6/20/19

Οἱ λαοί δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό προστάτες
Τό περιβᾶλλον ὅμως ἔχει!

Οἰκοσοσιαλιστική δικτατορία τῶν προλεταριοφρόνων ΤΩΡΑ!

6/19/19

Πρῶτες σκέψεις εν οψει συλλογικων διαπραγματεύσεων

Σαφής στόχος ἡ ἀκύρωση ὅλων τῶν μνημονιακῶν ἀπωλειῶν

Ἀντεπίθεση, ὄχι μάχη ὀπισθοφυλακῆς

Τό παρόν γράφεται σάν μία εἰσαγωγή στό ζήτημα, ἔτσι ὥστε νά ἐγείρει ἕνα κύκλο συζητήσεων, κατ'ἀρχή ἀνάμεσα στούς ἐργαζομένους τοῦ μετρό καί στή συνέχεια σάν τροφή γιά σκέψη μεταξύ ἐνδιαφερόμενων ἐργαζομένων ὅλων τῶν ἐπιχειρηματικῶν κλάδων, ὥστε νά συμβάλλει στή χάραξη συντονισμένων πανεργατικῶν - πανελλαδικῶν διεκδικήσεων πού θά πρέπει νά τύχουν βέβαια ἐκτενοῦς περαιτέρω ἐπεξεργασίας .

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς δικαστικῆς διεκδικήσεως διαφόρων περικοπῶν, συγκεντρώσαμε καί ξαναθυμηθήκαμε τίς στατιστικές τῆς μισθοδοσίας μας. Βλέπομε στό διάγραμμα παραπλεύρως τήν μνημονιακή ποσοστιαία πτώση τῶν καθαρῶν ἐτησίων ἀποδοχῶν ἑνός συγκοινωνιολόγου μηχανικοῦ, προσληφθέντος τό 1994. Ἡ σκουρόχρωμη καμπύλη ἀφορᾶ πραγματικές τιμές, καί μάλιστα χωρίς συνυπολογισμό τῶν χαρατσιῶν καί τῆς πρόσθετης φορολογήσεως κατά τήν ἐκκαθάριση τῶν φορολογικῶν δηλώσεων. Ὅταν κάποια στιγμή συμπεριλάβομε καί αὐτά στό γράφημα, ἡ πραγματική εἰκόνα θά δείχνει ἀκόμη πιό ἀξιοθρήνητη.

Ἀκόμη πιό ἐνδιαφέρουσα δείχνει ἡ άνοιχτόχρωμη καμπύλη. Δίνει τήν ἐξέλιξη τῶν καθαρῶν ἐτησίων ἀποδοχῶν σέ ἀναλογία μέ τήν τιμή τοῦ παρ'ἡμῶν παραγομένου προϊόντος, ἤτοι τοῦ εἰσιτηρίου Μετρό διάρκειας 1,5 ὥρας (μέ σχετική ἀναγωγή γιά τήν περίοδο πού εἶχε περικοπεῖ ἡ διάρκεια του κατά 20'). Εἶναι δείκτης τῆς ἀγοραστικῆς δυνάμεως τοῦ ἐργάτου ὡς πρός τήν τιμή τοῦ προϊόντος τῆς ἐργασίας του. Καί μή διανοηθεῖ κανείς νά ἰσχυρισθεῖ πώς ἡ ἐκτόξευση τοῦ κομίστρου τῆς ἀστικῆς συγκοινωνίας ἀποτελεῖ μεμονωμένη ἐξαίρεση. Τά καύσιμα ἀκολούθησαν περίπου τόν ἴδιο ῥυθμό αὐξήσεως (ἡ βενζίνη ξέφυγε ἀπό τήν τάξη μεγέθους τοῦ 1 € ἥδη ἀπό τό 2009). Πολλές κατηγορίες τροφίμων τό ἴδιο. APA H EIKONA τῆς φτωχοποίησης δίδεται μέ ἀρκετά μεγάλη πιστότητα γιά τίς ἀνάγκες τοῦ παρόντος.

Χωρίς νά ἔχομε μελετήσει ἀριθμητικά δεδομένα ἐνδελεχῶς, ἔχομε τήν αἴσθηση ὅτι σέ μία μεγάλη καί ποικιλόμορφη γκάμα ντόπιων ἐπιχειρήσεων ἔχει ἀκολουθηθεῖ μία ἀντίστοιχη πορεία τοῦ ἐργατικοῦ εἰσοδήματος (σέ αὐτό θά χρειασθοῦμε τή στατιστική ἐνημέρωση ἀπό ἐργαζόμενους ἄλλων οἰκονομικῶν τομέων). Καί βέβαια νά μή λησμονοῦμε, πέρα άπό τίς χρηματικές ἀπώλειες, τά σημαντικά θεσμικά πισωγυρίσματα πού σημαδεύουν αὐτό τόν ἐργασιακό μεσαίωνα.

Ἔχουμε ἐπίσης τήν αἴσθηση ὅτι ἡ Ἑλλαδική ἐργατική τάξη ἔχει ὑποστεῖ δυσανάλογη πτώση τῆς ἀγοραστικῆς της δυνάμεως. Δυσανάλογη σέ σχέση μέ κάθε ἄλλη κοινωνική τάξη στή χώρα, ἀλλά καί δυσανάλογη σέ σχέση μέ τά ἀντίστοιχα τεκταινόμενα στίς ἄλλες Εὐρωκαπιταλιστικές χῶρες. Ἄς προσέξουμε ἕνα χαρακτηριστικό στατιστικό δεῖγμα: Μεταφέρομε καθημερινά μέ τά τραῖνα μας αὐξανόμενες ῥοές τουριστῶν ἀπό προηγμένες χῶρες, ἐνῶ τά ἐπίπεδα τουριστικῶν ῥοῶν ἔχουν καταρρίψει ἐπανειλημμένα ρεκόρ μέσα στήν ὑποτιθέμενη κρίση, τόσο σέ ἐτήσια ἐπίπεδα ὅσο καί σέ ἐπίπεδα μεμονωμένων μηνῶν. Τί σόι εἶναι αὐτοί οἱ τουρίστες? Τίποτε πολυεκατομμυριοῦχοι χρηματιστές? Μά αὐτοί οὔτε τόσο πολυάριθμοι εἶναι ὥστε νά κάνουν τή διαφορά, οὔτε βέβαια πατᾶνε στά τραῖνα μας μέ σακίδια καί σαγιονάρες. Καί ἔχουν ξεπεραστεῖ τά ρεκόρ ἐτῶν, ὅπου θυμόμαστε ὁλόκληρες ὁρδές "ἀλητοτουριστῶν" ὅπως τούς ἀποκαλοῦσαν τότε διάφοροι ἄθλιοι συντηρητικοί νά κατεβαίνουν πατεῖς με-πατῶ σε μέ τά "Ἁκρόπολις Ἐξπρέςς" καί μέ τά πλοῖα τῆς Ἀδριατικῆς. Ἀποκλείεται αὐτοί νά ξεπεράστηκαν ἀριθμητικά ἀπό πλούσιους χαρτογιακάδες.
Ποῦ τό πάω? Νομίζω πώς ἔχει ἀρχίσει νά διαφαίνεται. Ἕνας ἠλεκτροδηγός μας, ἕνας σταθμάρχης μας, ἕνας τεχνικός μας, μεταφέρουν μέ τό τραῖνο τους χιλιάδες Εὐρωπαίους καί Βορειοαμερικανούς ὁμολόγους τους, πού ἔχουν τή δυνατότητα διακοπῶν στήν Ἑλλάδα, τή στιγμή πού ἐμεῖς ἔχουμε χάσει τή δυνατότητα ὄχι μόνο -τῶν οἰκονομικῶν ἔστω πακέττων- διακοπῶν πού εἴχαμε πρό κρίσεως. Οἱ ντόπιοι ξενοδοχοϋπάλληλοι τό ἴδιο. ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ? ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΡΘΗΚΑΜΕ? Τόσο κορόιδο εἶναι ἡ ἐργατική τάξη σ'αὐτή τή χώρα? (αστο καλύτερα, μήν ἀπαντᾶς!)
Κοιτάξτε περαιτέρω τήν καμπύλη: Ἀκόμα καί μπουρζουάδες, φιλοσυστημικοί οἱκονομολόγοι -τῆς πλάκας βέβαια, ὅπως καί κάθε ἀπολογητής τοῦ καπιταλισμοῦ- παραδέχονται πώς τό μέσο ἐργατικό εἰσόδημα στήν Ἑλλάδα ἔπεσε ἀπό τό 92% τοῦ πρό κρίσεως Εὐρωπαϊκοῦ μέσου ὅρου στό 64% τοῦ σημερινοῦ Εὐρωπαϊκοῦ μέσου ὅρου! Στό μετρό καταγράφεται ὅμως πτώση σέ ἀκόμη μεγαλύτερο ποσοστό.

Ἐρωτῶ τούς γνῶστες καί μελετητές: Ἔχουν νά ἐπιδείξουν τέτοιες ἀπώλειες ποιότητος ζωῆς ὅπως στό διάγραμμα μας ἄλλοι Εὐρωπαῖοι ἐργαζόμενοι? Μήπως τά περίφημα "κίτρινα γιλέκα" ἐξεγέρθηκαν γιά πολύ μικρότερα ποσοτικά μεγέθη? -καί καλά κάναν βέβαια-! Μήπως στή Γερμανία φερ' εἰπεῖν θά εἶχε γίνει ὄχι ἁπλᾶ τῆς Πλατείας Συντάγματος, ἀλλά νέα Σπαρτακιστική ἐπανάσταση μέ τέτοιες στατιστικές φτωχοποίησης?


Ἔχει ὑποστεῖ ἡ μπουρζουαζία ἀντίστοιχες ζημιές? Ἕνα μέρος της φανταζόμαστε ναί, κυρίως ὅσοι μικρομεσαῖοι στίς μνημονιακές χῶρες μέ βασική τους πελατεία τό προλεταριάτο λειτούργησαν λίγο-πολύ συμβατικά, χωρίς πολλές-πολλές κομπίνες, φοροδιαφυγές, φυγαδεύσεις χρήματος κ.λπ. Κάποιοι ἀπ'αὐτούς προλεταριοποιήθηκαν κιόλας. Ἄλλα τμήματα ὅμως τῶν ἐπιχειρηματιῶν ἔχουν βγεῖ μέ πολύ χοντρή μπάζα μέσα ἀπό τήν κρίση. Οἱ δραστηριοποιούμενοι στόν τουρισμό καταλαβαίνομε ὅτι τά κονομᾶνε. Οἱ ἀετονύχηδες τῶν χρηματηστηριακῶν φουσκων τό ἴδιο. Οἱ βιομήχανοι ὅμως? Φαίνεται ὅτι ἡ πολυθρύλητη "καραμέλα" τῆς ἀποβιομηχανίσεως -μέ εὐθῦνες ποιανῶν ἆρα γε?- ἰσχύει κατ'ἐπιλογή: οἱ ἴδιοι οἱ πλουτοκράτες στό θράσος τους ὁμολογοῦν ὅτι στήν Ἑλλάδα καταρρίφτηκε κάθε ποσοτικό ρεκόρ παραγωγῆς στή μεταποίηση, ἀπό τήν ἐποχή τῶν "παχειῶν ἀγελάδων" Σημίτη. Ποιός μεταποιεῖ τί καί γιά ποιόν? Ἐνῶ εἶναι δεδομένη ἡ δική μας ἀδυναμία ἀποκτήσεως τῶν παραγομένων ἀγαθῶν, εἶναι ἀδύνατο ποσότητες-ρεκόρ καταναλωτικῶν ἀγαθῶν νά ἀφοροῦν λίγες οἱκογένειες πλουτοκρατῶν διεθνῶς. Θεωροῦμε σίγουρο ὅτι χρησιμοποιούμαστε ὡς ὑπόδουλο χαμηλόμισθο ἀνθρώπινο δυναμικό γιά τήν παραγωγή ἀγαθῶν πού θά ἀγορασθοῦν καί πάλι ἀπό ὁμολόγους μας στίς ἀνεπτυγμένες χῶρες. Δέν εἴμαστε βέβαιοι ὅτι αὐτή ἡ κατάσταση στερεῖται παντελῶς γεω-ρατσιστικοῦ / ἰμπεριαλιστικοῦ χαρακτῆρα, ἀλλά σέ κάθε περίπτωση δέν εἴμαστε διατεθειμένοι νά τήν ἀνεχθοῦμε.

Πάντως, στή συνολική της εἰκόνα ἡ ἀνισοκατανομή πλούτου ἐσωτερικά καί παγκόσμια ἔχει ἐπιδεινωθεῖ σφόδρα. Δέν "τά φάγαμε μαζί" ἐξ ἴσου!

Ἐνδιάμεσοι στόχοι στήν ἀνάκτηση βιοτικοῦ ἐπιπέδου

Ἐδῶ θεωρῶ ἀπαραίτητη μία παρένθεση γιά τήν ἐπεξήγηση τῆς ἀντιδιαστολής ἀγοραστικῆς δυνάμεως - βιοτικοῦ ἐπιπέδου: ἡ κυρίαρχη θεώρηση ἀπό πλευρᾶς ταξικοῦ ἐχθροῦ θέλει νά μᾶς ὑποβάλει συνειδητά καί ὑποσυνείδητα νά τά ταυτίσομε. Μέ αὐτό τόν τρόπο θέλει ἀφ'ἕνός μεν νά μᾶς ἐμφυσήσει μία χρηματολαγνεία καθ'ὁμοίωσή της -πού βέβαια δέ θά μᾶς τήν ἱκανοποιήσει ποτέ- ἀφ'ἑτέρου δε νά μᾶς ἐξωθήσει σέ ἕνα χυδαῖο καταναλωτικό πρότυπο συμπεριφορᾶς πρός δικό του ὄφελος -ὄχι μόνο ὑλικό ἀλλά καί ἰδεολογικό-.

Σέ ἀντιδιαστολή, ἡ ἐγγυημένη πρόσβαση σέ πολλά καί ποικίλα, περισσότερο καί λιγότερο ζωτικά ἀγαθά καί ὑπηρεσίες ὑπό τή μορφή κοινωνικῶν ἀγαθῶν συνιστᾶ μία ἑλκυστική ἐναλλακτική ἔναντι τῆς συμβατικῆς ἀγορᾶς / ἐνοικιάσεως στά πλαίσια τῆς ἰδιωτικῆς οἰκονομίας. Ἐπίσης αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ἐγγυημένη πρόσβαση ἀπαλλάσσει τό δικαιοῦχο ἀπό τό ἄγχος τοῦ πληθωρισμοῦ καί ἄλλων δύσκολων στή διαχείρισή τους καταστάσεων τῆς "ἀγορᾶς". Αὐτά ὑπό μία ἔννοια μποροῦν νά θεωρηθοῦν καί ὡς "κοινωνικός μισθός".

Ἀς φέρομε ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ἀν κάποιος ἐργαζόμενος ἤ συνταξιοῦχος εἶναι δικαιοῦχος ὡς ἐκ τοῦ "κοινωνικοῦ" του μισθοῦ ἑνός οἰκογενειακοῦ τουριστικοῦ πακέττου 2 βδομάδων ἐτησίως σέ μία ἐπιλογή ἀπό ἐναλλακτικά θέρετρα τοῦ ἐσωτερικοῦ καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, τότε:

  • ἡ τυχόν μείωση ἀποδοχῶν πού ἔχει ὑποστεῖ δέν τοῦ στερεῖ κάποια βασικά ποιοτικά στοιχεῖα πού ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο τμῆμα αὐτοῦ πού ἀποκαλεῖται "βιοτικο ἐπιπεδο"
  • διακυμάνσεις τοῦ τιμαρίθμου δέν ἐπηρεάζουν τή δυνατότητα προσβάσεώς του σέ αὐτό τό κοινωνικό κεκτημένο
  • Ἀς τονισθεῖ ἀκόμη τό ἑξῆς: σέ μία ἰδεώδη ἀταξική κοινωνία τοῦ ἀπώτερου μέλλοντος, ὁ "κοινωνικός μισθός" θά ἔχει ἀναχθεῖ σέ κύριο καί ὄχι σέ ἐπικουρικό τμῆμα τῆς οἰωνεί "ἀνταμοιβῆς" κάθε ἀτόμου γιά τήν κοινωνική του συνεισφορά, μέ τήν ἐμπορευματοποίηση τῶν ἀγαθῶν παρελθόν καί μέ τό συμβατικό χρῆμα σέ ρόλο λίαν δευτερεύοντα, ἄν ὄχι τελείως καταργημένο.
    Βεβαίως, αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ παροχές δέν διαθέτουν τήν ἀνταλλακτική εὐελιξία πού παρουσιάζει τό συμβατικό χρῆμα ὑπό τίς τρέχουσες συνθῆκες. Πρέπει νά δοῦμε σέ τί ἀναλογίες ἕνας συνδυασμός ἀπό τέτοιες παροχές καί συμβατικές τακτικές ἀποδοχές εἶναι σκόπιμο νά ἀναπληρώσει τίς μνημονιακές απώλειες στό βιοτικό μας ἐπίπεδο.
    Τούτων διευκρινισθέντων, θά ἐπανέλθω στό θέμα μετά τόν ἀμέσως ἑπόμενο συλλογισμό:

    Οἱ διαδοχικες γραμμές ἀμύνης γιά τήν ὑπεράσπιση μιᾶς ἀποδεκτῆς ἐργασιακῆς συμφωνίας

    1. Σάν βασική ἀρχή, δέν ἀποδεχόμεθα νά νομιμοποιήσομε ἄμεσα ἤ ἔμμεσα καμμία μνημονιακή περικοπή. Νά ξεκινήσομε μέ βάση διεκδικήσεως τήν τελευταία προμνημονιακή Σ.Σ.Ε, πού νομοτελειακά θά ὁδηγήσει σέ ἐργοδοτική ἄρνηση καί συνακόλουθα σέ μία ἔντονα ἀπεργιακή περίοδο.
    2. Ἡ ἐν λὀγῳ ἀπεργιακή περίοδος σχεδόν ἀναμφισβήτητα θά χρειαστεῖ νά κλιμακωθεῖ μέχρι μία ἤ περισσότερες διαδοχικές/κυλιόμενες πολυήμερου χαρακτῆρα κινητοποιήσεις. Πέρα ἀπό συμβατικές ἀπεργίες μπορεῖ νά συμπεριλαμβάνονται καί ἄλλες δράσεις, ἐπισχέσεις, καταλήψεις, λευκές - γκρίζες ἀπεργίες κ.ἄ.
    3. Ἡ ἀπεργιακή περίοδος δέν θά πρέπει νά τελειώσει ἄν δέν κατορθωθεῖ μετά τά διαδοχικά παζαρέματα γιά τόν κάθε ἐργαζόμενο νά ἀποσπαστεῖ μία συνολική ἀνάκτηση τοὐλάχιστον τῶν 2/5 τῶν μνημονιακῶν ἀπωλειῶν, ὑπό ὁποιαδήποτε μορφή, κατά προτίμηση βέβαια μέσῳ τοῦ μισθολογίου. Αύτό προτείνεται πρός τίς γενικές συνελεύσεις τῶν ἐργαζομένων νά υἱοθετήσομε ὡς κατώτατο πλαφόν γιά τά παζάρια μας. Ἀρκετά τούς χαρίσαμε τόσα χρόνια! Καμμία προσωρινή ἐργασιακή εἰρήνη χωρίς αὐτό τό μίνιμουμ!
    4. Ἕνας τέτοιος, λίαν γενναιόδωρος κατά τήν ἄποψή μας συμβιβασμός (δηλ. ἡ ἀναπλήρωση τῶν 2/5 τῶν μνημονιακῶν ἀπωλειῶν γιά ἀρχή) δέν θά πρέπει νά παραχωρηθεῖ χωρίς τή μεσολάβηση παζαρέματος τοὐλάχιστον γιά 4 μέρες ἀδιάκοπης ἀπεργίας. Σέ αὐτή τήν περίπτωση:
      • Δέν εἴμεθα βέβαιοι ἄν ὁ χαρακτηρισμός μιᾶς τέτοιας συμβιβαστικῆς συμφωνίας ὡς "Συλλογικῆς Συμβάσεως ΄Εργασίας" συνιστᾶ παραίτηση ἀπό ὁποιοδήποτε προμνημονιακό μας κεκτημένο. Αὐτό χρειάζεται νά διερευνηθεῖ καί νομικά.
      • Ἵσως ἡ ὅποια συμφωνία ἤθελε προκύψει ὡς προϊόν προσωρινοῦ συμβιβασμοῦ μέ τήν ἐργοδοσία θά ἔπρεπε νά τιτλοφορεῖται ὡς "ἐνδιάμεσο συμφωνητικό" ἤ κάτι τέτοιο, πάντως χαμηλότερου κύρους ἀπό μία Σ.Σ.Ε.
      • Μία τέτοια συμφωνία δέν θά πρέπει νά ἀναγνωρίζει καί νά νομιμοποιεῖ ὡς "μισθολόγιο" τό ὁποιοδήποτε πετσοκομμένο σύστημα ἀμοιβῶν
      Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ὅποια κατώτερη τῶν ἀρχικῶν ἀπαιτήσεών μας συμφωνία πρέπει νά ἔχει θεσμικῶς σαφή χαρακτῆρα προσωρινῆς ἀνακωχῆς καί ὄχι ὁριστικῆς συνθηκολογήσεως/παραιτήσεως ἀπό τίς προμνημονιακές Σ.Σ.Ε.
    5. Οἱ συγκοινωνίες ἤ στενότερα τό μετρό δέν ἀκούεται ῥεαλιστικό νά ἀποτελοῦν μία νησίδα κοινωνικῆς δικαιοσύνης ἤ σοσιαλισμοῦ μέσα στό τρισάθλιο κοινωνικοπολιτικό χάλι πού βρίσκεται ἡ ἐργατική τάξη. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀπό τήν προκαταρκτική φάση καί σέ κάθε περίπτωση ὅσο τό δυνατόν νωρίτερα, θά πρέπει νά ἀναζητηθοῦν διακλαδικές ταξικές συνεργασίες / συμμαχίες / συντονισμοί γιά τήν ἔνταξη τῶν αἰτημάτων μας σέ ἕνα εὑρύ διεκδικητικό πλαίσιο τῶν συμμετεχόντων. Προφανῶς οἱ ἐπί μέρους τεχνικές ἰδιαιτερότητες δέν ἐπιτρέπουν τή σύνταξη-διεκδίκηση πανομοιότυπων Σ.Σ.Ε. γιά ἑτερόκλητους ἐπαγγελματικούς κλάδους, ἀλλά οἱ ἀπαιτήσεις μποροῦν νά διαμορφωθοῦν σέ ἕνα κοινό πνεύμα κατ'ἀναλογία.
    Ἐδῶ πρέπει νά διευκρινίσουμε ὅτι δέν προτείνομε τό παρόν νά ἐκληφθεῖ ὡς μία λογική-καμικάζι τοῦ "ὅλα ἤ τίποτε". Τό νόημα τῆς προτάσεώς μας εἶναι "ὅσο τό δυνατόν σκληρότερος ἀγών γιά ὅσο τό δυνατόν λιγότερες εὶσοδηματικές ὰπώλειες". Ἁπλᾶ δέν μποροῦμε νά χαρακτηρίσουμε ὡς "Σ.Σ.Ε." ὁτιδήποτε κατώτερο τῶν προμνημονιακῶν ἀντιστοίχων.

    Γιά τή διασύνδεση ἀμοιβῆς & παραγωγικότητος

    Ὑφίστανται οἱ ἑξῆς ἐπιλογές: ἤ ἀμοιβή ἀποκλειστικά "μέ τό κομμάτι", ἤ διαιρούμενη γιά κάθε εἰδικότητα σέ ἕνα σταθερό μέρος Α καί σέ ἕνα μεταβλητό ἀνάλογα "μέ τό κομμάτι" (τοῦ τύπου Α+Βχ, ὅπου χ τά παραγόμενα κομμάτια). Τό Α ἀντιπροσωπεύει τή μίνιμουμ ἀμοιβή πού θά εἰσπράξει κάποιος ἄν εἶναι διαρκῶς σέ "ἐφεδρεία" χωρίς νά συμμετέχει στήν παραγωγή. Στήν περίπτωση μιᾶς συγκοινωνιακῆς δραστηριότητας, καί δή σιδηροδρομικῆς, ἡ παραγωγική μονάδα εἶναι ἀρκετά ξεκάθαρη καί συνίσταται στά διανυόμενα ὀχηματοχιλιόμετρα ἤ συρμοχιλιόμετρα ἤ μεικτά τοννοχιλιόμετρα, ἤ κάτι ἀνἀλογο. Ἄν εἶναι νά διασυνδεθεῖ ἀμοιβή & παραγωγικότης, θά πρέπει νά συμφωνηθοῦν ἀλγόριθμοι πού κατανέμουν ἕνα ποσό ἀνάλογα μέ τίς χιλιομετρικές διανύσεις τῆς χρονιᾶς. Ἕνα ποσοστό τῆς κάθε χιλιομετρικῆς διανύσεως θά καταβάλλεται στό προσωπικό τῆς ἀντίστοιχης ἁμαξοστοιχίας καί τό ὑπόλοιπο θά κατανέμεται μέ κάποιο τρόπο ἀνάμεσα στό προσωπικό συντηρήσεως τροχαίου ὑλικοῦ, συντηρήσεως ὑποδομῶν, ῥυθμίσεως κυκλοφορίας, διοικητικῶν ὑπηρεσιῶν κ.ἄ. Στήν ὑποθετική περίπτωση πού υἱοθετεῖτο ἡ φόρμουλα "Α+Βχ", θά πρέπει τό Α νά ἀντιστοιχεῖ περίπου στίς μεταμνημονιακές ἀποδοχές καθενός, ἔτσι ὥστε τό "χιλιομετρικό bonus" νά ἀποτελεῖ καθαρή αὔξηση, μέ λίγα λόγια νά αὐξηθεῖ ἡ ἀναλογία τῆς μισθοδοσίας πρός τίς εἰσπράξεις σέ ὄφελος τοῦ ἐργατικοῦ εἰσοδήματος.
    Ἕνα πρῶτο δίλημμα εἶναι τί ποσό θά τεθεῖ πρός διανομή ἀνάλογα μέ τά ὅποια χιλιόμετρα. Θά εἶναι ἕνα ποσό προσυμφωνημένο ἀνά μονάδα μεταφορικοῦ ἔργου, ἤ θά εἶναι ἕνα bonus ἀνά μονάδα μεταφορικοῦ ἔργου κυμαινόμενο ἀναλόγως τῶν οἱκονομικῶν ἀποτελεσμάτων τῆς ἐπιχειρήσεως?
    1. Ἡ διασύνδεση ἀμοιβῆς & παραγωγικότητος μέ βάση τόν πρῶτο τρόπο (προσυμφωνημένο ποσό) παρουσιάζει κάποια προβλήματα. Ἡ ὅλη ὑπηρεσία παροχῆς μεταφορικοῦ ἔργου θά πιέζεται ἀπό τήν ἐργατική βάση γιά μεγιστοποίηση τῶν χιλιομετρικῶν διανύσεων γιά ἀντίστοιχη μεγιστοποίηση τῶν ἀποδοχῶν. Ὅμως, ἀπό ἕνα σημεῖο καί πέρα, ἡ ὑπερπαραγωγή μεταφορικοῦ ἔργου θά ὑπερβαίνει τό break-even ὅριο, εἴτε προσδιορίζομε αὐτό βάσει τῆς κοινωνικά ἀποδεκτῆς μεγιστοποίησης τοῦ modal split ὑπέρ τῶν Μ.Μ.Μ, εἴτε τό προσδιορίζομε βάσει τῆς πολιτικοκοινωνικά ἀνεπιθύμητης μεγιστοποιήσεως τοῦ ἐπιχειρηματικοῦ κέρδους. Δηλαδή, ἀπό κάποιο σημεῖο καί πέρα, ὅσο καἰ νά αὐξάνουμε τή συχνότητα διελεύσεων, δέν προσελκύομε πλέον πρόσθετη πελατεία. Αὐτό, πέρα τοῦ κλασσικοῦ οἰκονομικοῦ προβλήματος τῆς ὑπερπαραγωγῆς πού ἀφορᾶ ὅλους τούς κλάδους τῆς καπιταλιστικῆς οἰκονομίας, ἔχει καί ἀρνητικότατο περιβαλλοντικό ἀντίκτυπο λόγῳ ἀχρείαστης σπατάλης ἐνεργειακῶν πόρων. Ἁκόμα, οἱ ἀσφυκτικοί ποσοτικοί στόχοι πού θά τίθενται ἀπό ὅλα σχεδόν τά ἱεραρχικά ἐπίπεδα τῆς κάθε ἐπιχειρήσεως, μοιραῖα θά ἀποβαίνουν εἰς βάρος τῆς ποιότητας τῆς παραγωγῆς (ἐν προκειμένῳ τοῦ μεταφορικοῦ ἔργου). Μέσα δε στήν ποιότητα ἐμπεριέχεται καί ἡ ἀσφάλεια, τόσο τῶν ἐργαζομένων ὅσο καί τοῦ κοινοῦ. Ἄρα σύν τοῖς ἄλλοις, αὐτή ἡ πρακτική μᾶς μετατρέπει σέ φραγκοφονιάδες.
    2. Μέ βάση τόν 2ο τρόπο, ἡ ἀμοιβή θά διαμορφωνόταν βάσει μιᾶς φόρμουλας τοῦ τύπου Α+χ.f(κ), ὅπου ὁ πολλαπλασιαστής f(κ) τῆς χιλιομετρικῆς διανύσεως χ εἶναι μία συνάρτηση τῆς κερδοφορίας κ (ἤ κάποιου ἄλλου δείκτη οἰκονομικῆς ἐπιδόσεως). Σέ αὐτή τήν περίπτωση καθιστάμεθα ἠθικά ἀκόμη περισσότερο συνένοχοι τῆς ἐγκληματικότητας τοῦ καπιταλιστικοῦ καθεστῶτος ἔναντι ψιχίων ἀπό τήν κερδοφορία, μπαίνουμε στήν διεφθαρμένη λογική τῆς "ταξικῆς συνεργασίας" ἐργάτη - ἀφεντικοῦ, ἐξωθούμαστε σέ πρακτικές κοινωνικοῦ καννιβαλισμοῦ ὥστε νά γίνουμε κεφαλοκυνηγοί καί προστιμοθῆρες, κ.λπ.
    3. Ούχ'ἧττον, μία τέτοια φόρμουλα καθιστᾶ ἀδύνατη μία άπό τίς διαχρονικές διεκδικήσεις τοῦ ὑγιοῦς ἐργατικοῦ κινήματος "ἴση ἀμοιβή γιά ἴση ἐργασία", μιά πού ἀποδέχεται μισθοδοτικές διαφοροποιήσεις ἀνά ἐπιχείρηση ἀνάλογα μέ τήν κερδοφορία τῆς καθεμιᾶς. Κατ΄ἐπέκταση καθιστᾶ ἀδύνατη καί μία κλαδική συλλογική σύμβαση πανελλαδικῆς ἐμβέλειας γιά τίς μεταφορές-συγκοινωνίες.
    Σέ ἀμφότερα τά σενάρια προκαλεῖται αὐτοεντατικοποίηση τῆς ἐργασίας καί ὅλες οἱ ὑπόλοιπες περιγραφόμενες συνέπειες καί συνεπῶς ἀπό κάθε ταξική και οἰκολογική ἄποψη ἡ διασύνδεση ἀμοιβῆς & παραγωγικότητος εἶναι ἀπορριπτέα μετά βδελυγμίας!

    Ἑπόμενες διεκδικητικές φάσεις

    Ἡ ἔκβαση τῶν παραπάνω ἀναμένεται νά διαμορφώσει καί μείζονες πολιτικοσυνδικαλιστικές ἐξελίξεις στό τοπίο τῶν ἐργατικῶν ὀργανώσεων, καθώς καί σωματειακές ἀνακατατάξεις. Τόσο ἡ βάση, ὅσο καί τά διαχειριστικά ἐπιτελεῖα τῶν ὑπαρχόντων συνδικαλιστικῶν φορέων δέν πείθουν γιά ἀποφασιστικότητα στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Ἀναμφισβήτητα θά ἀπαιτηθοῦν ἐπιπρόσθετες συλλογικότητες, πού θά μποροῦν νά ἀξιοποιήσουν τίς δυνατότητες τῆς ἐργατικῆς πρωτοπορείας
    Σάν μεσοπρόθεσμος στόχος πρέπει νά τεθεῖ ἡ θεσμοθέτηση πανελλαδικοῦ ἑνιαίου συστήματος ἐργασιακῶν ὅρων καί ἀμοιβῶν στίς μεταφορές / συγκοινωνίες ἀνεξαρτήτως ἐργοδότη. Αὐτό ἀπαιτεῖ καί τίς κατάλληλες συνδικαλιστικές ὀργανώσεις Α' καί Β' βαθμοῦ ἀπό πλευρᾶς ἐργαζομένων -άλλά καί ἀπό πλευρᾶς ἐργοδοτῶν- πού αὐτή τή στιγμή δέν ὑπάρχουν.

    Αὐτά σάν μιά πρώτη εἰσαγωγή, ἕπεται μία βαθύτερη καί ἐκτενέστερη τοποθέτηση πάνω στά συνδικαλιστικά.

    APXEION Blogs