`Υποψηφιότης γιά τίς ἐκλογές τοῦ ΣΕΛΜΑ

Ὅταν τό 2001 πρωτοστήσαμε τήν 'Επιτροπή Υγειινῆς & Ασφάλειας Εργαζομένων Μετρό, πιθανόν νά θυμοῦνται οἱ διαθέτοντες δυνατή μνήμη πώς δεσμεύθηκα -καί στή συνέχεια τό τήρησα- νά παραιτηθῶ ἀπό τό πρῶτο Δ.Σ. τοῦ ΣΕΛΜΑ, στό ὁποῖο μέ ειχατε ἐκλέξει τιμητικά στήν 3η θέση. Τό σκεπτικό μου τότε ηταν διττό :

1. Αφ' ενός πίστευα πώς οἱ συμμετοχές στά αἱρετά οργανα επρεπε νά ἁπλώνονται σέ οσο τό δυνατό περισσότερους ἀκτιβιστές, τῆς διπλοθεσίας ἀποκλειομένης.
2. Αφ' ετέρου θεωροῦσα τήν πλήρη -η σχεδόν πλήρη- ἀπομάκρυνση τῶν συνδικαλιστῶν σιδηροδρομικῶν ἀπό τήν ἐπαγγελματική παραγωγική δραστηριότητα ἀνεπιθύμητη

Οὐχ' ηττον, θεωροῦσα πώς ὑφίσταται καί κάποιας μορφῆς ἀσυμβίβαστο μεταξύ τῶν 2 ἐκείνων λειτουργημάτων, δεδομένου μάλιστα ὅτι "ἐξ ὀφφίτσιο" ὁ νόμος ἐπισωρεύει στά ἄτομα πού ἀπαρτίζουν τήν Ε.Υ.Α.Ε. καί τό ρόλο τοῦ ἐπιχειρnσιακοῦ συμβουλίου ἐργαζομένων.
Ὅσο νόημα καί ἄν εἶχαν τότε κάποιες τέτοιες ἐπιφυλάξεις, στή σημερινή μνημονιακή λαίλαπα φαντάζουν τελείως δευτερεύουσες. Τοὐναντίον, πολλές συγκυρίες συνηγοροῦν γιά ἐκτενή σύμπτυξη ὁμόρων ἐργατοακτιβιστικῶν λειτουργημάτων σέ ἀφοσιωμένους ταγούς τῆς ταξικῆς ἐπαναστατικῆς πρωτοπορείας. 'Επί πλέον οἱ σημερινές συνθῆκες καθιστοῦν ἀνέφικτο γιά κάθε συνδικαλιστή πού θέλει νά εἶναι στοιχειωδῶς ἐπαρκής τό νά μετέχει οὐσιαστικά στήν ἐργασιακή δραστηριότητα, πέραν τοῦ ἀπαραίτητου μίνιμουμ γιά τή διατήρηση καί ἐπικαιροποίηση τῆς τεχνογνωσίας του καί τῶν πιστοποιήσεών του. Πολλῶ μᾶλλον ἀνέφικτο νά μεριμνᾶ καί γιά τήν καρριέρα του! Παραπάνω ἀπό μία βάρδια τή βδομάδα κατά μέσο ὅρο γιά συνδικαλιστή εἶναι ἀπαράδεκτη.

Στό γενικότερο σημερινό πλαίσιο, θεωρῶ τόν συντεχνιασμό καί τόν συντεχνιακό συνδικαλισμό ὄχι μόνο κοντόφθαλμο, ἀνώφελο καί "βαρίδι", ἀλλά ἀποπροσανατολιστικό καί ἐπιβλαβή γιά τά προτάγματα τῆς ἐποχῆς. Ὁ συνδικαλισμός, ὅπως καί κάθε συλλογική καί ἀτομική δραστηριότητα, ὀφείλει νά στρατευθεῖ ἀμέριστα στήν ὑπόθεση τῆς κοινωνικῆς καί καθεστωτικῆς ἀνατροπῆς ως φυτώριο ἐπαναστατικότητας. Τό ἱστορικό μας καθῆκον ὡς "νεκροθαφτῶν τοῦ καπιταλισμοῦ" ὑπερβαίνει ὁποιεσδήποτε προσωπικές μας προτεραιότητες, εἶναι πιό ἐπιτακτικό καί ἀπό τόν ἀντιφασιστικό ἀγῶνα τῆς δεκαετίας τοῦ '40. Καί ή γενιά μας καί ὁ κλάδος μας δέν εἶναι ἄμοιρα εὐθυνῶν, μιά καί τροφοδότησαν ἕναν ἀπατηλό "εὐδαιμονισμό" τῆς κακιᾶς ὥρας, πού ἀποθράσυνε ἀνεπανόρθωτα τήν πλουτοκρατία. Ὁ κάθε ἐπαγγελματικός καί τεχνογνωσιακός κλάδος πρέπει τώρα -ἤ μᾶλλον χθές!- νά ἐνταχθεῖ ὡς γρανάζι στό μηχανισμό τῆς ταξικῆς ἐπαναστάσεως.

Πιό συγκεκριμένα, οἱ δράσεις καί τά ἀντικείμενα συντεχνιακῆς-ἐνδοκλαδικῆς ἐμβέλειας χωρίς νά ἐξαλείφονται παντελῶς, περνοῦν σέ δεύτερη μοῖρα. Ὁ χαρακτήρας τους ὑποβαθμίζεται σέ τακτικῆς φύσεως. Τέτοια εἶναι π.χ. οἱ κατοχυρώσεις τῶν ἐπαγγελματικῶν εἰδικοτήτων, τά ὀργανογράμματα καί οἱ ποικίλες θεσμικές μας ἐκκρεμότητες. Ἀντίθετα, ὡς στρατηγικῆς φύσεως αναδεικνύονται τομεῖς ὅπως:

Διεθνιστική ἀλληλεγγύη, μέ αἰχμή τοῦ δόρατος τήν ἀρωγή σέ πρόσφυγες, σέ ἀντιιμπεριαλιστικούς ἀγῶνες μέ ταξικό πρόσημο καί σέ ἀπεργίες παγκοσμίως

Κοινωνική ἀλληλεγγύη στά κινήματα πολιτικῆς ἀνυπακοῆς & ἀπειθαρχίας, ἀρνήσεως πληρωμῶν, παρεμποδίσεως πλειστηριασμῶν & ἐξώσεων, μαχόμενης οἰκολογίας κ.λπ.

Ἐξάλειψη τοῦ ναζισμοῦ, τοῦ ἐθνικισμοῦ καί τῶν παραφυάδων τους

Κάθε εἴδους μποϋκοτάζ καί σαμποτάζ κατά τῶν καθεστωτικῶν οἰκονομικῶν, πολιτικῶν καί κατασταλτικῶν δομῶν

Κλιμάκωση τῶν πολιτικῶν ἀπεργιῶν, τῶν ἀπεργιῶν συμπαράστασης καί τῶν λειτουργικῶν καταλήψεων

Ἀποτροπή τῶν ἀμέσων & ἐμμέσων ἰδιωτικοποιήσεων καί ἐκφοβισμός τῶν "ἐπενδυτῶν" (ὑφαρπαγείσης ὑπεραξίας βεβαίως-βεβαίως!)

Αὐτή ἡ ἀντιστροφή μεταξύ τακτικῶν καί στρατηγικῶν πτυχῶν τοῦ ἐργατικοῦ κινήματος δέν εἶναι παρά μία ἀντανἀκλαση τῆς ἀναγκαιότητας τῆς ταξικῆς ἀνατροπῆς. Ἡ συμβολή μας ὡς κλάδου σέ ὅλα τά παραπάνω στρατηγικά προτάγματα (πού θά λέγαμε ὅτι ἔχουν ἀναβαθμιστεῖ σέ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑΤΑ) καί σέ ἀκόμα περισσότερα εἶναι τό ὠφελιμότερο πράγμα πού μποροῦμε νά κάνουμε.

---

'Ανάμεσα στά στρατηγικοῦ καί τά τακτικοῦ χαρακτῆρος ἀντικείμενα ὑπάρχει μία ἐνδιάμεσης θα λέγαμε βαθμίδος ἐκκρεμότητα, συγκεκριμένα ὁ συντονισμός μας σέ Β'βάθμιο ἐπίπεδο μέ ὁμοιοεπαγγελματικούς χώρους, πού καθυστερεῖ ἀνεπίτρεπτα ἀπό καταβολῆς ΜΕΤΡΟ.

'Ανεξαρτήτως τοῦ τακτικοῦ-στρατηγικοῦ συνδικαλιστικοῦ εργου, τό ΣΕΛΜΑ παρουσιάζει καί σημαντικές λειτουργικές καί ὀργανωτικές ὑστερήσεις καί στρεβλώσεις πού πρέπει νά νοικοκυρευτοῦν ἄμεσα. Μείζονα κενά φαίνεται νά ὑφίστανται στή διαχείριση πόρων καί τή σχετική τεκμηρίωση. Αὐτός εἶναι ἕνας τομέας πού ἀναπόφευκτα θά ἀπαιτήσει ἀμειβόμενη συμβολή ἐξωτερικοῦ συνεργάτη γιά νά ἐπιτευχθεῖ λογιστική τακτοποίηση καλύπτουσα ὅσο τό δυνατόν μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Πρέπει νά δοῦμε περιπτώσεις αμφιλεγόμενων οἰκονομικῶν βοηθημάτων: εἶναι εὐπρόσδεκτη κάθε πρωτοβουλία ἀνθρωπισμοῦ & ἀλληλεγγύης, ἀλλά δέν νοεῖται ἐμπλοκή τῶν ταμείων τῶν σωματείων. Τά ἀποθεματικά τῶν σωματείων εχουν ἄλλον θεσμοθετημένο σκοπό. Καμμία ἀντίρρηση νά στήσουμε ἐπί τούτου ταμεῖα ἀλληλοβοήθειας κλπ μέ ὑποδειγματική διαφάνεια, ὅπου καθένας θά συνεισφέρει κατά βούληση καί θά εχει ελεγχο γιά τό ποῦ διοχετεύεται ἡ συνεισφορά του. Tό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν ἀναγκαιότητα ἑνός ξεχωριστοῦ ἁπεργιακοῦ ταμείου.
Μηχανισμός ἐνημερώσεως, δημοσιότητος καί προπαγάνδας: ὑπολείπεται τῶν ἀναγκῶν.
Μηχανισμοί κινητοποιήσεων, περιφρουρήσεων καί γενικά ὑποστηρίξεως ἀγωνιστικῶν δραστηριοτήτων: χωλαίνουν -γιά να μήν ποῦμε πώς εἶναι πρακτικά ἀνύπαρκτοι-, βασιζόμενοι σέ ἕνα βολονταρισμό τῆς τελευταίας στιγμῆς, too little and too late. Γενικά τό ὀργανωτικό μας σκέλος διακρίνεται ἀπό ἕνα "χειροτεχνισμό" (γιά νά μνημονεύσουμε καί μία ψυχή πού τόν ἐπεσήμαινε κατ'ἐπανάληψη!) παρά τίς φιλότιμες προσπάθειες μίας μειοψηφίας ἐκλεγμένων μελῶν μέχρι τώρα. `Ομολογουμένως περιλαμβάνει ἄχαρες καί ἀφανεῖς ἀγγαρεῖες πού δέν προσπορίζουν καθόλου "δάφνες" στούς ἀσχολούμενους, ἀλλά πού χωρίς αὐτές, οἱ "ενδοξες" καί προβεβλημένες δραστηριότητες δέν πιάνουν τόπο. Περιμένουμε νά δοῦμε καί συνυποψηφίους πρόθυμους καί ἱκανούς νά συνεισφέρουν ἀποφασιστικά σέ αὐτές.

Ἰδανικά, τό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει νά ἀντανακλᾶ καί τό ἴδιο τίς ἀλλαγές πού θέλει νά ἐπιφέρει, ὁπότε πρέπει νά διέπεται ἀπό πλατιά, συμμετοχική καί ἀμεσοδημοκρατική λήψη ἀποφάσεων, μέ τά Δ.Σ. τῶν σωματείων νά περιορίζονται σέ διεκπεραιωτικό ρόλο. Ἐδῶ ὅμως ἀναδύεται ἡ σοβαρότερη ἀναπηρία -καί γενεσιουργός ὅλων τῶν ὑπολοίπων-, πού βρίσκεται σέ μᾶς τούς ἴδιους. Παρουσιάζουμε ἀπαράδεκτα χαμηλή συμμετοχή τῆς βάσης στά κοινά. Δέν ὑπάρχει περίπτωση νά δοῦμε καμμιά προκοπή χωρίς νά ἀλλάξομε ἄρδην τρόπο ζωῆς. `Η παθητική ἀνάλωση ἐλευθέρου χρόνου σέ ἀνούσια χασομέρια, ξεκομμένα ἀπό τήν αἰχμή τοῦ ταξικοῦ καί γενικότερα τοῦ κοινωνικοῦ ἀγῶνα εἶναι ὅτι τό ἐγκληματικότερο ἀπέναντι στούς εαυτούς μας καί -κυρίως- στούς ἀπογόνους μας. Εἶναι ἀδιανόητη ξεφτίλα σέ πανεργατικές διαμαρτυρίες νά μετέχει ἀπό ἐπιχείρηση 2800 ἀτόμων 1 (ὁλογράφως ἕνας!) ἐργαζόμενος καί τό ἄλλο ἄκρο τοῦ πανώ νά εἶναι ἀναγκαστικά δεμένο σέ κοντάρι ἄλλου σωματείου!
Να ἀφανίσουμε πρῶτα τό μικροαστό πού κουβαλᾶμε μέσα μας καί μετά τούς ἀπέξω! Ο καλοπερασάκιας πού "απλῶς κοιτάει τή δουλειά του" εἶναι πολύ πιό ἐμετικός ἀπό ἕναν ἀνιδιοτελή ἀκτιβιστή τοῦ φασισμοῦ!

---

Τελειώνοντας: Βασικά βιογραφικά μου στοιχεῖα εἶναι διαθέσιμα ἐδῶ. `Υπάρχει μία σειρά ἀπό προσωπικές μου θέσεις σχετιζόμενες μέ τό ἐπάγγελμα τοῦ μηχανικοῦ καί τοῦ συγκοινωνιοτεχνικοῦ, ἰδιαίτερα στόν κλάδο τῶν σιδηροδρόμων. Ἐνδεικτικά, μπορεῖ κανείς νά ἀνατρέξει στίς σημαντικότερες ἐξ αὐτῶν στά κάτωθι links:

• ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓ-ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
• ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ - ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
• QUO VADIS, Σ.Ε.Σ ? (Περί ταξικότητας τῆς συγκοινωνιολογίας καί τῶν συναφῶν ἐπιστημονικοτεχνικῶν τομέων)
  Ὅσον ἀφορᾶ τό ἄτομὀ μου, τυχόν ἐκλογή μου στό Δ.Σ. θά ἐνίσχυε τήν παρέμβασή μου στά δρώμενα, καί θά παρεῖχε ἕνα πολλαπλασιαστικό "network effect" στή λειτουργία μου ἐντός σωματείων καί Ε.Υ.Α.Ε, καί φυσικά σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη κινηματική συλλογικότητα ἤθελον συμμετέχει. Θά ἀπαλλασόμουν σέ μεγάλο βαθμό ἀπό τόν κατακερματισμό πού συνεπάγονται οἱ διάφορες ἑτερόκλητες δραστηριότητές μου καί θά ἀφιερωνόμουν ἀποκλειστικά σέ ἀλληλένδετες πολιτικοσυνδικαλιστικές δραστηριότητες. `Υπό τό παρόν καθεστώς, δέν διαφαίνεται καμμία προοπτική στήν ἀπόπειρα συμβατικῆς συνεχίσεως τῆς σιδηροδρομικῆς μου σταδιοδρομίας, παρά μόνο στήν ἐπαναστατική ἀντικαπιταλιστική δράση. Αὐτή τή δράση προτίθεμαι νά ἐξυπηρετήσω ἀνεξαρτήτως τῆς ἐκλογῆς μου στό Δ.Σ, ὅπως ἄλλωστε πράττω ἥδη. Ἡ θεσμοθετημένη ὅμως συμμετοχή ἀτόμων μέ τέτοιο σκεπτικό στά αἱρετά ὄργανα παρέχει ἕνα σημαντικό ὑπομόχλιο γιά τή διευκόλυνση, τήν ἐνδυνάμωση καί τήν ἐπιταχυμένη ὡρίμανση τῆς προλεταριακῆς ἐπαναστατικότητας.