνειδητοποίηση.
Ἐάν ὁ σιδηρόδρομός μας δέν διέτρεχε ἄμεσο κίνδυνο ἀφανισμοῦ δέν θά εΐχα μπεῖ στόν κόπο νά ὀχλήσω κάποιον μέ τήν ὑποψηφιότητά μου. Δυστυχῶς τά παράσιτα πού λυμαίνονται τίς συγκοινωνίες σχεδόν ἀπό καταβολῆς τους, ἀπεφάσισαν ὅτι θά τούς ἀποφέρει περισσότερα νεκρός ὁ σιδηρόδρομος παρά ζωντανός καί ἀπειλοῦν νά ξηλώσουν μέγα μέρος του καί νά τό πουλήσουν γιά οἰκόπεδα καί γιά σκράπ. Τά δε ἀπομεινάρια του σκοπεύουν νά τά λειτουργήσουν κόντρα στό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο τῆς ἀνοικτῆς ἀγορᾶς μεταφορῶν μέσῳ διαβλητῶν πελατειακῶν σχέσεων, πού θά τούς ἐξασφαλίζουν μπόλικο χαρτζιλίκι κάτω ἀπό τό τραπέζι. Αὐτή εἶναι ἡ οὐσία τοῦ πρόσφατου ἀντισιδηροδρομικοῦ νομοσχέδιου.
Ὁ Σιδηρόδρομος Πελοποννήσου προσέφερε σημαντικά στήν κοινωνική καί ἐπαγγελματική ζωή μου, εἶναι καιρός νά προσπαθήσω νά ἀνταποδώσω.

Πῶς μπορεῖ νά τούς σταματήσει μία τοπική αὐτοδιοίκηση προοδευτική?

Δεδομένου τοῦ μηχανισμοῦ διαιωνίσεως τῆς ἀγυρτοκρατίας στήν κεντρική πολιτική σκηνή, ἡ Τ.Α. ὀφείλει νά ἀποκτήσει ἕνα χαρακτῆρα κινηματικό, ἀντιστασιακό καί νά λειτουργήσει τίς δομές της ὡς ἀντίβαρο στήν ὑλοποίηση κάθε ἀντιπεριβαλλοντικῆς καί ἀντιδεοντολογικῆς ἀχρειότητας τῶν κυβερνήσεων.                   
Κατ'ἀρχή ὀφείλει νά ἐξωπετάξει μιά ὥρα ἀρχύτερα τόν τριτοκοσμικό θεσμό τῶν ΚΤΕΛ καί νά εἰσαγάγει ἐναλλακτικά καθεστῶτα ἐκτελέσεως μεταφορικοῦ ἔργου. Ὁμοίως ὀφείλει νά ἐκτρέψει ὅλους τούς πόρους ἀπό ἀνταγωνιστικά μεταφορικά συστήματα πρός τό σιδηρόδρομο, κάθε ἄμεση & ἔμμεση ἐπιδότηση ἀπό τά περιβαλλοντοφθόρα πρός τά φιλοπεριβαλλοντικά μέσα μεταφορᾶς. Νά μποϋκοττάρει καί παρεμποδίζει κάθε ἀντισιδηροδρομική πράξη τῆς διεφθαρμένης ἐξουσίας. Νά θεσπίζει κίνητρα ἐπιχειρηματικά γιά τήν ἐπιλογή τοῦ σιδηροδρόμου γιά κάθε χρήση καί ἀντικίνητρα καί κυρώσεις γιά τή μή ἐπιλογή του. Νά συλλειτουργεῖ μέ ἄλλες ὑγιεῖς κοινωνικές & ταξικές δυνάμεις ἕνα πανελλαδικό πλέγμα φιλοσιδηροδρομικοῦ ἀκτιβισμοῦ. Ὅπου καί ἄν κινδυνεύσει σιδηροδρομική γραμμή ἤ τροχαῖο ὑλικό, ἀπό τή Μεγαλόπολη ὡς τόν Πλαταμῶνα, οἱ ἐπιβουλευόμενοι θά πρέπει νά ἀντιμετωπίζουν ὅλους μας.

Εἶναι ἐπιχειρηματικά καταδικασμένος ὁ Σιδηρόδρομος Πελοποννήσου?

Αὐτός εἶναι ἕνας ἐντέχνως καλλιεργημένος μῦθος ἀπό διάφορους κακοπροαίρετους κύκλους ἥδη ἀπό τή δεκαετία τοῦ '60. Στούς περισσότερους ἄξονές του ὁ Σιδηρόδρομος Πελοποννήσου μειονεκτεῖ ἔναντι τῶν αὐτοκινητοδρόμων μόνο ὡς πρός μερικές ὑπερταχεῖες ἑπιβατικές συνδέσεις πού ἀπευθύνονται στίς εἰσοδηματικά ἀνώτερες τάξεις. Γιά ὅλες τίς ὑπόλοιπες χρήσεις, προαστιακές, τουριστικές καί ἐμπορευματικές  ὀ Σιδ.Πελ. εἶναι καί ἀνταγωνιστικός καί βιώσιμος. Μέ τόν ἰσχύοντα σήμερα διαχωρισμό ὑποδομῆς-ἐκμετάλλευσης ἔχομε ἐντοπίσει ἀπό προκαταρκτική διερεύνηση πλειάδα δυνάμει κερδοφόρων δραστηριοτήτων πού θά μποροῦσε  νά ἀποδίδει μετριοπαθῶς ἀκαθάριστα κέρδη (EBITDA) τῆς τάξεως τῶν 2,7 ἑκατομ. € ἐτησίως, καθιστῶντας διατηρήσιμα καί τά 700 km τοῦ προϋπάρχοντος μετρικοῦ δικτύου, ἀνεξάρτητα τῆς κατασκευαζόμενης γραμμῆς ὑψηλῶν ταχυτήτων πρός Πάτρα. `Η τελευταία αὐτή πέρα ἀπό τήν ἀμφιλεγόμενη σκοπιμότητά της, ἐλάχιστη ἐπικάλυψη ἔχει μέ τό πεδίο ἐφαρμογῆς τῆς προϋπάρχουσας γραμμῆς καί οὐδόλως τήν ὑποκαθιστᾶ. Ἐπίσης, ἀντίθετα μέ τήν (σκοπίμως?) ἐπικρατοῦσα πλάνη, ἐλάχιστοι διεθνῶς ἀπό τούς οἰκονομικά ἐπικερδεῖς σιδηροδρόμους εἶναι γραμμές ὑψηλῶν ταχυτήτων.

Κλείνοντας,

θεωροῦμε ὅτι οἱ ἐπιλέξιμοι γιά τήν Τοπική Αὐτοδιοίκηση δέν μπορεῖ νά εἶναι γενικά καί ἀόριστα καλοπροαίρετοι (ἥ ἐμφανιζόμενοι ὡς τέτοιοι) πολίτες, ἀλλά ὀφείλουν νά εἶναι δοκιμασμένοι τεχνοκράτες μέ ὄρεξη γιά συγκεκριμένη προσφορά, ὁ καθένας στό ἀντικείμενό του, καί αὐτό στή δική μου περίπτωση εἶναι ἡ ὀργάνωση τῶν περιφερειακῶν καί διαπεριφερειακῶν συγκοινωνιῶν μας.