Απαραίτητο συστατικό αποδεικνύεται η εμφαση στό ευρύτερο πολιτικο οραμα: Ειδικότερα, η αντικατάσταση του παντοιοτρόπως καί διεθνως χρεοκοπημένου κοινοβουλευτισμου -μέ τά ουτως η αλλως στρεβλωτικά εκλογικά συστήματα- από τήν αμεση ασκηση της εκτελεστικης εξουσίας από τά οργανα βάσης. Ακόμη, η αντικατάσταση του κτηνώδους συστήματος διοικήσεως της παραγωγης από τά αμεσοδημοκρατικά επιχειρησιακά συμβούλια. Δηλαδή, τό περίπου 40ωρο πού δαπανα κάθε εργάτης στήν παραγωγή θά μειωθει δραστικά μέ απορρόφηση ολων των ανέργων καί πολλές ανθρωποωρες του θά διοχετευθουν σέ αυτές τίς 2 διοικητικές δραστηριότητες πού προαναφέραμε. Η απαλλοτρίωση του τερατώδους ποσοστου υλικου πλούτου καί τεχνολογίας πού λυμαίνεται μία απειροελάχιστη ολιγαρχία καθιστα τό σχέδιο αυτό πραγματοποιήσιμο. Χωρίς αυτό τό ολιστικό οραμα στό στόχαστρο του στρατηγικου του σχεδιασμου, επόμενο ειναι ο εργάτης νά απογοητεύεται από τά αποδεδειγμένα εδω καί ενα αιωνα αδιέξοδα του ψευδοπροοδευτικου, προσκυνημένου ρεφορμισμου καί νά παραιτειται μοιρολατρικά καί προκαταβολικά.
Στήν περίπτωση του ανθρώπινου δυναμικου του Μετρό Αθηνων εντοπίζονται σημαντικά "βαρίδια", οπως:Ἡ αλαζονική επάνοδος της Ν.Δ. σέ αυτοδυναμία, βοηθουντος του καλπονοθευτικου εκλογικου συστήματος, ανακαινίζει καί χειροτερεὐει τό συνεχιζόμενο αντεργατικό καί αντιλαϊκό μνημόνιο. Ξεκίνησε μέ μία αντεργατική ομοβροντία "σόκ καί δέους" σέ νομοθετικό επίπεδο. Στό δε Μετρό προβοκάρισε μία υπονομευτική γιά τή λειτουργία της επιχειρήσεως επίθεση βλαπτικων μεταβολων μέ χαρακτηρα καθαρά "τσαμπουκα" καί "καψονιου", επαναφέροντας τήν κατάπτυστη πρακτική του προηγούμενου πρωτοπαλλήκαρου της καί νυν "ὑφυπουργοῦ" Ν.Π. Η εκ νέου αφαίμαξη των αποψιλούμενων διοικητικων υπηρεσιων θά μπορουσε νά στοχεύει καί στήν ιδιωτικοποίησή τους μέσω outsourcing, οπως εχει γίνει αντίστοιχα στή Βρεταννία, πού παρά τήν πτώση της ποιότητας εξυπηρετήσεως φαντάζει ελκυστική στά αφεντικά διότι δυσχεραίνει τό συνδικαλίζεσθαι εξασφαλίζοντας παράλληλα υπερκέρδη σέ αεριτζηδες ατζέντηδες ενοικιαζόμενου προσωπικου.
Μέ αγαρμπο τρόπο, κατά παράβαση του υποτιθέμενου ρόλου του υπουργείου, ο χοντρό-βλακας Καραμανλης ξεστομίζοντας αρλουμπες παρεμβαίνει σέ λειτουργικά ζητήματα καθημερινότητας μιας συγκοινωνιακης επιχειρήσεως. Παράλληλα, γκαιμπελίσκοι της "δημοσιογραφίας" προσπαθουν νά διχάσουν κατηγορίες εργαζομένων αντιπαραθέτοντας μέ πρωτόγνωρη χυδαιότητα κάποιους εναντίον αλλων. Κατά θλιβερό τρόπο παρασύρονται σέ επικοινωνιακές παγίδες καί συνάδελφοι. Ακόμη καί ψηφοφόροι του Τσίπρα αυτό τον καιρό μας μέμφονται γιά "υπερβολικά απεργιακά αντανακλαστικά" πού δηθεν "εστρεψαν τήν κοινή γνώμη εναντίον μας". Βεβαίως από πλευρας αντισυστημικων πολιτων η λάσπη δέν πιάνει τόπο, παρ'ολα ταυτα δεν πρέπει νά παραμένει αναπάντητη.
Διακριτοί αντικαπιταλιστικοί πόλοι ειναι πραγματοποιήσιμοι καί επιβεβλημένοι στόν εργασιακό μας κλαδο. Θά μπορουσαν νά συμπεριλαμβάνουν εναν η περισσότερους εκλογικούς συνδυασμούς στά συνδικατα καί αυτονόητα ενιαιομετωπική δράση σέ ολα τά σημεια μιας κοινης συμφωνίας.
Ἡ δράση των εργατων BEBAIA επιδιώκεται νά μήν περιορίζεται στά σωματεια αλλά νά επεκτείνεται καί στούς ταξικούς πολιτικούς σχηματισμούς (αλλιως τί σόι ταξικοί θά ηταν?), οπότε οι τελευταιοι δεν νοειται νά απουσιάζουν από τούς εργασιακούς χώρους |
O τυχόν κατακερματισμός μας ανά συγκοινωνιακό μέσο ειναι καί αδύνατος λόγω αριθμητικης ανεπάρκειας, αλλά και πολιτικά ανεπιθύμητος. Δέν μπορουμε νά μπουμε ουτε στήν καθεστωτική λογική του κατακερματισμου της συγκοινωνίας μεταξύ διαφόρων εταιρειων χάριν συγκεκριμένων σκοπιμοτητων, ουτε στήν υπονομευτική λογική κάποιων παραγοντίσκων του συμβατικου συνδικαλισμου πού "κλωνοποίησε" 5-10 μικροσυνδικατα ανά φορέα, ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους γιά τήν προσέλκυση διαφόρων ειδικοτήτων, γιά ρουσφετολογική πλειοδοσία καί τέτοια. Ειμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι νά λειτουργήσομε κατά συγχώνευση, μέ κοινά κλιμάκια παρεμβάσεως γιά τούς περισσότερους επί μέρους χώρους. Αυτά τά κλιμάκια καλό ειναι νά ειναι μικτά γιά νά περνάει τό μήνυμα στούς χώρους πού παρεμβαίνουμε οτι στό concept μας δέν χωρανε καθόλου συντεχνιακά "στεγανά" ανά ειδικότητα. |
- νά παράγεται κάποιο αντίδοτο πρός τά ρυπαρογραφήματα των γκαιμπελίσκων πού αναφέραμε παραπάνω,
- νά υπάρχει μία πλημμυρίδα εκδόσεως ψηφισμάτων μας επί ποικίλων εσωτερικων καί διεθνων ζητημάτων καί αντίστοιχης κινητοποιήσεως συνδικαλιστικων θεσμων γι'αυτά.