6/20/19

Οἱ λαοί δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό προστάτες
Τό περιβᾶλλον ὅμως ἔχει!

Οἰκοσοσιαλιστική δικτατορία τῶν προλεταριοφρόνων ΤΩΡΑ!

Αναρτήθηκε από Sbaros στις 01:46

6/19/19

Πρῶτες σκέψεις εν οψει συλλογικων διαπραγματεύσεων

Σαφής στόχος ἡ ἀκύρωση ὅλων τῶν μνημονιακῶν ἀπωλειῶν

Ἀντεπίθεση, ὄχι μάχη ὀπισθοφυλακῆς

Τό παρόν γράφεται σάν μία εἰσαγωγή στό ζήτημα, ἔτσι ὥστε νά ἐγείρει ἕνα κύκλο συζητήσεων, κατ'ἀρχή ἀνάμεσα στούς ἐργαζομένους τοῦ μετρό καί στή συνέχεια σάν τροφή γιά σκέψη μεταξύ ἐνδιαφερόμενων ἐργαζομένων ὅλων τῶν ἐπιχειρηματικῶν κλάδων, ὥστε νά συμβάλλει στή χάραξη συντονισμένων πανεργατικῶν - πανελλαδικῶν διεκδικήσεων πού θά πρέπει νά τύχουν βέβαια ἐκτενοῦς περαιτέρω ἐπεξεργασίας .

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς δικαστικῆς διεκδικήσεως διαφόρων περικοπῶν, συγκεντρώσαμε καί ξαναθυμηθήκαμε τίς στατιστικές τῆς μισθοδοσίας μας. Βλέπομε στό διάγραμμα παραπλεύρως τήν μνημονιακή ποσοστιαία πτώση τῶν καθαρῶν ἐτησίων ἀποδοχῶν ἑνός συγκοινωνιολόγου μηχανικοῦ, προσληφθέντος τό 1994. Ἡ σκουρόχρωμη καμπύλη ἀφορᾶ πραγματικές τιμές, καί μάλιστα χωρίς συνυπολογισμό τῶν χαρατσιῶν καί τῆς πρόσθετης φορολογήσεως κατά τήν ἐκκαθάριση τῶν φορολογικῶν δηλώσεων. Ὅταν κάποια στιγμή συμπεριλάβομε καί αὐτά στό γράφημα, ἡ πραγματική εἰκόνα θά δείχνει ἀκόμη πιό ἀξιοθρήνητη.

Ἀκόμη πιό ἐνδιαφέρουσα δείχνει ἡ άνοιχτόχρωμη καμπύλη. Δίνει τήν ἐξέλιξη τῶν καθαρῶν ἐτησίων ἀποδοχῶν σέ ἀναλογία μέ τήν τιμή τοῦ παρ'ἡμῶν παραγομένου προϊόντος, ἤτοι τοῦ εἰσιτηρίου Μετρό διάρκειας 1,5 ὥρας (μέ σχετική ἀναγωγή γιά τήν περίοδο πού εἶχε περικοπεῖ ἡ διάρκεια του κατά 20'). Εἶναι δείκτης τῆς ἀγοραστικῆς δυνάμεως τοῦ ἐργάτου ὡς πρός τήν τιμή τοῦ προϊόντος τῆς ἐργασίας του. Καί μή διανοηθεῖ κανείς νά ἰσχυρισθεῖ πώς ἡ ἐκτόξευση τοῦ κομίστρου τῆς ἀστικῆς συγκοινωνίας ἀποτελεῖ μεμονωμένη ἐξαίρεση. Τά καύσιμα ἀκολούθησαν περίπου τόν ἴδιο ῥυθμό αὐξήσεως (ἡ βενζίνη ξέφυγε ἀπό τήν τάξη μεγέθους τοῦ 1 € ἥδη ἀπό τό 2009). Πολλές κατηγορίες τροφίμων τό ἴδιο. APA H EIKONA τῆς φτωχοποίησης δίδεται μέ ἀρκετά μεγάλη πιστότητα γιά τίς ἀνάγκες τοῦ παρόντος.

Χωρίς νά ἔχομε μελετήσει ἀριθμητικά δεδομένα ἐνδελεχῶς, ἔχομε τήν αἴσθηση ὅτι σέ μία μεγάλη καί ποικιλόμορφη γκάμα ντόπιων ἐπιχειρήσεων ἔχει ἀκολουθηθεῖ μία ἀντίστοιχη πορεία τοῦ ἐργατικοῦ εἰσοδήματος (σέ αὐτό θά χρειασθοῦμε τή στατιστική ἐνημέρωση ἀπό ἐργαζόμενους ἄλλων οἰκονομικῶν τομέων). Καί βέβαια νά μή λησμονοῦμε, πέρα άπό τίς χρηματικές ἀπώλειες, τά σημαντικά θεσμικά πισωγυρίσματα πού σημαδεύουν αὐτό τόν ἐργασιακό μεσαίωνα.

Ἔχουμε ἐπίσης τήν αἴσθηση ὅτι ἡ Ἑλλαδική ἐργατική τάξη ἔχει ὑποστεῖ δυσανάλογη πτώση τῆς ἀγοραστικῆς της δυνάμεως. Δυσανάλογη σέ σχέση μέ κάθε ἄλλη κοινωνική τάξη στή χώρα, ἀλλά καί δυσανάλογη σέ σχέση μέ τά ἀντίστοιχα τεκταινόμενα στίς ἄλλες Εὐρωκαπιταλιστικές χῶρες. Ἄς προσέξουμε ἕνα χαρακτηριστικό στατιστικό δεῖγμα: Μεταφέρομε καθημερινά μέ τά τραῖνα μας αὐξανόμενες ῥοές τουριστῶν ἀπό προηγμένες χῶρες, ἐνῶ τά ἐπίπεδα τουριστικῶν ῥοῶν ἔχουν καταρρίψει ἐπανειλημμένα ρεκόρ μέσα στήν ὑποτιθέμενη κρίση, τόσο σέ ἐτήσια ἐπίπεδα ὅσο καί σέ ἐπίπεδα μεμονωμένων μηνῶν. Τί σόι εἶναι αὐτοί οἱ τουρίστες? Τίποτε πολυεκατομμυριοῦχοι χρηματιστές? Μά αὐτοί οὔτε τόσο πολυάριθμοι εἶναι ὥστε νά κάνουν τή διαφορά, οὔτε βέβαια πατᾶνε στά τραῖνα μας μέ σακίδια καί σαγιονάρες. Καί ἔχουν ξεπεραστεῖ τά ρεκόρ ἐτῶν, ὅπου θυμόμαστε ὁλόκληρες ὁρδές "ἀλητοτουριστῶν" ὅπως τούς ἀποκαλοῦσαν τότε διάφοροι ἄθλιοι συντηρητικοί νά κατεβαίνουν πατεῖς με-πατῶ σε μέ τά "Ἁκρόπολις Ἐξπρέςς" καί μέ τά πλοῖα τῆς Ἀδριατικῆς. Ἀποκλείεται αὐτοί νά ξεπεράστηκαν ἀριθμητικά ἀπό πλούσιους χαρτογιακάδες.
Ποῦ τό πάω? Νομίζω πώς ἔχει ἀρχίσει νά διαφαίνεται. Ἕνας ἠλεκτροδηγός μας, ἕνας σταθμάρχης μας, ἕνας τεχνικός μας, μεταφέρουν μέ τό τραῖνο τους χιλιάδες Εὐρωπαίους καί Βορειοαμερικανούς ὁμολόγους τους, πού ἔχουν τή δυνατότητα διακοπῶν στήν Ἑλλάδα, τή στιγμή πού ἐμεῖς ἔχουμε χάσει τή δυνατότητα ὄχι μόνο -τῶν οἰκονομικῶν ἔστω πακέττων- διακοπῶν πού εἴχαμε πρό κρίσεως. Οἱ ντόπιοι ξενοδοχοϋπάλληλοι τό ἴδιο. ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ? ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΡΘΗΚΑΜΕ? Τόσο κορόιδο εἶναι ἡ ἐργατική τάξη σ'αὐτή τή χώρα? (αστο καλύτερα, μήν ἀπαντᾶς!)
Κοιτάξτε περαιτέρω τήν καμπύλη: Ἀκόμα καί μπουρζουάδες, φιλοσυστημικοί οἱκονομολόγοι -τῆς πλάκας βέβαια, ὅπως καί κάθε ἀπολογητής τοῦ καπιταλισμοῦ- παραδέχονται πώς τό μέσο ἐργατικό εἰσόδημα στήν Ἑλλάδα ἔπεσε ἀπό τό 92% τοῦ πρό κρίσεως Εὐρωπαϊκοῦ μέσου ὅρου στό 64% τοῦ σημερινοῦ Εὐρωπαϊκοῦ μέσου ὅρου! Στό μετρό καταγράφεται ὅμως πτώση σέ ἀκόμη μεγαλύτερο ποσοστό.

Ἐρωτῶ τούς γνῶστες καί μελετητές: Ἔχουν νά ἐπιδείξουν τέτοιες ἀπώλειες ποιότητος ζωῆς ὅπως στό διάγραμμα μας ἄλλοι Εὐρωπαῖοι ἐργαζόμενοι? Μήπως τά περίφημα "κίτρινα γιλέκα" ἐξεγέρθηκαν γιά πολύ μικρότερα ποσοτικά μεγέθη? -καί καλά κάναν βέβαια-! Μήπως στή Γερμανία φερ' εἰπεῖν θά εἶχε γίνει ὄχι ἁπλᾶ τῆς Πλατείας Συντάγματος, ἀλλά νέα Σπαρτακιστική ἐπανάσταση μέ τέτοιες στατιστικές φτωχοποίησης?

Ἔχει ὑποστεῖ ἡ μπουρζουαζία ἀντίστοιχες ζημιές? Ἕνα μέρος της φανταζόμαστε ναί, κυρίως ὅσοι μικρομεσαῖοι στίς μνημονιακές χῶρες μέ βασική τους πελατεία τό προλεταριάτο λειτούργησαν λίγο-πολύ συμβατικά, χωρίς πολλές-πολλές κομπίνες, φοροδιαφυγές, φυγαδεύσεις χρήματος κ.λπ. Κάποιοι ἀπ'αὐτούς προλεταριοποιήθηκαν κιόλας. Ἄλλα τμήματα ὅμως τῶν ἐπιχειρηματιῶν ἔχουν βγεῖ μέ πολύ χοντρή μπάζα μέσα ἀπό τήν κρίση. Οἱ δραστηριοποιούμενοι στόν τουρισμό καταλαβαίνομε ὅτι τά κονομᾶνε. Οἱ ἀετονύχηδες τῶν χρηματηστηριακῶν φουσκων τό ἴδιο. Οἱ βιομήχανοι ὅμως? Φαίνεται ὅτι ἡ πολυθρύλητη "καραμέλα" τῆς ἀποβιομηχανίσεως -μέ εὐθῦνες ποιανῶν ἆρα γε?- ἰσχύει κατ'ἐπιλογή: οἱ ἴδιοι οἱ πλουτοκράτες στό θράσος τους ὁμολογοῦν ὅτι στήν Ἑλλάδα καταρρίφτηκε κάθε ποσοτικό ρεκόρ παραγωγῆς στή μεταποίηση, ἀπό τήν ἐποχή τῶν "παχειῶν ἀγελάδων" Σημίτη. Ποιός μεταποιεῖ τί καί γιά ποιόν? Ἐνῶ εἶναι δεδομένη ἡ δική μας ἀδυναμία ἀποκτήσεως τῶν παραγομένων ἀγαθῶν, εἶναι ἀδύνατο ποσότητες-ρεκόρ καταναλωτικῶν ἀγαθῶν νά ἀφοροῦν λίγες οἱκογένειες πλουτοκρατῶν διεθνῶς. Θεωροῦμε σίγουρο ὅτι χρησιμοποιούμαστε ὡς ὑπόδουλο χαμηλόμισθο ἀνθρώπινο δυναμικό γιά τήν παραγωγή ἀγαθῶν πού θά ἀγορασθοῦν καί πάλι ἀπό ὁμολόγους μας στίς ἀνεπτυγμένες χῶρες. Δέν εἴμαστε βέβαιοι ὅτι αὐτή ἡ κατάσταση στερεῖται παντελῶς γεω-ρατσιστικοῦ / ἰμπεριαλιστικοῦ χαρακτῆρα, ἀλλά σέ κάθε περίπτωση δέν εἴμαστε διατεθειμένοι νά τήν ἀνεχθοῦμε.

Πάντως, στή συνολική της εἰκόνα ἡ ἀνισοκατανομή πλούτου ἐσωτερικά καί παγκόσμια ἔχει ἐπιδεινωθεῖ σφόδρα. Δέν "τά φάγαμε μαζί" ἐξ ἴσου!

Ἐνδιάμεσοι στόχοι στήν ἀνάκτηση βιοτικοῦ ἐπιπέδου

Ἐδῶ θεωρῶ ἀπαραίτητη μία παρένθεση γιά τήν ἐπεξήγηση τῆς ἀντιδιαστολής ἀγοραστικῆς δυνάμεως - βιοτικοῦ ἐπιπέδου: ἡ κυρίαρχη θεώρηση ἀπό πλευρᾶς ταξικοῦ ἐχθροῦ θέλει νά μᾶς ὑποβάλει συνειδητά καί ὑποσυνείδητα νά τά ταυτίσομε. Μέ αὐτό τόν τρόπο θέλει ἀφ'ἕνός μεν νά μᾶς ἐμφυσήσει μία χρηματολαγνεία καθ'ὁμοίωσή της -πού βέβαια δέ θά μᾶς τήν ἱκανοποιήσει ποτέ- ἀφ'ἑτέρου δε νά μᾶς ἐξωθήσει σέ ἕνα χυδαῖο καταναλωτικό πρότυπο συμπεριφορᾶς πρός δικό του ὄφελος -ὄχι μόνο ὑλικό ἀλλά καί ἰδεολογικό-.

Σέ ἀντιδιαστολή, ἡ ἐγγυημένη πρόσβαση σέ πολλά καί ποικίλα, περισσότερο καί λιγότερο ζωτικά ἀγαθά καί ὑπηρεσίες ὑπό τή μορφή κοινωνικῶν ἀγαθῶν συνιστᾶ μία ἑλκυστική ἐναλλακτική ἔναντι τῆς συμβατικῆς ἀγορᾶς / ἐνοικιάσεως στά πλαίσια τῆς ἰδιωτικῆς οἰκονομίας. Ἐπίσης αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ἐγγυημένη πρόσβαση ἀπαλλάσσει τό δικαιοῦχο ἀπό τό ἄγχος τοῦ πληθωρισμοῦ καί ἄλλων δύσκολων στή διαχείρισή τους καταστάσεων τῆς "ἀγορᾶς". Αὐτά ὑπό μία ἔννοια μποροῦν νά θεωρηθοῦν καί ὡς "κοινωνικός μισθός".

Ἀς φέρομε ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ἀν κάποιος ἐργαζόμενος ἤ συνταξιοῦχος εἶναι δικαιοῦχος ὡς ἐκ τοῦ "κοινωνικοῦ" του μισθοῦ ἑνός οἰκογενειακοῦ τουριστικοῦ πακέττου 2 βδομάδων ἐτησίως σέ μία ἐπιλογή ἀπό ἐναλλακτικά θέρετρα τοῦ ἐσωτερικοῦ καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, τότε:

  • ἡ τυχόν μείωση ἀποδοχῶν πού ἔχει ὑποστεῖ δέν τοῦ στερεῖ κάποια βασικά ποιοτικά στοιχεῖα πού ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο τμῆμα αὐτοῦ πού ἀποκαλεῖται "βιοτικο ἐπιπεδο"
  • διακυμάνσεις τοῦ τιμαρίθμου δέν ἐπηρεάζουν τή δυνατότητα προσβάσεώς του σέ αὐτό τό κοινωνικό κεκτημένο
    • Ἀς τονισθεῖ ἀκόμη τό ἑξῆς: σέ μία ἰδεώδη ἀταξική κοινωνία τοῦ ἀπώτερου μέλλοντος, ὁ "κοινωνικός μισθός" θά ἔχει ἀναχθεῖ σέ κύριο καί ὄχι σέ ἐπικουρικό τμῆμα τῆς οἰωνεί "ἀνταμοιβῆς" κάθε ἀτόμου γιά τήν κοινωνική του συνεισφορά, μέ τήν ἐμπορευματοποίηση τῶν ἀγαθῶν παρελθόν καί μέ τό συμβατικό χρῆμα σέ ρόλο λίαν δευτερεύοντα, ἄν ὄχι τελείως καταργημένο.
    Βεβαίως, αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ παροχές δέν διαθέτουν τήν ἀνταλλακτική εὐελιξία πού παρουσιάζει τό συμβατικό χρῆμα ὑπό τίς τρέχουσες συνθῆκες. Πρέπει νά δοῦμε σέ τί ἀναλογίες ἕνας συνδυασμός ἀπό τέτοιες παροχές καί συμβατικές τακτικές ἀποδοχές εἶναι σκόπιμο νά ἀναπληρώσει τίς μνημονιακές απώλειες στό βιοτικό μας ἐπίπεδο.
    Τούτων διευκρινισθέντων, θά ἐπανέλθω στό θέμα μετά τόν ἀμέσως ἑπόμενο συλλογισμό:

    Οἱ διαδοχικες γραμμές ἀμύνης γιά τήν ὑπεράσπιση μιᾶς ἀποδεκτῆς ἐργασιακῆς συμφωνίας

    1. Σάν βασική ἀρχή, δέν ἀποδεχόμεθα νά νομιμοποιήσομε ἄμεσα ἤ ἔμμεσα καμμία μνημονιακή περικοπή. Νά ξεκινήσομε μέ βάση διεκδικήσεως τήν τελευταία προμνημονιακή Σ.Σ.Ε, πού νομοτελειακά θά ὁδηγήσει σέ ἐργοδοτική ἄρνηση καί συνακόλουθα σέ μία ἔντονα ἀπεργιακή περίοδο.
    2. Ἡ ἐν λὀγῳ ἀπεργιακή περίοδος σχεδόν ἀναμφισβήτητα θά χρειαστεῖ νά κλιμακωθεῖ μέχρι μία ἤ περισσότερες διαδοχικές/κυλιόμενες πολυήμερου χαρακτῆρα κινητοποιήσεις. Πέρα ἀπό συμβατικές ἀπεργίες μπορεῖ νά συμπεριλαμβάνονται καί ἄλλες δράσεις, ἐπισχέσεις, καταλήψεις, λευκές - γκρίζες ἀπεργίες κ.ἄ.
    3. Ἡ ἀπεργιακή περίοδος δέν θά πρέπει νά τελειώσει ἄν δέν κατορθωθεῖ μετά τά διαδοχικά παζαρέματα γιά τόν κάθε ἐργαζόμενο νά ἀποσπαστεῖ μία συνολική ἀνάκτηση τοὐλάχιστον τῶν 2/5 τῶν μνημονιακῶν ἀπωλειῶν, ὑπό ὁποιαδήποτε μορφή, κατά προτίμηση βέβαια μέσῳ τοῦ μισθολογίου. Αύτό προτείνεται πρός τίς γενικές συνελεύσεις τῶν ἐργαζομένων νά υἱοθετήσομε ὡς κατώτατο πλαφόν γιά τά παζάρια μας. Ἀρκετά τούς χαρίσαμε τόσα χρόνια! Καμμία προσωρινή ἐργασιακή εἰρήνη χωρίς αὐτό τό μίνιμουμ!
    4. Ἕνας τέτοιος, λίαν γενναιόδωρος κατά τήν ἄποψή μας συμβιβασμός (δηλ. ἡ ἀναπλήρωση τῶν 2/5 τῶν μνημονιακῶν ἀπωλειῶν γιά ἀρχή) δέν θά πρέπει νά παραχωρηθεῖ χωρίς τή μεσολάβηση παζαρέματος τοὐλάχιστον γιά 4 μέρες ἀδιάκοπης ἀπεργίας. Σέ αὐτή τήν περίπτωση:
      • Δέν εἴμεθα βέβαιοι ἄν ὁ χαρακτηρισμός μιᾶς τέτοιας συμβιβαστικῆς συμφωνίας ὡς "Συλλογικῆς Συμβάσεως ΄Εργασίας" συνιστᾶ παραίτηση ἀπό ὁποιοδήποτε προμνημονιακό μας κεκτημένο. Αὐτό χρειάζεται νά διερευνηθεῖ καί νομικά.
      • Ἵσως ἡ ὅποια συμφωνία ἤθελε προκύψει ὡς προϊόν προσωρινοῦ συμβιβασμοῦ μέ τήν ἐργοδοσία θά ἔπρεπε νά τιτλοφορεῖται ὡς "ἐνδιάμεσο συμφωνητικό" ἤ κάτι τέτοιο, πάντως χαμηλότερου κύρους ἀπό μία Σ.Σ.Ε.
      • Μία τέτοια συμφωνία δέν θά πρέπει νά ἀναγνωρίζει καί νά νομιμοποιεῖ ὡς "μισθολόγιο" τό ὁποιοδήποτε πετσοκομμένο σύστημα ἀμοιβῶν
      Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ὅποια κατώτερη τῶν ἀρχικῶν ἀπαιτήσεών μας συμφωνία πρέπει νά ἔχει θεσμικῶς σαφή χαρακτῆρα προσωρινῆς ἀνακωχῆς καί ὄχι ὁριστικῆς συνθηκολογήσεως/παραιτήσεως ἀπό τίς προμνημονιακές Σ.Σ.Ε.
    5. Οἱ συγκοινωνίες ἤ στενότερα τό μετρό δέν ἀκούεται ῥεαλιστικό νά ἀποτελοῦν μία νησίδα κοινωνικῆς δικαιοσύνης ἤ σοσιαλισμοῦ μέσα στό τρισάθλιο κοινωνικοπολιτικό χάλι πού βρίσκεται ἡ ἐργατική τάξη. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀπό τήν προκαταρκτική φάση καί σέ κάθε περίπτωση ὅσο τό δυνατόν νωρίτερα, θά πρέπει νά ἀναζητηθοῦν διακλαδικές ταξικές συνεργασίες / συμμαχίες / συντονισμοί γιά τήν ἔνταξη τῶν αἰτημάτων μας σέ ἕνα εὑρύ διεκδικητικό πλαίσιο τῶν συμμετεχόντων. Προφανῶς οἱ ἐπί μέρους τεχνικές ἰδιαιτερότητες δέν ἐπιτρέπουν τή σύνταξη-διεκδίκηση πανομοιότυπων Σ.Σ.Ε. γιά ἑτερόκλητους ἐπαγγελματικούς κλάδους, ἀλλά οἱ ἀπαιτήσεις μποροῦν νά διαμορφωθοῦν σέ ἕνα κοινό πνεύμα κατ'ἀναλογία.
    Ἐδῶ πρέπει νά διευκρινίσουμε ὅτι δέν προτείνομε τό παρόν νά ἐκληφθεῖ ὡς μία λογική-καμικάζι τοῦ "ὅλα ἤ τίποτε". Τό νόημα τῆς προτάσεώς μας εἶναι "ὅσο τό δυνατόν σκληρότερος ἀγών γιά ὅσο τό δυνατόν λιγότερες εὶσοδηματικές ὰπώλειες". Ἁπλᾶ δέν μποροῦμε νά χαρακτηρίσουμε ὡς "Σ.Σ.Ε." ὁτιδήποτε κατώτερο τῶν προμνημονιακῶν ἀντιστοίχων.

    Γιά τή διασύνδεση ἀμοιβῆς & παραγωγικότητος

    Ὑφίστανται οἱ ἑξῆς ἐπιλογές: ἤ ἀμοιβή ἀποκλειστικά "μέ τό κομμάτι", ἤ διαιρούμενη γιά κάθε εἰδικότητα σέ ἕνα σταθερό μέρος Α καί σέ ἕνα μεταβλητό ἀνάλογα "μέ τό κομμάτι" (τοῦ τύπου Α+Βχ, ὅπου χ τά παραγόμενα κομμάτια). Τό Α ἀντιπροσωπεύει τή μίνιμουμ ἀμοιβή πού θά εἰσπράξει κάποιος ἄν εἶναι διαρκῶς σέ "ἐφεδρεία" χωρίς νά συμμετέχει στήν παραγωγή. Στήν περίπτωση μιᾶς συγκοινωνιακῆς δραστηριότητας, καί δή σιδηροδρομικῆς, ἡ παραγωγική μονάδα εἶναι ἀρκετά ξεκάθαρη καί συνίσταται στά διανυόμενα ὀχηματοχιλιόμετρα ἤ συρμοχιλιόμετρα ἤ μεικτά τοννοχιλιόμετρα, ἤ κάτι ἀνἀλογο. Ἄν εἶναι νά διασυνδεθεῖ ἀμοιβή & παραγωγικότης, θά πρέπει νά συμφωνηθοῦν ἀλγόριθμοι πού κατανέμουν ἕνα ποσό ἀνάλογα μέ τίς χιλιομετρικές διανύσεις τῆς χρονιᾶς. Ἕνα ποσοστό τῆς κάθε χιλιομετρικῆς διανύσεως θά καταβάλλεται στό προσωπικό τῆς ἀντίστοιχης ἁμαξοστοιχίας καί τό ὑπόλοιπο θά κατανέμεται μέ κάποιο τρόπο ἀνάμεσα στό προσωπικό συντηρήσεως τροχαίου ὑλικοῦ, συντηρήσεως ὑποδομῶν, ῥυθμίσεως κυκλοφορίας, διοικητικῶν ὑπηρεσιῶν κ.ἄ. Στήν ὑποθετική περίπτωση πού υἱοθετεῖτο ἡ φόρμουλα "Α+Βχ", θά πρέπει τό Α νά ἀντιστοιχεῖ περίπου στίς μεταμνημονιακές ἀποδοχές καθενός, ἔτσι ὥστε τό "χιλιομετρικό bonus" νά ἀποτελεῖ καθαρή αὔξηση, μέ λίγα λόγια νά αὐξηθεῖ ἡ ἀναλογία τῆς μισθοδοσίας πρός τίς εἰσπράξεις σέ ὄφελος τοῦ ἐργατικοῦ εἰσοδήματος.
    Ἕνα πρῶτο δίλημμα εἶναι τί ποσό θά τεθεῖ πρός διανομή ἀνάλογα μέ τά ὅποια χιλιόμετρα. Θά εἶναι ἕνα ποσό προσυμφωνημένο ἀνά μονάδα μεταφορικοῦ ἔργου, ἤ θά εἶναι ἕνα bonus ἀνά μονάδα μεταφορικοῦ ἔργου κυμαινόμενο ἀναλόγως τῶν οἱκονομικῶν ἀποτελεσμάτων τῆς ἐπιχειρήσεως?
    1. Ἡ διασύνδεση ἀμοιβῆς & παραγωγικότητος μέ βάση τόν πρῶτο τρόπο (προσυμφωνημένο ποσό) παρουσιάζει κάποια προβλήματα. Ἡ ὅλη ὑπηρεσία παροχῆς μεταφορικοῦ ἔργου θά πιέζεται ἀπό τήν ἐργατική βάση γιά μεγιστοποίηση τῶν χιλιομετρικῶν διανύσεων γιά ἀντίστοιχη μεγιστοποίηση τῶν ἀποδοχῶν. Ὅμως, ἀπό ἕνα σημεῖο καί πέρα, ἡ ὑπερπαραγωγή μεταφορικοῦ ἔργου θά ὑπερβαίνει τό break-even ὅριο, εἴτε προσδιορίζομε αὐτό βάσει τῆς κοινωνικά ἀποδεκτῆς μεγιστοποίησης τοῦ modal split ὑπέρ τῶν Μ.Μ.Μ, εἴτε τό προσδιορίζομε βάσει τῆς πολιτικοκοινωνικά ἀνεπιθύμητης μεγιστοποιήσεως τοῦ ἐπιχειρηματικοῦ κέρδους. Δηλαδή, ἀπό κάποιο σημεῖο καί πέρα, ὅσο καἰ νά αὐξάνουμε τή συχνότητα διελεύσεων, δέν προσελκύομε πλέον πρόσθετη πελατεία. Αὐτό, πέρα τοῦ κλασσικοῦ οἰκονομικοῦ προβλήματος τῆς ὑπερπαραγωγῆς πού ἀφορᾶ ὅλους τούς κλάδους τῆς καπιταλιστικῆς οἰκονομίας, ἔχει καί ἀρνητικότατο περιβαλλοντικό ἀντίκτυπο λόγῳ ἀχρείαστης σπατάλης ἐνεργειακῶν πόρων. Ἁκόμα, οἱ ἀσφυκτικοί ποσοτικοί στόχοι πού θά τίθενται ἀπό ὅλα σχεδόν τά ἱεραρχικά ἐπίπεδα τῆς κάθε ἐπιχειρήσεως, μοιραῖα θά ἀποβαίνουν εἰς βάρος τῆς ποιότητας τῆς παραγωγῆς (ἐν προκειμένῳ τοῦ μεταφορικοῦ ἔργου). Μέσα δε στήν ποιότητα ἐμπεριέχεται καί ἡ ἀσφάλεια, τόσο τῶν ἐργαζομένων ὅσο καί τοῦ κοινοῦ. Ἄρα σύν τοῖς ἄλλοις, αὐτή ἡ πρακτική μᾶς μετατρέπει σέ φραγκοφονιάδες.
    2. Μέ βάση τόν 2ο τρόπο, ἡ ἀμοιβή θά διαμορφωνόταν βάσει μιᾶς φόρμουλας τοῦ τύπου Α+χ.f(κ), ὅπου ὁ πολλαπλασιαστής f(κ) τῆς χιλιομετρικῆς διανύσεως χ εἶναι μία συνάρτηση τῆς κερδοφορίας κ (ἤ κάποιου ἄλλου δείκτη οἰκονομικῆς ἐπιδόσεως). Σέ αὐτή τήν περίπτωση καθιστάμεθα ἠθικά ἀκόμη περισσότερο συνένοχοι τῆς ἐγκληματικότητας τοῦ καπιταλιστικοῦ καθεστῶτος ἔναντι ψιχίων ἀπό τήν κερδοφορία, μπαίνουμε στήν διεφθαρμένη λογική τῆς "ταξικῆς συνεργασίας" ἐργάτη - ἀφεντικοῦ, ἐξωθούμαστε σέ πρακτικές κοινωνικοῦ καννιβαλισμοῦ ὥστε νά γίνουμε κεφαλοκυνηγοί καί προστιμοθῆρες, κ.λπ.
      3. Ούχ'ἧττον, μία τέτοια φόρμουλα καθιστᾶ ἀδύνατη μία άπό τίς διαχρονικές διεκδικήσεις τοῦ ὑγιοῦς ἐργατικοῦ κινήματος "ἴση ἀμοιβή γιά ἴση ἐργασία", μιά πού ἀποδέχεται μισθοδοτικές διαφοροποιήσεις ἀνά ἐπιχείρηση ἀνάλογα μέ τήν κερδοφορία τῆς καθεμιᾶς. Κατ΄ἐπέκταση καθιστᾶ ἀδύνατη καί μία κλαδική συλλογική σύμβαση πανελλαδικῆς ἐμβέλειας γιά τίς μεταφορές-συγκοινωνίες.
    Σέ ἀμφότερα τά σενάρια προκαλεῖται αὐτοεντατικοποίηση τῆς ἐργασίας καί ὅλες οἱ ὑπόλοιπες περιγραφόμενες συνέπειες καί συνεπῶς ἀπό κάθε ταξική και οἰκολογική ἄποψη ἡ διασύνδεση ἀμοιβῆς & παραγωγικότητος εἶναι ἀπορριπτέα μετά βδελυγμίας!

    Ἑπόμενες διεκδικητικές φάσεις

    Ἡ ἔκβαση τῶν παραπάνω ἀναμένεται νά διαμορφώσει καί μείζονες πολιτικοσυνδικαλιστικές ἐξελίξεις στό τοπίο τῶν ἐργατικῶν ὀργανώσεων, καθώς καί σωματειακές ἀνακατατάξεις. Τόσο ἡ βάση, ὅσο καί τά διαχειριστικά ἐπιτελεῖα τῶν ὑπαρχόντων συνδικαλιστικῶν φορέων δέν πείθουν γιά ἀποφασιστικότητα στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Ἀναμφισβήτητα θά ἀπαιτηθοῦν ἐπιπρόσθετες συλλογικότητες, πού θά μποροῦν νά ἀξιοποιήσουν τίς δυνατότητες τῆς ἐργατικῆς πρωτοπορείας
    Σάν μεσοπρόθεσμος στόχος πρέπει νά τεθεῖ ἡ θεσμοθέτηση πανελλαδικοῦ ἑνιαίου συστήματος ἐργασιακῶν ὅρων καί ἀμοιβῶν στίς μεταφορές / συγκοινωνίες ἀνεξαρτήτως ἐργοδότη. Αὐτό ἀπαιτεῖ καί τίς κατάλληλες συνδικαλιστικές ὀργανώσεις Α' καί Β' βαθμοῦ ἀπό πλευρᾶς ἐργαζομένων -άλλά καί ἀπό πλευρᾶς ἐργοδοτῶν- πού αὐτή τή στιγμή δέν ὑπάρχουν.

    Αὐτά σάν μιά πρώτη εἰσαγωγή, ἕπεται μία βαθύτερη καί ἐκτενέστερη τοποθέτηση πάνω στά συνδικαλιστικά.

    Αναρτήθηκε από Sbaros στις 01:04

    4/11/19

    (ΦΙΛΟ-)ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

    Προοίμιο

    Ἄν καί δέν κατέρχομαι πρώτη φορά σέ αὐτοδιοικητικές ἐκλογές, αὐτή εἶναι ἡ πρώτη μου κάθοδος μέ ῥητά ἀντικαπιταλιστικό σχῆμα. Οἱ προηγούμενες ὑποψηφιότητες ἦσαν μέ τό οἰκολογικό κίνημα, γιά λόγους πού εἶχα ἐκθέσει ἐδῶ. Γιά τά ζητήματα τοῦ εὑρύτερου ἐνδιαφέροντός μου, θεωρῶ τήν παρέμβαση σέ τοπικό ἐπίπεδο σημαντικότερη ἀπό ὅτι στήν κεντρική πολιτική σκηνή (πού ἐξ ἄλλου εἶναι πολύ πιό ξεκομμένη ἀπό τήν καθημερινή πραγματικότητα καί λειτουργεῖ πολύ πιό αὐταρχικά καί ἐρήμην τῆς βάσης). Ἐκ τῆς ἀφορμῆς αὐτῆς χρήσιμο εἶναι νά βάλουμε σέ τάξη καί νά διατυπώσουμε συστηματικά κάποια ζητήματα πού μπορεῖ νά τά ἔχουμε ὁμιχλωδῶς ἤ ὑποσυνεἰδητα στό μυαλό μας.

    Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ δημοσιεύματος ἐκείνου, μεσολάβησε μία δεκαετία, καί μάλιστα σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου μνημονιακή. Τό παραδοσιακό οἱκολογικό block εἶχε εὐκαιρίες νά ἐπηρεάσει τίς συγκοινωνιακές ἐξελίξεις μέσα ἀπό τή σύμπραξη μέ τόν ΣυΡιζΑ, τίς ὁποῖες ἀπώλεσε μεγαλοπρεπῶς καί δη ἀμαχητί. Παρομοίως πάτωσε καί σέ ὅλα τά μείζονα χωροταξικά καί περιβαλλοντικά ζητήματα (Ῥυθμιστικά Σχέδια, Μητροπολιτικά Πάρκα Ἑλληνικο0 καί Γουδῆ, προστασία ῥεμάτων κλπ). Αὐτό μεταξύ ἄλλων προκάλεσε καί μία εύπρόσδεκτη ἀφύπνιση ἐκ μέρους σχετικῶν ἐπιστημονικῶν κοινοτήτων. Μία γενικόλογη ἑρμηνεία τῶν εὑρύτερων ἀνεπαρκειῶν τῶν "ἐναλλακτικῶν κινημάτων" δώσαμε ἐδῶ.

    Γιά νά ἐξηγηθοῦμε, αὐτοπροσδιοριζόμαστε ὡς (φιλο-)επαναστάτες διότι ὁ χαρακτηρισμός "ἐπαναστάτες" ἀφορᾶ αὐτούς πού πραγματοποιοῦν τήν ἐπανασταση καί ὄχι αὐτούς πού ἁπλᾶ τήν ἐπιδιώκουν, γιά νά μήν κομπάζουμε ὑπέρμετρα. Τώρα, ἡ ἐνασχόληση -ἐπίδοξων ἔστω- ἐπαναστατῶν μέ μία καθεστηκυῖα ἐκλογική διαδικασία, μπορεῖ καί νά φανεῖ σέ κάποιους ἀταίριαστη. Εἰδικά ὅμως ὅσον ἀφορᾶ τήν τοπική αὐτοδιοίκηση ὅλων τῶν βαθμίδων, εἶναι άποδεδειγμένο πώς μπορεῖ νά ἔχει αἰσθητό πρακτικό ἀντίκτυπο, πού μάλιστα παρουσιάζει προοπτικές νά ἐνισχυθεῖ μέσα ἀπό τήν καθιερωθεῖσα ἐπί τέλους ἁπλῆ ἀναλογική. Ἀκόμη καί ἡ ἐκπνέουσα, δυσανάλογα χαμηλή ἐκπροσώπηση τῶν μαρξιστικῶν δυνάμεων μέσα στούς ὀργανισμούς τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως, ἔχει ἐπιδείξει ἁπτά παραδείγματα ῥυμουλκήσεως καί ἄλλων προοδευτικῶν στοιχείων αὐτῶν τῶν ὀργανισμῶν πρός κοινωνικοπολιτικά ἀποδεκτότερες ἀποφάσεις καί πολιτικές σέ μία σειρά θεμάτων. Τοῦτο εἶναι κάτι καταφανῶς ἀκατόρθωτο στό ἐπίπεδο τῆς κεντρικῆς κοινοβουλευτικῆς διακυβερνήσεως.

    Φυσικά ἡ ἀντικαπιταλιστική ἐκπροσώπηση δέν μπορεῖ νά ἐπιτελέσει καθόλου "θαύματα", οὔτε καί νά δημιουργήσει "νησίδες σοσιαλισμοῦ" μέσα στόν καπιταλιστικό βόρβορο. Oὔτε κἄν ὁ πλήρης ἔλεγχος Ο.Τ.Α. ἀπό ταξικές δυνάμεις, ὅταν αὐτός προέρχεται ἀπό συμβατική ἀστικοδημοκρατική ἐκλογική διαδικασία καί ὄχι ἀπό ἐπαναστατική ἀνατροπή. Καί ἐδῶ ἡ κατάσταση μαστίζεται καί περιορίζεται ἀσφυκτικά ἀπό τἠ διαβόητη "συνέχεια τοῦ κράτους" (πού φέρει μέσα της καί τή συνέχεια τοῦ βαθέως δεξιοῦ παρακράτους). Ἕνα μνημειῶδες ἀποδεικτικό ντοκουμέντο γι'αὐτό εἶναι ἡ ἐμβληματική Συνέντευξη του ΔΗΜΑΡΧΟY ΠΑΤΡΑΣ Κώστα Πελετίδη στην «Ελληνοφρένεια». Καταδεικνύεται ὅτι τό πολύ πού μπορεῖ νά ἐπιτύχει μία τέτοια δημοτική ἀρχή -καί αύτό μέ Τιτάνειους κόπους- εἶναι μία ἤπια Κεϋνσιανῆς ὑφῆς διαχείριση, πού μπορεῖ νά παράσχει αἰσθητές -καί εὺπρόσδεκτες-άνακουφίσεις στά πιό έξαθλιωμένα στρώματα πληθυσμοῦ, ἀλλά καμμία δομική ἀνατροπή. Οἱ δομές λήψεως ἀποφάσεων παραμένουν άναλλοίωτες, χωρίς κανένα συμμετοχικό στοιχεῖο ἐργατικοῦ ἐλέγχου τῶν δημοτικῶν ὑπηρεσιῶν. Σέ ὅτι ἀφορᾶ τό άντικείμενο στενότερου ένδιαφέροντός μας, οϊ συγκοινωνίες στήν "Κόκκινη Πάτρα" έξακολουθοῦν μαστιζόμενες άπό τά άπαράλλακτα-άπαράδεκτα σχήματα τοῦ ΚΤΕΛ -ἑνός ἐκ τῶν ἀποκρουστικότερων τῆς χώρας- καί τῆς ΤραινΟΣΕ. Κανένα δημοτικό breakthrough στό συγκοινωνιακό γίγνεσθαι. Καμμία δυνατότης ῥηξικέλευθων παρεμβάσεων στήν τοπική οἰκονομία. Αὐτό εἶναι τό μάξιμουμ πού μπορεῖ νά ἐπιτύχει ἕνας δήμαρχος προελεύσεως ΚΚΕ, ΑντΑρΣυΑ ἤ κάτι παρόμοιο. Κατ' ἀναλογία, περίπου τά ὅρια πού ἔχει στό ἐπίπεδο τῆς κεντρικῆς κυβερνήσεως μία εἰλικρινῶν προθέσεων ρεφορμιστική, μετριοπαθής Κεϋνσιανή σοσιαλδημοκρατία σέ στύλ Τσάβες. Γιά ὁτιδήποτε πέραν τούτων ἀπαιτεῖται μαζική ἀντικαπιταλιστική ἐπαναστατικότητα ἀπό τά κάτω.

    Τί ἄλλο πέραν αὐτῶν τῶν παρεμβάσεων στήν καθημερινότητα μπορεῖ νά δώσει μία ἀντικαπιταλιστική ἐκπρόσώπηση στήν τοπική αὐτοδιοίκηση?
  • Νά ἀποτελεῖ τά μάτια, τά αὐτιά καί τή φωνή τῶν κινημάτων καί τῶν καταπιεζόμενων τάξεων σέ καίρια θεσμικά ὄργανα τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος. Δέν θεωροῦμε τελέσφορη τήν αὐτοπεριθωριοποίηση καί τελικά τήν πλήρη ἀποκοπή μέσα ἀπό τήν ἠθελημένη ἀποχή.
  • Νά λειτουργεῖ ὡς μετερίζι γιά τό interface μεταξύ καταπιεζόμενων πληθυσμιακῶν στρωμάτων καί ταξικοῦ συνδικαλισμοῦ ἐντός καί ἐκτός τῶν Ο.Τ.Α. Αὐτό ἥδη ἀποδίδει ὁρατούς καρπούς στή ῥιζοσπαστικοποίηση κομματιῶν τοῦ ἐργατικοῦ κινήματος στή ζώνη ἐπιρροῆς ἀντικαπιταλιστικῶν δημοτικῶν παρατάξεων.
  • Ἡ ἐξάσκηση πιέσεων ἐξ ἀριστερῶν ἔχει ἐπανειλημμένα κατορθώσει νά κάμψει συντηρητικές-δεξιές ἀντιστάσεις ἐντός τῶν θεσμικῶν ὀργάνων καί νά ἀποτρέψει ἤ ἔστω νά ἀμβλύνει βάναυσες ἐπιθέσεις τῆς πλουτοκρατίας ἐνάντια σέ κοινωνικές ὁμάδες καί ἀγαθά μέσα ἀπό αὐτοδιοικητικοῦς θεσμοῦς.
  • Ἡ ἀντικαπιταλιστική ἐκπροσώπηση σέ ἕνα λίαν ἀποδοτικό συνδυασμό μέ τά κινήματα στό δρόμο κατορθώνει νά κρατᾶ τά ναζιστικά φίδια σέ μεγάλο βαθμό μέσα στίς φωλιές τους καί νά προασπίζει τήν πολυπολιτισμικότητα κόντρα σέ ρατσιστές καί ξενόφοβους.
  • Συνεισφέρει σέ συνεργασία μέ τή μαχόμενη ἐργατική τάξη στήν ἀποτροπή ἄμεσων καί ἔμμεσων ἰδιωτικοποιήσεων. Ἀποκρούει τή ψευδοφιλανθρωπία "χορηγῶν" ὑφαρπαγέντος πλούτου καί προτάσσει τήν ἔμπρακτη ἀλληλεγγύη ἀπό τά κάτω, ὑλοποιεῖ στήν πράξη τήν ἀλληλεγγύη πρός πρόσφυγες, ἀπεργούς, ξεσπιτωμένους καί ἄλλες χρήζουσες στηρίξεως κατηγορίες.
    • Ἐν κατακλεῖδι, οἱ ἀντικαπιταλιστικοί αὑτοδιοικητικοί σχηματισμοί στήν πράξη καταφέρνουν πράγματα πολύ πάνω ἀπό τό μπόι τους.

    Ὑπομνήσεις πάνω στο οἰκομαρξιστικό-οἰκοσοσιαλιστικό concept

    Ἥδη στό ἐναρκτήριο δημοσίευμα τοῦ παρόντος blog εἴχαμε δώσει μία πρώτη, ἐνδεικτική προσέγγιση, πού τόσα χρόνια μετά ἐξακολουθεῖ καί ἰσχύει στό ἀκέραιο μέ ὅλα τά μεσολαβήσαντα ``μνημόνια΄΄.

    Πρό ἑνός ἀκριβῶς ἔτους, συγκεκριμενοποιήσαμε περαιτέρω τό οἰκομαρξιστικό concept σέ Εισήγηση στό 4ήμερο "Μαρξισμός 2018" ἐξ ἀφορμῆς καί τῆς περιβαλλοντικής κρίσης στήν Αττική. Ἀvτιγράφομε ἑδῶ τά κυριότερα σημεῖα:

  • Ἀντικειμενικά, ο εχθρός ειναι κοινός καί γιά τόν εργάτη, καί γιά τό περιβαλλον, φυσικό τε καί ἀνθρωπογενές. Οἱ ἀπαιτήσεις τῶν οἰκονομικῶν δεικτῶν προϋποθέτουν ὑπερ-ἐντατικοποίηση τοῦ ξεζουμίσματος καί τῶν ἀνθρώπων καί τῶν φυσικῶν πόρων, τή στιγμή πού ἀντί γιά τή στρεβλή "ἀνάπτυξη" ὅπως τήν ἐννοοῦν, τό περιβαλλον χρειάζεται ἐπειγόντως ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ (θυμίζουμε τό ξεδιάντροπο τσιτάτο τοῦ κατάπτυστου Σαμαρᾶ "ἀνάπτυξη-ἀνάπτυξη-ἀνάπτυξη").
  • Ο εν λόγῳ εχθρός, ἤτοι ἡ πλουτοκρατία σέ ὅλες της τίς ἐκφάνσεις, κατ'ἐπέκταση τοῦ "διαίρει & βασίλευε" πού ἐνσπείρει μεταξύ ἐργατῶν, προσπαθεῖ προβοκατορικά νά στρέψει τούς ἐργάτες ἐναντίον τῆς ὑπερασπίσεως τοῦ περιβάλλοντος διότι ἡ τελευταία δῆθεν βλάπτει τήν οἰκονομική ἀνάπτυξη καί τήν ἀπασχόληση.
  • Ἔτσι, σέ σύζευξη μέ τήν ἐργατο-διεθνιστική ἀνταπάντηση στή διχαστική προπαγάνδα τῶν ἀφεντικῶν, προτάσσομε τή συστράτευση-ἑνοποίηση τῶν περιβαλλοντικῶν κινημάτων μέ τά ἀντικαπιταλιστικά μέ ἀναγνώριση τοῦ κυρίαρχου ἀνατρεπτικοῦ ρόλου τοῦ προλεταριάτου στίς προκύπτουσες ἐπαναστατικές διαδικασίες
  • Ἡ προάσπιση τοῦ περιβάλλοντος καί μιᾶς ὑγιοῦς χωροταξίας ἀναδεικνύεται γιά τούς οἰκοσοσιαλιστές σέ πρόταγμα ἰσάξιο μέ τίς βασικές εργατικές διεκδικήσεις
  • Οἱ μαρξιστικοί-λενινιστικοί τρόποι & φιλοσοφία πάλης θά διέπουν πλέον καί τόν περιβαλλοντικό ἀκτιβισμό
  • Σέ ἐφαρμογή τοῦ παραπάνω, θά ἀναπτύσσεται μαχητική ἑνιαιομετωπική δράση χωρίς σεκταρισμούς πάνω σέ οἱκολογικά - χωροταξικά θέματα μέ ὅσους ἐκφράζουν σχετική βούληση καί συμφωνία.
  • Ἡ περιβαλλοντική προστασία καί βιωσιμότητα, ὁ συντονισμός γιά βέλτιστη διαχείριση φυσικῶν πόρων, εἶναι ἐπιτεύξιμα μόνο μέ τόν κεντρικό σχεδιασμό τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, τή δημόσια ἰδιοκτησία τῶν μέσων παραγωγῆς καί τή λειτουργία τους ὑπό ἀμεσοδημοκρατικό κοινωνικό ἔλεγχο. Μόνο ἔτσι κατορθώνεται ἀνώδυνα γιά τήν καθημερινότητά μας μία ἄκρως ἀναγκαία, λελογισμένη ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ.

    Ἐξειδικεύοντας ὅλα τά παραπάνω στήν καμπάνια τῶν τοπικῶν ἐκλογῶν γιά τήν Ἀθηνα & τά περίχωρά της, ἐρχόμαστε νά γίνουμε πιό συγκεκριμένοι:

  • Τό ὅλο "ἀναπτυξιακό" concept τοῦ Λεκανοπεδίου παραμένει καθ'ὁλόκληρη τή μετεμφυλιακή περίοδο σάπιο, παρασιτικό καί ὑδροκέφαλο στήν ὑπόστασή του. Δέν ὑπάρχει ἀντιστοίχιση τῆς ἐπιβληθείσης βεβιασμένης ἀστυφιλίας μέ μία παραγωγική ἐνδοχώρα πού νά δικαιολογεῖ καί πολλῶ μᾶλλον νά ὑποστηρίζει ἕνα πολεοδομικό συγκρότημα τόσων ἑκατομμυρίων κατοίκων
  • Ὑπῆρξε ὑπερσυγκέντρωση ὑπερδιαστασιολογημένων καί ἀκόμη πιό δυσανάλογα ὑπερκοστολογημένων ὑποδομῶν, ἐν πολλοῖς εἰς βάρος μίας ἰσόρροπης ἀναπτύξεως (τήν ἐποχή πού ἦταν ἐπιθυμητή μία ἀναπτυξη) ὁμοιόμορφα στή ἐπικράτεια.

    Είδικότερα γιά τά συγκοινωνιακά

    Ὁ συγκοινωνιακός τομέας τυγχάνει ὁ μοναδικός πού ἑπωφελήθηκε μέ θετικό (ὅσο γινόταν ὑπό τίς παροῦσες συνθῆκες) πρόσημο ἀπό τήν κατά τά ἄλλα κατάπτυστη καί ζημιογόνο Ὀλυμπιάδα. Οὐχ'ἧττον, μεταολυμπιακά εἴχαμε καί πολλές ἀνεπιθύμητες στρεβλώσεις πάνω στίς συγκοινωνιακές ἐξελίξεις, π.χ:
  • Ἐπαναφορά στό προσκήνιο καί ἔναρξη ὑλοποίησης ὑπέρμετρα φαραωνικῶν ἔργων. Χαρακτηριστική ἡ ἕλευση δεύτερης γραμμῆς βαρέως Μετρό στόν Πειραιᾶ καί ἡ Γραμμή βαρέως Μετρό Νο.4. Ὅλα αὐτά δεσμεύουν κονδύλια πού θά ἔπρεπε νά διοχετευθοῦν σέ "Ἔξυπνα", πολύ φθηνότερα συγκοινωνιακά ἕργα πού δικαιολογοῦν τό κόστος τους, καί φυσικά σέ ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα, πού χειμάζεται συγκοινωνιακά.
  • Διαρκές "φλερτάρισμα" καί ἐκτροπές μέ πρακτικές ἰδιωτικοποιήσεως ποικίλων συγκοινωνιακῶν πόρων, ἄμεσες ἀπειλές προσελκύσεως ἰδιωτικῆς ἁρπακτικότητος σέ συγκοινωνιακές δραστηριότητες, ὑπέρ-κατάχρηση τοῦ outsourcing σέ μόνιμες καί ἄνευ διακυμάνσεων συγκοινωνιοτεχνικές ἐργασίες.

    Κοντά σέ αὐτά ἐπιδεινώθηκε στή μνημονιακή περίοδο καί μία ἐσκεμμένη κακοδιοίκηση πού διαπράττει πεμπτοφαλαγγίτικο ἐσωτερικό sabotage στίς συγκοινωνιες μέ σκοπό νά προβοκάρει περαιτέρω ἐκτενεῖς ἰδιωτικοποιήσεις κάθε εἴδους κύριων καί ὑποστηρικτικῶν δραστηριοτήτων στίς συγκοινωνίες. Παρεμπιπτόντως, γιά τίς καταστροφικές συνέπειες τῶν ἰδιωτικοποιήσεων ἔχομε τοποθετηθεῖ ἐδῶ
    • Οἱ πακτωλοί δαπανηρῶν ἐργολαβιῶν δέν εἶναι λύση!
    Ἱδίως μέσα στή μνημονιακή παρακμή, μία μεγάπολη τύπου Ν. Ὑόρκης ἤ κάτι παρόμοιο, δέν εἶναι βιώσιμη στά Νότια Βαλκάνια! Ἐπίσης δέν θά εἶναι βιώσιμη στά πλάισια τῆς μελλοντικῆς, γεωγραφικά ἰσόρροπης οἰκοσοσιαλιστικῆς ἐπαναδιατάξεως. Ἠπιότερα καί φτηνά συγκοινωνιακά μέσα ἀποτελοῦν μονόδρομο.

    Διπλ.-Μηχ. Νικόλαος Σμπαρούνης
    Τό κείμενο ἐκφράζει ἀποκλειστικά προσωπικές ἀπόψεις τοῦ συντάκτη χωρίς κάποια ἐμπλοκή ἤ δέσμευση τοῦ ἐκλογικοῦ συνδυασμοῦ ἤ ἄλλης ὀργανώσεως ὁπου ἀνήκει.

    Αναρτήθηκε από Sbaros στις 00:49

    3/13/19

    ενάντια στη συμμετοχή Ἐλληνικῶν ἐπιχειρήσεων σέ ἔργα συγκοινωνιακῆς προσάρτησης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ

    Τά σωματεῖα τῶν συγκοινωνιῶν νά λάβουν θέση

    Τό πρόσφατα συνταγματικῶς θεσμοθετημένο ρατσιστικο-σιωνιστικό καθεστώς τοῦ Ισραήλ ἀναζητεῖ εἰσαγόμενη τεχνογνωσία ἀστικῶν σιδηροδρόμων γιά διάφορα ἔργα σέ πόλεις του, μεταξύ τῶν ὁποίων καί της κατεχομένης Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Στή συγκεκριμένη πόλη, καί εἱδικά ὅσον ἀφορᾶ τη λεγόμενη "Πράσινη Γραμμή" τράμ, πρόκειται γιά ἕνα ἀκόμη "τετελεσμένο" πολεοδομικό ἐργαλεῖο προσάρτησης, ὑποβοήθησης τοῦ ἐποικισμοῦ, ἐξανδραποδισμοῦ τῶν ντόπιων καταπιεζομένων Παλαιστινίων, ἐνίσχυσης τοῦ δολοφονικοῦ apartheid.

    Αποτελεί τμημα ευρύτερης στρατηγικής συνεργασίας τῶν γιαλαντζί-ρεφορμιστῶν τῆς κλίκας Τσίπρα (εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, ΑΟΖ, κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και πολεμικές ασκήσεις) με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ. Ταυτόχρονα ἀποτελεῖ πράξη παροχής πολιτικής κάλυψης τῶν Ἰσραηλινῶν ἰμπεριαλιστικῶν ἐγκλημάτων καί ἐγκληματιῶν, με την απόλυτη συνενοχή του Σπίρτζη & Σία. Ἡ παρέα Σπίρτζη ἐξ ἄλλου ἐπιδεικνύει ζῆλο στή χρήση "φαινομενικῶς ἀθώων" πρότζεκτ, ὅπως αὑτό τῆς πολυδάπανης καί περιττῆς Γραμμῆς Μετρό 4 τῶν Ἀθηνῶν (ἀρκεῖ ἕνα δίκτυο ταχέων τροχιοδρόμων ἀντ΄αὐτῆς) γιά τήν ἄλωση καί καταστολή τῶν ἀνυπότακτων Ἑξαρχείων

    Δέν εἶναι μία πρωτοεμφανιζόμενη ἱστορικά κατάσταση. Δέν ξεχνοῦμε τήν ἀναδιάταξη τῶν τροχιοδρομικῶν συγκοινωνιῶν ἀπό τούς Ναζί ἐντός καί πέριξ τοῦ γκέττο τῆς Βαρσοβίας σάν ἐργαλεῖο χωροταξικῆς ὑποβοηθήσεως τοῦ Apartheid. Στό κάτω- κάτω ἐπί δεκαετίες οἱ Ἰσραηλινοί μιλιταριστές ἀντιγράφουν κατά γράμμα τήν τακτική τοῦ χασάπη τοῦ γκέττο, γκροῦππενφύρερ τῶν Ες-Ες Γύργκεν Στρόοπ στήν κατάπνιξη τῶν Παλαιστινίων.

    Πρέπει ἐδῶ νά ἀνοιχτεῖ μία τετριμμένη, πλήν πάντοτε ἀπαραίτητη παρένθεση γιά τήν ἔγκαιρη ἀποστόμωση ὅσων φερέφωνων στιγματίζουν τόν ἀντισιωνισμό ὡς ἀντισημιτισμό. Στήν πραγματικότητα ὁ Σιωνισμός στή σημερινή του κρατικο-κατασταλτική μορφή εἶναι ἀποκρουστικά ρατσιστικός καί ἡ καταπολέμησή του εἶναι ἔργο ζωῆς πληθώρας ἀντιρρατσιστῶν, περιλαμβανομένων καί πολυάριθμων Ἑβραίων ἀντιρρησιῶν συνειδήσεως. Αὐτή ἡ χαλκευμένη συνεργασία εἶναι προϊόν κύκλων πού ἐπιχειροῦν σώνει καί καλά νά ταυτίσουν τό Ἑβραϊκό θρήσκευμα μέ τή συμπόρευση μέ τό τεχνητό ναζιστοειδές κράτος ἐπιθετικῶν -Εὐρωπαίων κυρίως- ἐποικιστῶν στήν περιοχή. Πληροφορούμεθα ὅτι πρόσφατα κύκλοι τοῦ διεθνοῦς νεοφιλελέ ὀχετοῦ ἐπιχειροῦν νά σπιλώσουν κάθε ἀντικαπιταλιστικό ῥεῦμα σάν ἀντισημιτικό ἐπειδή δῆθεν στρέφεται ἐπιλεκτικά "κατά τῶν Ἑβραίων πλουτοκρατῶν". Δηλαδή τσουβαλιάζουν ψευδέστατα τή φρασεολογία τῶν ἀπανταχοῦ "Ἄρειων" ἀκροδεξιῶν μαζί μέ ὅλο τόν προοδευτικό κόσμο, ἀκόμη καί "light" κεντροαριστερούς σάν τόν Jeremy Corbyn. Διαστρέβλωσαν τά πάντα, ἀντί νά καταδικάζουν τήν ἀντιγραφή ναζιστικῶν κατασταλτικῶν πρακτικῶν ἀπό τό Ἰσραήλ, καταδικάζουν αὐτούς πού τήν καταγγέλλουν!

    Ἡ ἀντίσταση προοδευτικῶν ἐργαζομένων τῆς Ἱσπανικῆς βιομηχανίας βαγονιῶν C.A.F. ἐξανάγκασε ἥδη τά ἀφεντικά της νά ἀποσυρθοῦν ἀπό τήν κοινοπραξία ὑλοποιήσεως τοῦ ἀντιπαλαιστινιακοῦ τράμ.

    Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των Παλαιστινίων ἐργατῶν για ελευθερία και αξιοπρέπεια, απέναντι στον πολυετή πόλεμο που διεξάγει το κράτος του Ισραήλ εναντίον τους. Στηρίζουμε τή συμβίωση τῶν φιλειρηνικῶν ἐργατῶν κάθε καταγωγῆς σέ μία πολυπολιτισμική, σοσιαλιστική Μέση Ἀνατολή.

    TA ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ

    Ἕνα ἄλλο διεθνές ζήτημα πού ἀπαιτεῖται νά μᾶς κρατᾶ σέ παρατεταμένη ἀντιιμπεριαλιστική ἐγρήγορση εἶναι ἡ λυσσώδης Ἀμερικανονατοϊκή πολιορκία τῆς Βενεζουέλας. Χωρίς αὐτό βέβαια νά συνεπάγεται ἀνεπιφύλακτη ἀποδοχή τῶν ρεφορμιστικῶν συνταγῶν τοῦ Τσαβισμοῦ, ἡ ἀνυποχώρητη ἀπόκρουση τῶν βδελυρῶν ἀποβρασμάτων πού φτάσαν στό ἀνήκουστο αἶσχος διορίζοντας δική τους μαριονέττα ὡς πρόεδρο πρέπει νά εἶναι αὐτονόητη. Σάν ἐργατικές συλλογικότητες πού σέβονται τήν ὑπόστασή τους, ὀφείλουμε διεθνιστική ὑποστήριξη σέ κάθε προοδευτικό ἀντιιμπεριαλιστικό μετερίζι, καί ταυτόχρονα ὑποστήριξη στήν αὐξανόμενη ταξική ῥιζοσπαστικοποίηση ἀπό τά κάτω, πού θά ὑπερβεῖ κάθε ρεφορμιστικό ἡμίμετρο καί θά ἀπαλλοτριώσει ἀμετάκλητα τούς κατά τόπους πλουτοκράτες.

    Μία-δύο-τρεῖς, πολλές "Ιντιφάντα", πολλές "Κοῦβες" καί πολλές "Βενεζουέλες"

    Αναρτήθηκε από Sbaros στις 23:12
    Subscribe to: Posts (Atom)

    APXEION Blogs