Περαιτέρω σκέψεις εξ αφορμης της επιθέσεως σέ ελεγκτές κομίστρου

Από οτι φαίνεται οι δημιουργηθεισες κοινωνικές εντάσεις εχουν τή δυναμική νά παραγάγουν μία πανσπερμία αντιδράσεων ποικίλης μορφης καί εντάσεως. Πολλές απ'αυτές ενέχουν στοιχεια πρωτογονισμου καί βαρβαρότητας. Μία αλλη χαρακτηριστική εκδοχή ειναι τά κρούσματα ασκοπων, τυφλων η καί υστερόβουλων βανδαλισμων σέ κοινωνικά χρήσιμες υποδομές καί εξοπλισμούς.

Η ανάπτυξη χουλιγκανισμου ειναι μία ανεπιθύμητη, αλλά καί αναπόφευκτη παρενέργεια. Οι ριζες της μπορουν νά αναζητηθουν σέ χαρακτηρες ευεπίφορους στήν υποκουλτούρα, σέ διεστραμμένη μετεξέλιξη του συναισθήματος κοινωνικης αδικίας, σέ υποτυπώδη εως ανύπαρκτη συνειδητοποίηση καί ανάπτυξη του πολιτικο-ταξικου κριτηρίου. Κοντολογης σε ολα εκεινα τά στοιχεια πού σωρευτικά συνθέτουν διαταραγμένες λουμπεν προσωπικότητες περιθωριακου προσανατολισμου.

Τέτοιου ειδους βία οδηγει σέ ενα ολισθηρό φαυλο κύκλο, πού δέν συνεισφέρει σέ κανένα υγιη κοινωνικό μετασχηματισμό, αλλά τουναντίον συντελει στή διαμόρφωση καταστάσεων τύπου Mad Max. Η επικράτηση ενθεν καί ενθεν βίαιων ενστίκτων καί αποκτήνωσης απειλει νά καταστει κυρίαρχο στοιχειο του νεο-μεσαίωνα καί της νεο-φεουδαρχίας. Δέν εχουμε υπ'οψη κάποιο σοβαρό επαναστατικό ρευμα πού νά ενσωμάτωσε τέτοιες μεθόδους.

---

OYX'HTTON, τίποτε από αυτά δέν νομιμοποιειται να χρησιμοποιηθει ως ελαφρυντικό γιά να δικαιολογήσει ειτε τή ληστρική βία των κάθε ειδους εισπρακτικων μηχανισμων (πολλω μαλλον αυτων πού λυμαίνονται αγαθά πρώτης ανάγκης οπως η συγκοινωνία) εναντίον των χειμαζόμενων κοινωνικων ομάδων, ειτε τήν επιπρόσθετη βία πού ασκουν μεμονωμένοι ελεγκτές δημοσίων συγκοινωνιων από νοσηρό υπερβάλλοντα ζηλο η από αλλες αιτίες. Κατά τά λοιπά, παραπέμπουμε καί στίς διαπιστώσεις μας εξ αφορμης του θανατηφόρου περιστατικου πρόπερσι τον Aυγουστο. Στήν παρέμβασή μας εκείνη ειχαμε στηλιτεύσει ως βασική παράμετρο εντάσεως καί αδικίας τό δυσανάλογο καί εξοντωτικό υψος του προστίμου, πού μάλιστα ειναι καί ανεξάρτητο της οικονομικης καταστάσεως του "παραβάτη". Αντίστοιχα ομως δυσανάλογες, αδικες καί υπερβολικές ειναι οι βαρειές σωματικές βλάβες από τίς επιθέσεις εναντίον ελεγκτων κομίστρου, καί ειδικά στίς περιπτώσεις οπου αυτοί δέν εισπράττουν ποσοστά επί των προστίμων. Αν ηταν ετσι, τί θά επρεπε νά γίνεται μέ τους λοιπούς χαρατσοεισπράκτορες, τούς φοροεισπράκτορες καί λοιπούς χαμηλόβαθμους υπαλλήλους των -ομολογουμένως ληστρικων- εισπρακτικων μηχανισμων, αλλά καί μέ τους υψηλότερα ιστάμενους στίς ιεραρχικές πυραμίδες της επιβολης παράλογων χαρατσιων καί προστίμων? Δέν νομίζουμε οτι δικαιολογουνται τυφλά καί σπασμωδικά λυντσαρίσματα καί αυτοδικίες εξω από τους κώδικες δεοντολογίας των πολιτικά συνειδητων κινημάτων ανυπακοης καί εμπρακτης αμφισβητήσεως του καπιταλισμου εν τω συνόλω του.

Δέν πρέπει νά μας διαφεύγει τό γεγονός οτι λουμπεν στοιχεια απαντωνται καί στήν αρχουσα τάξη, ειδικά σήμερα οπου οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικης "επιχειρηματικότητος" ενέχει υποχρεωτικά μιά μεγάλη δόση εγκληματικότητας. Η αλληλεξάρτηση καί αλληλεπίδραση λουμπεν στοιχείων της πλουτοκρατίας καί του περιθωρίου αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στο χωρο του επαγγελματικου αθλητισμου μέ τούς μεγαλοπαράγοντες καί τίς ορδές των χούλιγκανς. Αυτό ομως ειναι μιά αλλη ιστορία, πού αναφέρομε απλα ενδεικτικά.
Τό υγιές ταξικό κίνημα εχει νά δώσει ενα διμέτωπο αγώνα, σκληρότερο μεν εναντίον της λουμπεν πλουτοκρατίας, αλλά δευτερευόντως καί εναντίον λουμπεν απολίτικων περιθωριακων στοιχείων. Μόνο η πρυτάνευση μιας ηθικά καί πολιτισμικά προηγμένης καί επιστημονικά επεξεργασμένης κομμουνιστικης αναδιοργανώσεως των κοινωνιων παρέχει αποδεκτά εχέγγυα αποτροπης του σκοταδισμου καί της οπισθοδρομήσεως.