5/20/18

Εισήγηση στό 4ήμερο Μαρξισμός 2018 γιά τήν περιβαλλοντική κρίση στήν Αττική

Θά διατυπώσω τό πρωταρχικό ἐρώτημα καί προς τό σύνολο τοῦ πάνελ, εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἀττική βιώσιμη? εἶναι βιώσιμο καθ΄ἑαυτό τό κόνσεπτ ἑνός πολεοδομικοῦ συγκροτήματος τῶν 4,5 ἑκατομ. κατοίκων σέ μία χώρα τῶν 10 ἑκατομ, καί δή μέ τή δεδομένη παραγωγική διάρθρωση? Δέν ἀποτελεῖ ἀπό μόνη της μία ὑδροκέφαλη, παρασιτική φούσκα?


Η 2η βασικότερη πηγή ατμοσφαιρικης ρυπάνσεως διεθνως -καί ἡ 1η στήν Ἀττική- εχουν καταστει οι μεταφορές, καί ειδικότερα από τήν εποχή του -αλόγιστου λένε κάποιοι απολίτικοι, μεθοδευμένου εκ του πονηρου λέμε εμεις- σφετερισμου μεταφορικου εργου από τίς οδικές & εναέριες συγκοινωνίες εις βάρος των σιδηροδρομικων & θαλασσίων. Επιπρόσθετα μέ τίς περιβαλλοντικές καί οικονομικές, υπηρξαν καί βαρύτατες χωροταξικές καί οικονομικές συνέπειες από τή βάναυση αναδιάρθρωση του συγκοινωνιακου χάρτη. Στόν διαπραχθέντα βιασμό τῶν πόλεων θά συμπεριλαμβάναμε καί τή βάρβαρη διακοπή τῆς ἱστορικῆς συνέχειας τοῦ ἀνθρωπογενοῦς τοπίου, καί τήν ἀλλοτρίωση καί ἀποξένωση πού προκαλεῖται ἔτσι στόν πληθυσμό. Μακάρι νά κάνω λάθος, αλλά φοβουμαι πως αυτή τή φορά στήν επιχειρούμενη "καταστροφή κεφαλαίου" εχουν ενταχθει καί δισεκατομμύρια ζωές φτωχοποιημένων στρωμάτων, πού θεωρουντα "νεκρή μαζα" γιά τό μελλοντικό οικονομικό τοπίο οπως τό απεργάζονται οι αρχουσες τάξεις.
Υπερεργολαβίες

Σάν "ἀκριβοί στή στάχτη καί φτηνοί στό ἀλεύρι" ἐπιδαψιλεύσαμε τεράστιες καί ὅπως ἀποδείχθηκε ἐκ τῶν ὑστέρων αἱματηρές θυσίες γιά πρότζεκτ ὑπερδιαστασιολογημένα καί ἑπί πλέον ὑπερκοστολογημένα (πέρα ἀπό τούς ἄχρηστους καί ἐπιζήμιους αὐτοκινητοδρόμους μετά ληστρικῶν διοδίων). Α/Δ Σπάτων, βαρύ ὑπόγειο μετρό ἐκεῖ πού θά ἐπαρκοῦσαν πλέγματα ἐπιφανειακῶν light rail, περιττές ΣΓΥΤ πού ἀφήνουν ἀπ΄ἔξω τά κέντρα τῶν οἰκισμῶν ἐκεῖ πού ἐπαρκοῦσαν βελτιώσεις τῶν ὐπαρχόντων ἀξόνων. Καί ἐπί πλέον μέ καταστροφικές ἐπιπτώσεις στήν ἀντιπλημμυρική προστασία.


Ἰδιωτικοποιήσεις: Γιατί τά 3/4 τῶν Άθηναίων πού ἀπορρίπτουν τήν ἰδιωτικοποίηση ἔχουν δίκαιο? Ἔχομε καταδείξει πώς καί στό κοινωνικό ἀγαθό τῆς συγκοινωνίας, ἡ προσαρμογή σέ ἰδιωτικοοικονομικά κριτήρια προσφορᾶς, ζητήσεως καί μεγιστοποιήσεως τοῦ κέρδους στρεβλώνει τελείως τόν χωροταξικό καί περιβαλλοντικό ρόλο πού καλεῖται νά διαδραματίσει ἠ συγκοινωνία. Γιά νά ἀναφέρω μόνο ἔνα κραυγαλέο ποσοτικοποιημένο δεδομένο, τό λεγόμενο ἐξωτερικό κόστος (περιβαλλοντικό, κοινωνικό κ.λπ) πού ἐπιβαρύνει τήν κοινωνία ἀπό τήν ἐπιλογή κάποιου νά προτιμήσει τό Ι.Χ. του ἀπό τά Μ.Μ.Μ. ἰσοσκελίζει σχεδόν τό κόστος ἑνός εἰσιτηρίου! Μέ ἄλλα λόγια, ἡ χερσαία ἑπιβατική συγκοινωνία, θά ἔπρεπε νά παρέχεται δωρεάν ἤ ἔναντι ἐλάχιστου, συμβολικοῦ ἀντιτίμου!
To καθεστώς ὄμως λειτουργεῖ στόν ἀντίποδα, ἐπιδεινώνει τίς ἐπιδόσεις, τήν ασφάλεια, τήν ποιότητα καί τήν ἑλκυστικότητα τῶν μέσων σταθερᾶς τροχιᾶς αὐτή τή στιγμή μέ τό μισητό, Οργουελλικό καί ἄκρως ἐπικίνδυνο κλείσιμο τῶν πυλῶν,
Πολυδιαφημισμένη η αποξήλωση από τόν Καραμανλή των τράμ Αθηνας καί Περάματος, του σιδηροδρόμου Λαυρίου κ.λπ. Γιά να δουμε ομως, ξέρει κανείς από τό ακροατήριο ποιός ειναι ο πρωτος μετά το γερο-Καραμανλή πού ἔσπασε τό μορατόριουμ καί τολμα νά ξηλώσει πάλι σιδηροδρομικά δίκτυα? Εἶναι ὁ Σπίρτζης σήμερα, εκει που ουτε καν οι Σαμαροβενιζέλοι καί τό Μητσοτακέικο δέν τόλμησαν! Καί δη μέ συμμετοχή "οἰκολόγων" στήν κυβέρνηση, αὑτῶν πού ἔθεταν δῆθεν μίνιμουμ ὅρο γιά συμμετοχή σέ ρεφορμιστική κυβέρνηση τήν ἐπαναλειτουργία αὐτῶν τῶν ἀδρανῶν γραμμῶν. Αυτή τή στιγμή συνεργεια του κρατικου ΟΣΕ -καί οχι της Ιταλοποιημένης ΤραινΟΣΕ- ξηλώνουν τό μετρικου ευρους δίκτυο στήν Κορινθία, πού κάκιστα παραμένει αχρησιμοποίητο σάν τοπική συγκοινωνία, δηθεν γιά νά μην τό ξηλώσουν οι τσιγγάνοι γιά σκράπ! Ομως οι μή τσιγγάνοι διευθυντάδες καί στελέχη πού ησαν επιφορτισμένοι μέ τό συγκεκριμένο δίκτυο ησαν αυτοί πού πιάστηκαν στά πράσσα καί φυλακίσθηκαν πέρυσι γιά σκάνδαλα υπεξαιρέσως σιδηροτροχιων!
Κλείσιμο: Τά ορια των αταξικων καί σχεδόν απολίτικων εναλλακτικων κινήσεων πολιτων, οικολόγοι, σιδηροδρομόφιλοι, καταναλωτικοί σύνδεσμοι κ.λπ. εξαντληθηκαν ηδη από τίς αρχές της δεκαετίας. Η σκληρή οικονομική δικτατορία των ολιγαρχων δέν ἐπιθυμεῖ νά διαπραγματευθει τίποτε μέσα στήν αλαζονεία της ψευδαισθήσεως παντοδυναμίας πού τή διέπει (ἤ πού θέλει μπλοφάροντας νά μᾶς κάνει νά πιστέψομε). Οπως ισχύει γιά ολα τά διακυβεύματα της εποχης, καί κατά μείζονα λόγο τά περιβαλλοντικά-χωροταξικά, ο ενδεδειγμένος τρόπος προασπίσεώς τους ειναι η ενταξή τους στή συνολική ατζέντα επαναστατικης ανατροπης ἀπό τό συνειδητοποιημένο προλεταριάτο καί τούς συμμάχους του. Ετσι κι αλλιως ο εχθρός ειναι κοινός καί γιά τόν εργάτη, καί γιά τόν μέσο καταναλωτή, καί γιά τό περιβαλλον. Τί πιό φυσικό από τό νά συζευχθει σέ ενιαιομετωπική βάση τό περιβαλλοντικό καί τό καταναλωτικό μέ τό εργατικό κίνημα?
Ἕνα ἐρώτημα εἶναι ΜΕ ΤΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΘΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΑΥΤΟ? Kάποιοι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ, ὄπως ὀ Σ.Α.Δ.Α.Σ. στέκονται στό ὕψος τους, ὅμως ἄλλοι ὅπως ὁ Σ.Ε.Σ. ἔχουν ἀλωθεῖ ἀπό φιλοσυστημικές σκοπιμότητες. Ἤ μήπως μέ τό συντεχνιακό Τ.Ε.Ε? Πρέπει νά δουμε πως θά τούς παρακάμψουμε καί θά τούς ὑποκαταστήσομε. Αὐτό ἐπείγει νά ἀποτελέσει ἔνα θέμα εὐρύτερων ζυμώσεων μεταξύ μας
Ὡς μία ἀπό τίς ἄμεσες προτεραιότητες προβάλλει ἡ σύμπτυξη ἑνός μαχητικοῦ μετώπου μέ ταξικό προσανατολισμό ἀπό ἐργαζομένους καί χρῆστες τῶν μεταφορῶν, μέ πρώτη αἰχμή τοῦ δόρατος αὐτή τή στιγμή τήν πάλη ἐνάντια στό Ὁργουελλικό σύστημα κομίστρου πού διαμορφωνεται, ἐνάντια στά ἐπαίσχυντα, καννιβαλλικά πρόστιμα, ἐνάντια σέ κάθε ὑπάρχουσα ἤ προαλειφόμενη ἰδιωτική ἀνάμειξη στίς συγκοινωνίες, ἄμεση ἤ καί ἔμμεση διά τοῦ τεχνάσματος τῶν ὑπεργολαβιῶν σέ μόνιμες καί πάγιες ἐργασιακές δραστηριότητες.
Οικομαρξιστική προσέγγιση
Η παραπάνω ενταξη στήν ατζέντα δέν θά ειναι πλήρης χωρίς τήν ενταξη σέ ενα οικομαρξιστικό κόνσεπτ εκείνων των υγιων στοιχείων, πού απογοητεύθηκαν από τόν εναλλακτισμό, τίς ἐλιτίστικες περιβαλοντικές Μ.Κ.Ο, καί βεβαίως τούς λιγότερο η περισσότερο "γιαλαντζί" ρεφορμιστές, δηθεν αριστερές κυβερνήσεις κ.λπ. Οἰ περισσότερες ἐφηρμοσμένες ἐπιστῆμες τῶν μηχανικῶν, είδικά χωροταξία, συγκοινωνίες κ.λπ. ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΤΑΞΙΚΕΣ, οφείλουν ὄλοι οἰ συνειδητοποιημένοι επιστήμονες νά αποτελέσουν προφυλακή τῆς καθεστωτικῆς ἀνατροπῆς. Οἰκομαρξισμός σημαίνει ἐπί πλέον:
  • Προάσπιση τῶν περιβαλλοντικῶν ἀξιῶν σέ ισοδύναμο βαθμό μέ τίς εργατικές διεκδικήσεις
  • Άναγνώριση τοῦ κυρίαρχου ρόλου του συνειδητοποιημένου προλεταριάτου ὄχι μόνο ὡς ἐλευθερωτοῦ τῶν ὑπόλοιπων Καταπιεζόμενων τάξεων, μά καί ὡς θεματοφύλακα ἀξιῶν σάν τήν ἀειφορία, τή βιωσιμότητα
  • Ἑπεξεργασία τῆς κεντρικά σχεδιασμένης οἰκονομίας ὑπό προλεταριακό ἔλεγχο ὡς τῆς ἀποδοτικότερης ἀποτροπῆς τῆς σπατάλης φυσικῶν πόρων Τώρα περισσότερο ἀπό ποτέ, οἱ ἐπαπειλούμενες μή ἀναστρέψιμες οἰκολογικές ἐπιπτώσεις παρέχουν ἀκλόνητο ἠθικό ἔρεισμα σέ μία δικτατορία τοῦ προλεταριάτου νά ἀνακόψει τόν κατήφορο.

  • APXEION Blogs