ΜΙΑ ΚΑΦΤΥ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ "ΚΑΥΤΗ ΠΑΤΑΤΑ"
Η light μορφή εμμέσου επιδοτήσεως
Μέ αφορμή τήν απελευθέρωση των σιδηροδρομικων μεταφορων, πού εν πολλοις υπαγορεύει εξελίξεις στόν Ομιλο ΟΣΕ εστω καί μέ τό στανιό της εξωθεν επιβολης, αλλά καί υπό τό βάρος των σκανδάλων καί της κακοδιαχειρίσεως πού εκτοξεύει τήν ελλειμματικότητα, εχουν αρχίσει νά γίνονται κάποιες κουβέντες γιά τό τροχαιο υλικό καί νά ακούονται κάποιες προτάσεις, εν μέρει απερίσκεπτες καί επικίνδυνες. Κάποια απ'αυτές αφορα τήν προικοδότηση της ΤραινΟΣΕ μέ τήν ιδιοκτησία τροχαιου υλικου. Οταν (μέ μαθηματική ακρίβεια) η ΤραινΟΣΕ υπερχρεωθει μέ τόν ηλίθιο τρόπο πού λειτουργει, τό πρωτο πολύτιμο -καί ευκολα απαγώγιμο- περιουσιακό στοιχειο πού θά της υφαρπάσπουν οι πιστωτές της θά ειναι τό τροχαιο υλικό. Καί ουδείς θά δύναται νά εγγυηθει οτι τό κατασχόμενο υλικό τουλάχιστον θά δρομολογηθει από αλλο μεν operator, πλήν ομως στό ημεδαπό δίκτυο.
Η σημασία της ιδιοκτησίας του τροχαιου υλικου τείνει να υποβαθμίζεται στή συνείδηση της κοινης γνώμης, σέ αντίθεση μέ αυτή των υποδομων, πού προστατεύονται στοιχειωδως από τό Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Καί αυτό ομως ειναι πληρωμένο μέ χονδρά λεφτά, σάν τίς πάγιες εγκαταστάσεις. Υποτίθεται θεωρητικά οτι ο κάθε operator φέρνει τά τραινάκια του καί παίζει, μόνο πού τέτοιες σκάντζες αρχίζουν καί γίνονται επαχθεις γιά μεγέθη μεγαλύτερα του LGB.
Καί ερχόμαστε στό δεοντολογικό σκέλος της υποθέσεως. Ο φορολογούμενος ακριβοπλήρωσε τό υλικό γιά νά εχει οικονομικές καί οικολογικές μεταφορές. Δέν τό ακριβοπλήρωσε ουτε γιά νά γίνει μπετόβεργες στή Χαλυβουργική, ουτε και νά καταλήξει γιά πενταροδεκάρες στήν Τανζανία, ουτε γιά νά κάνει μαυρες business τό κάθε ...σιτευτό στέλεχος. Κάθε κομμάτι πού ελαφρα τη καρδία εκποιειται μέ τό κιλό, γιά νά υποκατασταθει απαιτει εκατομμύρια.
Αυτό πού χρειάζεται ειναι ενας ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΤΡΟΧΑΙΟΥ ΥΛΙΚΟΥ (K.Α.Φ.Τ.Υ.) εξω από τήν θνησιγενη ΤραινΟΣΕ πού θά διαθέτει ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΧΡΗΣΗ τό τροχαιο υλικό στόν εκάστοτε πλειοδοτουντα operator. Εστω και οταν ο πλειοδοτων προσφέρει κάτω του κόστους αποσβέσεως, τουλάχιστον θά γίνεται η βέλτιστη επιτεύξιμη αξιοποίηση χωρίς τό υλικό νά σκουριάζει καί νά βανδαλίζεται. Μπορει νά λειτουργήσει σάν ενα πρόσθετο pool τροχαίου υλικου πέρα από αυτά των operator, αλλά καί σάν μία "μαγιά" επανεθνικοποιήσεως της εκμεταλλεύσεως, οταν μέ τό καλό ερθει η λαϊκή δημοκρατία.