Ἄν παίρναμε στά σοβαρά τό περιεχόμενό του θά ἀναρρωτιώμασταν:
Μέ βάση τά γραφόμενά του θά ἔβγαινε ἀβίαστα τό συμπέρασμα ὅτι οὐσιαστικά δέν ὑπάρχει πεδίο ἐφαρμογῆς συμβατικῶν σιδηροδρομικῶν γραμμῶν στόν κόσμο, ἀφοῦ ἀκόμη καί μία περιοχή σάν τήν Πελοπόννησο δέν μπορεῖ νά ἐξυπηρετηθεῖ μέ κάτι λιγότερο ἀπό φαραωνικούς ἄξονες ὑψηλῶν ταχυτήτων. Δηλαδή ὅλοι οἱ ὀπερέητορς σιδηροδρόμων μή ὑψηλῶν ταχυτήτων εἶναι μαλθάκες! Εὐτυχῶς πού δέν εἶναι μαλθάκας ὁ ἀρθρογράφος καί μπορεῖ νά τούς συνετίσει...
Καθένας δικαιοῦται νά ἐκφράζει ὁτιδήποτε τοῦ ἔλθει στό κεφάλι. Ὑποτίθεται ὅμως ὅτι ὁ ἔντυπος καί ἠλεκτρονικός τύπος δέν δημοσιεύει ἄκριτα ὁτιδήποτε ἔλθει στό κεφάλι τοῦ καθενός. Ὁ ἐπαγγελματικός τύπος δέν νοεῖται νά εἶναι μία μεταφορά τῆς ὀχλαγωγίας τῶν "κοινωνικῶν δικτύων" σέ ἄλλα μέσα. Τό ἐπίμαχο κείμενο θά μποροῦσε -ἔστω μετά βίας- νά εἶναι τό πολύ μία "ἐπιστολή ἀναγνωστῶν", ὄχι feature τῆς ἐπίσημης "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ".Ἡ ἀνεξαρτησία τῶν ἐπαγγελματιῶν συντακτῶν εἶναι δεδομένη. Ὑπάρχουν ὅμως καί ποιοτικά standards. Μία πομφόλυγα πού δέν ἀντέχει οὔτε δευτερόλεπτο στήν κριτική ἀκόμη καί ἑνός ἀρχάριου συγκοινωνιολόγου δέν ἔχει θέση ἐκεῖ πού δημοσιεύθηκε. Ἄν τούς πάσσαρε κἀποιος μιά παλαβή θεωρία συνομωσιολογίας θά τή δημοσίευαν μέ τή σφραγίδα τῆς "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ"? Ἀντίστοιχη ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ συγκεκριμένη περίπτωση.
Ἡ "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" μᾶς ἔδινε μιά ἀξιοπρεπέστερη εἰκόνα στό παρελθόν. Ἔχει σοβαρό ποιοτικό πρόβλημα καί πρέπει νά κοιτάξει νά τό ἐπιλύσει.