Ὁ ...γλίτσας δέ γράφει λέξη γιά τόν Ερδογανισμό του ἀλαζόνος Σπίρτζη καί τῶν προκατόχων του, πού ἐξωθεσμικά, γκανγκστερικά καί παρακρατικά ἐπιδείνωσε ἄρδην τό φιάσκο τοῦ -ἔτσι κι ἀλλιῶς κατάπτυστου- "ἔξυπνου" εἰσιτηρίου.
Ξεθάβει καί τό ὑποβολιμαῖο "πόρισμα" τοῦ ἄλλου τενεκέ, τοῦ Ρακιντζή, πού ἀσχολήθηκε μαζί μας χωρίς νά τοῦ ἀνήκει τέτοια ἁρμοδιότητα καί τό ὁποῖο δέν περιέχει τίποτε ἄλλο, παρά γκαιμπελίστικους ἐντυπωσιασμούς ἄνευ οὐσιαστικῆς ἀξίας. Δέν ὑπάρχει σε μᾶς κάτι τέτοιο σάν "παράνομες προσλήψεις". Ὁ κάθε Ρακιντζής νά εἰσβάλει στή βρωμοφυλλάδα που γράφει ὁ τύπος, νά ξεψαχνίσει ποιοί ἀπό τούς ἀπασχολούμενους βρίσκονται ἐκεῖ καλῶς καί ποιοί ὄχι! Ἡ συντριπτική πλειονότης τῶν ἐπαναπροσληφθέντων συναδέλφων μας εἶναι ἀξιοπρεπέστατοι, ἀριθμητικά ἀπαραίτητοι, τούς τιμοῦμε, τούς ἀγαποῦμε καί εἴμαστε περἠφανοι πού οἱ ποικίλοι ἀγῶνες μας συνέβαλαν στήν ἐπάνοδό τους. Ἄει σιχτίρ παλιοφιλελέ, τράβα νά δυσφημήσεις κανέναν ἄλλο!
Ἐδῶ πρέπει νά ἐστιάσουμε σέ μία ἄλλη βρωμερή γκρίζα προπαγάνδα, προσέχοντας ὄχι μόνο ὅσα λέει, ἀλλά καί ὅσα παρασιωπᾶ εὔγλωττα. Γράφει πώς ἡ ἐπαναπρόσληψη τῶν ἀπολυμένων "ψηφίστηκε σχεδόν από όλα τα κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ) τον Δεκέμβριο του 2014. Για τα κόμματα οι ευνοούμενοι του πελατειακού συστήματος έχουν πάντα μεγαλύτερη αξία σε σχέση με χιλιάδες άλλους που ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά". Ποιό κόμμα ἐξαιρεῖ ἀπό αὐτό τό τσουβάλιασμα? Τή "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ", πού προφανῶς ἀφίσταται τοῦ ἐπάρατου "πελατειακού συστήματος"! Καί βέβαια, πρέπει νά τιμωρήσουμε τούς συγκεκριμένους ἐπαναπροσληφθέντες (καί σημειωτέον ἥδη ἐκπαιδευθέντες) νά "ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά" προσλαμβάνοντας ἰσάριθμους ἄλλους? Ἤ ἀν φύγουν αὐτοί οἱ "326" θά προσληφθοῦν στή θέση τους "χιλιάδες ἄλλοι που ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά"? Τί στήν ὀργή, ὁ Ἰησοῦς εἶναι, πού τάισε κάτι χιλιάδες ἄτομα μέ 5 ψωμιά καί 2 ψάρια?
Ο ΣΑΔΑΣ (Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών), Τμημα Αττικής, ανέλαβε τήν πρωτοβουλία γιά ενα τιτάνειο εγχείρημα, τόσο γιά τήν εκταση καί διάρκεια, οσο καί γιά τή θεματική του. 4 ολόκληρες βδομάδες, κατάμεστες μέ πληθώρα επιστημονικων, αλλά καί πολιτιστικων δράσεων, παρουσιάσεων, "workshops" καί συζητήσεων, μέ επίκεντρο μεν τό Πολυτεχνειο αλλά εξαπλωμένων σέ ολόκληρη τήν Αττική. Πέρα από τίς συμβατικές συνεδριακές καί προσυνεδριακές διαλέξεις οργανώθηκαν καλλιτεχνικές εκθεσεις, συναυλίες καί βιωματικά δρώμενα. Τό θέμα ακρως ακανθωδες, «Αττική σε Κρίση», νομίζομε οτι τά λέει ολα.
Πέρα ομως από τά προφανη καί αυτονόητα, οπως η επιρροή της φτωχοποίησης στίς πολεοδομικές καί παρεμφερεις παραμέτρους καί τήν αγορά ακινήτων, αναδείχθηκαν επ'αφορμη της κρίσης κάποια πολύ πιό ζοφερά καί καταχθόνια παρασκήνια, προάγγελοι ενός εφιαλτικου μέλλοντος, στό βαθμό πού θά αποτυγχάναμε νά αποτρέψουμε.
Ο ολος βίος καί πολιτεία των συναδέλφων -αλλά καί αρκετων μή μηχανικων επιστημόνων- πού τεκμηρίωσαν καί στοιχειοθέτησαν μεθοδικά τίς καταστρατηγήσεις εχει επίσης τή σημασία του. Δέν πρόκειται περί "ανταρτων πόλης μέ τό δάκτυλο διαρκως στή σκανδάλη" η "φρικιων της οικολογίας", τό οποιο θά μπορούσε ενδεχομένως να προσάψει κανείς λιγότερο η περισσότερο κακόπιστα σέ κάποιους αλλους εξ ημων, αλλά γιά "λελογισμένα προοδευτικούς" τεχνοκράτες, πλήν εντιμους, οι οποιοι ανθίστανται στήν εκπόρνευση της επιστήμης καί στόν επαγγελματικό των εξευτελισμό στό βωμό ανίερων σκοπιμοτήτων.
OYX HTTON, αποκαλύφθηκε από ομιλητές ο υποχθόνιος ρόλος των προπομπων διαφόρων υποβολιμαίων μεθοδεύσεων, διαφόρων "μη-κυβερνητικων" ιδρυμάτων μέ πολιτιστικό μανδύα, οπως «Rethink Athens», Ιδρύματα Νιάρχου, Ωνάση, Rockefeller (πού παρεμπιπτόντως συνεργάζεται μέ τύπους σάν τόν Καμίνη) κ.α, πού προπορεύονται ως σύγχρονες "Propagandastaffel", τονίζοντας ετσι αθελά τους τή νεοφασιστική φύση τους. Τά κοράκια τύπου ΤΑΙΠΕΔ & υπερ-Ταμείου υποβοηθουνται στίς business τους από αυτά τά μορφώματα χειραγώγησης καί ψυχολογικης επίθεσης ακόμη και οταν στα πρός εκποίηση περιλαμβάνονται αρχαιολογικοί χώροι καί ιστορικοί τόποι!
Επί πλέον στό πολιτιστικό σκέλος, μας υπενθυμίσθηκε η καταστροφή της αρχιτεκτονικης κληρονομίας από πρακτικές υπερεκμεταλλεύσεως, οπως η επαίσχυντη "αντιπαροχή". Αλλά καί από τά τύποις διατηρητέα κτίρια περίπου 1.000 είναι
ετοιμόρροπα, σέ αδυναμία συντηρήσεως από τήν καθημαγμένη εθνική οικονομία, οπως μας πληροφορουν οι Αρχιτέκτονες ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΡΚΙΟΛΑΚΗΣ & ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ.
Ενα γενικό πλαίσιο εθεσε πολύ ευστοχα η εισήγηση του κορυφαίου Kαθηγητή Γιώργου Σαρηγιάννη γιά τό ρόλο διαχρονικά των Βαρβαρέσου, Σπράου καί της Τρόικας στήν εκτροπή μεταπολεμικά της οικονομίας πρός μή παραγωγικές κατευθύνσεις οπως η ακρατη οικοδόμηση καί τό εμπόριο, στή βεβιασμένη εμπορευματοποίηση καί εκποίηση των δημοσίων αγαθων πού αφορουν -μεταξύ αλλων καί- τήν πολεοδομία.
Εν κατακλειδι, θέλουμε νά συμφωνήσουμε μέ τήν μετα-εισήγηση της Κουνάδη Κατερίνας, Αρχιτέκτονος οτι "Δεν είναι «κρίση», είναι πολιτική επιλογή" καί οτι "δεν θέλει διαχείριση, αλλά ανατροπή".
Πνέοντας τά λοίσθια, η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων αφησε πίσω της κάποιες "βραδυφλεγεις θεσμικές βόμβες", καί επί του προκειμένου, ενα "Ρυθμιστικό Σχέδιο" καί κάποιες περιβαλλοντικές ρυθμίσεις (η μαλλον απορρυθμίσεις). Οπως μας ενημέρωσαν οι εγκριτες συνάδελφοι ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ, τ. προϊσταμένη Οργανισμου Ρυθμιστικου Σχεδίου Αθηνων, Πορτάλιου Ελένη,καθηγήτρια Ε.Μ.Π. και Κάρκα Λένα, Δρ. Χωροταξίας, τό "Ρυθμιστικό Σχέδιο" 2014, ενω βρίθει πομπωδων ευχολογίων καί γενικολογιων, επί της ουσίας αποτελει ενα χοντρό πισωγύρισμα σέ σχέση μέ τά Ρυθμιστικά Σχέδια Αθήνας 1985 & 2011, αναιρωντας ολες τίς βασικές ρυθμίσεις χρήσεων γης καί χωροταξικές προστασίες. Ανοίγει ενα σωρό διαβλητά παράθυρα γιά απαράδεκτες παρεκκλίσεις εκ μέρους των μανδαρίνων της εκτελεστικης εξουσίας εντός καί εκτός σχεδίων πόλεως.
Ως επιστέγασμα δε, αμα τῇ επιβολῇ του "Ρυθμιστικου Σχέδιου" 2014 καταργήθηκε ο ιδιος ο φυσικός φορέας-θεματοφύλακας αυτου, οι Οργανισμοί Ρυθμιστικου Σχεδίου Αθηνων καί Θεσ/νίκης, συγχωνευόμενοι σέ υπηρεσίες-φαντάσματα του υπουργείου καταστροφης περιβάλλοντος.
`Η τελευταία ἐκ τῶν ἀνωτέρω εἰσηγητριῶν άνέδειξε καί τό κόλπο γκρόσσο μέ τούς βιομηχανικούς χώρους: Στίς βιομηχανίες ἐπιτρέπονται ὑπερβάσεις συντελεστῶν κ.α. ὅρων δομήσεως λόγῳ τῶν ἰδιαζουσῶν ἀναγκῶν τους. Καθώς ομως οἱ βιομήχανοι τίς μετακομίζουν στήν Κίνα, τή Βουλγαρία καί οπου γῆς, τά -πολλάκις ἱστορικά καί διατηρητέα- βιομηχανικά ἀκίνητα ἀλλάζουν χρήση, παρέχοντας ταχυδακτυλουργικά εκμεταλλεύσιμη επιφάνεια πού δέν θά επιτρεπόταν κανονικά αν δέν ειχε προηγηθει η βιομηχανική "προϋπηρεσία" τους.
Τά case studies πού από κοινου χρησιμοποιήθηκαν υπό πλειάδας εισηγητων, οπως τό ανοσιούργημα του πρώην Α/Δ Ελληνικου, πάρκο Γουδή, τά αισχη των αδίστακτων "βαρώνων" του επαγγελματικου ποδοσφαίρου μέ τά τερατώδη γηπεδικά πρότζεκτ, η ρήαλ-εστέητ επέλαση σέ στοχοποιημένες γιά "ανάπτυξη" παραμελημένες ως τώρα περιοχές μαρτυρουν μία σύμπνοια καί σύγκλιση του εντιμου επιστημονικου δυναμικου πρός τή μεριά των προοδευτικων κινημάτων, τά οποια εξ αλλου δέν εφείσθησαν νά εξαρουν ανοικτά.
To "αστικό ξεχείλωμα" (urban sprawl), πού εξορκίζει υποκριτικά στά λόγια τό ψευδορρυθμιστικό 2014, εμπρακτα υποδαυλίζεται στό επακρο από τό καρκίνωμα των ιδιωτικων αυτοκινητοδρόμων, τήν αποδυνάμωση του σιδηροδρόμου, τά οικιστικά-χωροταξικά ρουσφέτια, τήν ενθάρρυνση εγχειρημάτων τύπου "μωλλ" καί "ΜακΑρθουρ-Γκλέν". Αυτα βέβαια θά συνεπάγονται καί στρατηγούς τύπου ΜακΑρθουρ, πού κατέστελλε βάναυσα ταξικές κινητοποιήσεις στό Μεσοπόλεμο, καί τραμπούκους χρυσαυγίτικου στύλ, γιά νά επιβάλλονται.
Νωπές ειναι εξ αλλου στή μνήμη μας οι περιβαλλοντοκτόνες προβλέψεις πού ενσωματώθηκαν τό 2014 στό επαίσχυντο νομοθέτημα γιά τόν αιγιαλό. Μας επισημάνθηκε ομως από τή Βαρουχάκη Νατάσα, Μέλος ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων οτι αντίστοιχες αχρειότητες διαπράχθηκαν καί στίς διατάξεις περί -μη- προστασίας των δασων στό νομοθέτημα 4280/14, πάλι μέ πληθος παρεκκλίσεων, «επιτρεπτών επεμβάσεων» σέ δάση κατά βούληση μεγαλοεπενδυτων, «οικιστικές πυκνώσεις» καί λοιπά τερατουργήματα.
κοινωνικες παράμετροι πού αναδεικνύονται από τήν πολεοδομική διερεύνηση της κρίσεως
Ειναι διάχυτες καί βασανιστικές ως Ερινυιες σέ ολες σχεδόν τίς εισηγήσεις. Κάποιες χαρακτηριστικές εξ αυτων:
πρωτοβουλίες Κατοίκων - δίκτυα αλληλοβοήθειας & αλληλεγγύης "από τά κάτω"
Συγκοινωνίες: Τά ¾ των Αθηναίων κατά της ιδιωτικοποιήσεως
Αυτό ηταν ενα από τά εντυπωσιακότερα συμπεράσματα της ερευνας του Καθηγητή Χημικου Μηχανικου Ζέρβα Ευθύμιου & συνεργατων γιά τήν αγορά αστικων μετακινήσεων στήν 7ετία της κρίσης. Ο λόγος εντοπίζεται στήν ανατίμηση υπηρεσιων πού αναμένουν τά 7/10 των ερωτηθέντων σέ μία τετοια περίπτωση. Κατά τά λοιπά, η ανεργία επληξε τήν κινητικότητα, οι δε δημόσιες συγκοινωνίες απέτυχαν νά ενισχυθουν από τίς ευκαιρίες πού τούς προσέφερε η κρίση. Τούς λόγους γι αυτό επιφυλάσσεται νά αναλύσει ο γράφων "εκ των εσω" εν ευθέτω χρόνω.
Παρέμβαση του γράφοντος στό συνέδριο του ΣΑΔΑΣ "'Αττική σέ κρίση"
Ουδέποτε αμφιβάλλαμε οτι η χωροταξία καί η συγκοινωνιολογία ειναι ΤΑΞΙΚΟΤΑΤΕΣ επιστήμες. Ολες οι παράμετροί τους ἐκπορεύονται από την αφετηρία των ταξικων συμφερόντων πού καλουνται νά ἐξυπηρετήσουν οι ἐπιβατικές & ἐμπορευματικές μεταφορές, τό ρήαλ εστέητ, οἱ χρήσεις γης. Η θα ειναι τῆς κοινωνίας καί τῆς οικολογίας, η των μεγαλοκαπιταλιστων, στῶν ὁποίων τά χέρια ἀποτελοῦν ὅπλο μαζικῆς καταστροφῆς καί ἐξανδραποδισμοῦ.
Ἐπειδή σχεδόν ὄλες οἰ ἐπιστῆμες ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ, οφείλουν ὄλοι οἰ συνειδητοποιημένοι επιστήμονες νά αποτελέσουν προφυλακή τῆς καθεστωτικῆς ἀνατροπῆς. Καί τό ἐρώτημα εἶναι ΜΕ ΤΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΘΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΑΥΤΟ? ΜΕ ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΟΥΣ ΣΤΗΜΕΝΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ὄπως ὀ Σ.Ε.Σ? Mέ τό συντεχνιακό Τ.Ε.Ε? Πρέπει νά δουμε πως θά τούς παρακάμψουμε καί θά τούς ὑποκαταστήσομε. Αὐτό ἐπείγει νά ἀποτελέσει ἔνα θέμα εὐρύτερων ζυμώσεων μεταξύ μας
Μία ρηξικέλευθη ματιά στή συμβολή του μετρό στην μεταλλαγή του χαρακτήρα της Αθήνας ερριξε ο Αρχιτέκτονας Ιωάννου Παναγιώτης καταδεικνύοντας τά μεθοδευμένα στάδια υποβάθμισης γειτονιών, κλιμακούμενης υποβάθμισής τους (ενίοτε με τη συμβολή της Χρυσής Αυγής), αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος "κοψοχρονιά" μέ τή βεβιασμένη υποτίμηση των ακινήτων, καί τέλος του «εξευγενισμού» από τούς νέους "νονούς" του ρήαλ εστέητ μέ ιλιγγιώδη κέρδη από τήν εκ νέου ανατίμηση. (Αυτά τά στάδια εξ αλλου υλοποιουνται καί μέ τή μορφή των Δίπολων τεχνητής καταστροφής και πλαστής δημιουργίας πού θίγονται από τόν Παραβολιάση Μάνο, Αρχιτέκτονα). Στήν περίπτωση ομως της ανυπότακτης περιοχης των Εξαρχείων, η "αλωση" θα επιχειρηθει νά γίνει μέ τό "σταθμό Εξαρχείων" της διαβόητης "γραμμής 4", τόσο μέ τή μακρόχρονη καί εκτεταμένη αναστάτωση από τά εργα κατασκευης, οσο καί μέ τίς ποικιλόμορφες "χωροταξικές παρεμβάσεις" πού θά ακολουθήσουν αμέσως μετά.
Υπερχωροθέτηση καἰ συνωστισμός ανίερων συμφερόντων στόν πολύπαθο Ελαιωνα προκύπτει από παρουσίαση της Δρ.Τσιρώνη Νατάσσας της Αττικό Μετρό, μέ παράπλευρη χωροθέτηση γηπέδου του Π.Α.Ο. καί ενός υπερμεγέθους σταθμου Κ.Τ.Ε.Λ, πού βασίζεται πάνω στόν παρασιτισμό των ιδιωτων λεωφορειούχων εις βάρος του υπονομευμένου υπεραστικου σιδηροδρομικου δικτύου. Ολα αυτά ομως υπερβαίνουν τή χωρητικότητα των υποστηρικτικων υποδομων της περιοχης.
...καί τέλος...
Νά μήν παραλείψομε τίς ιστορικές αναφορές στή συμμετοχή των Ελλήνων μηχανικων στά αντιστασιακά κινήματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καί της επταετίας, μέ τή συγκινητική παρουσία παλαιμάχων συναδέλφων στό Πολυτεχνειο.
Ας μην αυταπατωνται οι δυνάστες. Οι αντιφάσεις του συστήματος καί η εντεινόμενη ανισότητα, πού τονίσθηκε από ολες τίς εισηγήσεις θά κυοφορήσουν καί τό νεκροθάφτη, τό σπόρο της ανατροπης του. Από τά κάτεργα των Μωλλ καί των ΜακΑρθουρ-Γκλέν θά εφορμουν καί πάλι της γης οι κολασμένοι.
Ev oψει αρχαιρεσιων Ε.Υ.Α.Ε.
Σχεδόν αμέσως μέ τήν εκχώρηση της λειτουργίας του μετρό στή θυγατρική της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, την ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ εταιρεία λειτουργίας, ξεκίνησε μέ πρωτεργάτες τούς Μάριο Καλαντζη καί Ανδρέα Σχίζα μία ομολογουμένως φιλόδοξη καί απαιτητική διεργασία γιά τήν αξιοποίηση του Ν. 1568/1985, πού δίδει τό δικαίωμα συστάσεως αιρετων οργάνων υγιεινης & ασφάλειας στούς εργαζομένους. Επιτεύχθηκε η προώθηση του concept σέ ολους τούς κλάδους του προσωπικου καί η ουδόλως ευκαταφρόνητη απαιτούμενη διά νόμου απαρτία του συνόλου του προσωπικου της επιχειρήσεως, ανεξαρτήτως κλαδικης η συνδικαλιστικης εντάξεως γιά τήν ιδρυτική συνέλευση μιας Επιτροπης Υγιεινης & Ασφάλειας Εργαζομένων (Ε.Υ.Α.Ε.). Παρεμπιπτόντως, σχεδόν ταυτοχρονα ευδοκίμησε αντίστοιχη πρωτοβουλία καί στή μητρική ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, της οποίας η ιδρυθεισα Ε.Υ.Α.Ε. παραμένει δραστήρια ως σήμερα. Ενωρίτερα ειχε αξιοποιηθει η ιδια δυνατότητα από τό προσωπικό του ΗΣΑΠ, πού ειχε συστήσει παρομοίως μία Ε.Υ.Α.Ε. στό χωρο του. Ομως τά τελευταια ετη της ανεξαρτησίας των Η.Σ.Α.Π. αυτή ειχε κατ'ουσία απενεργοποιηθει καί ειχε παύσει ανανεούμενη λόγω του φόβου πού ειχε εμπνεύσει μία αδικη καί ανεδαφική ποινική δίωξη εναντίον της εξ αφορμης θανατηφόρου σιδηροδρομικου δυστυχήματος στό δίκτυο.
Ως εκ τούτων, η συγχώνευση των 3 αστικων σιδηροδρομικων επιχειρήσεων σέ 1 βρηκε μόνο τήν Ε.Υ.Α.Ε.-Μετρό σέ πλήρη ακμή καί δραστηριότητα, καθώς στό δίκτυο τράμ δέν ειχε εκδηλωθει ποτέ προθυμία παρόμοιας πρωτοβουλίας. Γιά καλή μας τύχη, ο ΝΟΜΟΣ 3850 για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων προβλέπει ρητά στό Αρθρο 4, § 5 δύο εναλλακτικές εκπροσωπήσεως των εργαζομένων: Ενιαία γιά ολόκληρη τήν επιχείρηση, ειτε ξεχωριστές ανά υποκατάστημα / χωριστή εκμετάλλευση. Τή στιγμή πού καί η ιδια η Εταιρεία γιά δικούς της λόγους τηρει τή διάκριση στά 3 υποκαταστήματα, δέν υφίσταται καμμία τεχνική δυσκολία γιά τήν ανάδειξη 3 ξεχωριστων Ε.Υ.Α.Ε. Νά τονισθει εδω οτι δέν μιλουμε γιά ξεχωριστές Ε.Υ.Α.Ε. κατά κλάδο (πού αποκλείονται εκ του νόμου), αλλά γιά καθαρά γεωγραφικό διαχωρισμό, ο οποιος επιτρέπεται.
Εν τούτοις, ακούονται φωνές συναδέλφων πού συνηγορουν υπέρ μίας καί μοναδικης Ε.Υ.Α.Ε. γιά τό σύνολο της επιχειρήσεως. Ανεξαρτήτως της προτιμήσεώς μας, θεωρουμε οτι οι θεσμικές απαιτήσεις πρός τουτο ειναι οι ακόλουθες: Επειδή τό τρέχον καθεστώς των 2 προϋπαρχουσων Ε.Υ.Α.Ε. εχει καθιερωθει από υπερσωματειακές γενικές συνελεύσεις, κάτι ισοδύναμο θά πρέπει νά γίνει καί γιά τήν συγχώνευσή τους. Νομίζουμε οτι η πλέον δόκιμη αντιμετώπιση ειναι νά συγκληθουν 3 γενικές συνελεύσεις (ητοι χωριστά ανά υποκατάστημα), καί η καθεμιά τους νά αποφασίσει γιά τήν προτιμητέα εναλλακτική (θά προτείναμε μέ μυστική ψηφοφορία). Προκειμένου νά συμπτυχθουν ολες σέ μία Ε.Υ.Α.Ε. απαιτειται η εγκριση ολων των γεν. συνελεύσεων. Αν ενα μόνο υποκατάστημα τήν καταψηφίσει, αυτό διατηρει τήν ξεχωριστή του Ε.Υ.Α.Ε. καί τά αλλα 2 αποκτουν μία κοινή. Αν 2 υποκαταστήματα τήν καταψηφίσουν, τότε δέν επέρχεται καμμία συγχώνευση, ακόμη καί αν τό τρίτο ειναι τόσο πολυάριθμο, ωστε οι θετικές του ψηφοι νά υπερσκελίζουν τίς αρνητικές των αλλων 2. Τό αντίθετο θα ηταν σαν εχθρική προσάρτηση. Θά ηταν σα να συναθροίζονταν οι ψηφοι Ελλήνων καί Τούρκων γιά τό αν θα προσαρτηθει η Ελλάδα στήν Τουρκία, ενω κανονικά θά απαιτειτο νά πλειοψηφήσει η προσάρτηση στήν καθεμιά χώρα ξεχωριστά!
Φυσικά, ολα αυτά δέν αποτελουν λόγο γιά καμμία αναμονή / καθυστέρηση στή διαδικασία αρχαιρεσίας της λειτουργούσης Ε.Υ.Α.Ε.-Μετρό. Αυτή θά πρέπει νά συνεχίζει ανεπηρέαστη "business as usual", μέχρις οτου οι παραπάνω 3 γενικές συνελεύσεις συναποφασίσουν περί του αντιθέτου. Επίσης, τά πολλά καί ποικίλα σωματεια μας ως νομικά πρόσωπα νομιμοποιουνται να εκφράζουν τό καθένα την επιθυμία του, ομως δέν εχουν κανένα απολύτως θεσμοθετημένο βέτο η ελεγχο στά τεκταινόμενα περί τίς Ε.Υ.Α.Ε, οι οποιες υπόκεινται σέ αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης.
Τό ολο υφος της ανακοινώσεως ειναι απεκδεδυμένο πάσης ταξικότητος, θά μπορουσε νά ειναι αυτολεξεί προϊόν μιας δεξιας "σοσιαλδημοκρατικης" ομάδας. Κατ' αρχή ξενίζει ο απαξιωτικός υπαινιγμός οτι "...το Σωματείο μας δεν αρέσκεται σε επαναστατικές γυμναστικές...". Δηλαδή υπονοειτε οτι πρέπει νά παμε στήν Επανάσταση αγύμναστοι, η οτι δέν χρειάζεται καμμία επανάσταση? Η μήπως οτι τό υποκείμενο της Επανάστασης καί ο ιστορικός νεκροθάφτης της μπουρζουαζίας δέν θά ειναι η εργατική τάξη, η οποία πρωτίστως ανδρώνεται γιά τήν πολιτική ανατροπή μέσα από τό μαχητικό συνδικαλισμό?
Κατά δεύτερον, τά φούμαρα περί "την διαφάνεια και την αξιοκρατία" πού αραδιάζονται ειναι ανευ αντικειμένου καί απολύτως αδιάφορα γιά ταξικά συνειδητοποιημένους εργαζομένους. Προωθουν εναν υφέρποντα μικροαστισμό καί κάθε ειδους ηθική αυταπάτη γιά διαφάνεια, αξιοκρατία καί αλλες αξίες μέσα στόν καπιταλισμό, καί ειδικά στό ανθρωποφαγικό στάδιο πού αυτός διέρχεται. Η δημιουργούμενη "ιεραρχία" στήν "εταιρεία" μόνο μέ τόν επαγγελματισμό καί τό συγκοινωνιακό αντικείμενο δέν εχει σχέση. Επ'αυτου κάνει κουμάντο τό παρακράτος πού εχουν στήσει εργολάβοι καί προμηθευτές στήνοντας ενα στρεβλό καί ακριβοπληρωμένο συγκοινωνιακό σύστημα μέ αποκλειστικό γνώμονα τά συμφέροντά τους. Ετσι λοιπόν κανείς αξιοπρεπής ανθρωπος εδω μέσα δέν ενδιαφέρεται γιά καρριέρες καί προαγωγές, μιά καί αυτές ουσιαστικά αποτελουν καί θά αποτελουν δυσφήμηση. Οι αξιοκρατικές στά χαρτιά διαδικασίες επιλογης καί εξελίξεως προσωπικου, πού καυχωνται στην ανακοίνωση οτι πέτυχαν, δέν εχουν κανένα αντίκρυσμα. Δέν πέσαμε από κάποιο μακρινό πλανήτη! Γνωρίζουμε οτι οποιοι βάζαν πλάτες στίς χαλκευμένες συγκοινωνιακές μελέτες μέ διατεταγμένα συμπεράσματα επί μακαρίτη Κίκηρα εγιναν αρχιδι- ευθυντάδες καί μας εχουν κάτσει στό σβέρκο εφ' ορου ζωης. Κι επειτα, η σιδηροδρομική νομοθεσία πού καλύπτει σχεδόν ολους τούς τομεις προϋπάρχει εδω καί εναν αιωνα, αν θέλαμε δέν ειχαμε παρά νά επιβάλλουμε τήν εφαρμογή της.
Οι αιτιάσεις γιά τόν ναζιστικό καί παράνομο "Κανονισμό Εσωτερικής Οργάνωσης & Λειτουργίας" ειναι ορθές, καί λίγα λένε. Γιατί λοιπόν δέν οργανώνουμε ενα μπαρράζ παρεμποδίσεως της εφαρμογης του, τόσο μέ απεργιακές καί αλλες κινητοποιήσεις οσο καί μέ αντίσταση-ανυπακοή μέσα στήν καθημερινότητα της λειτουργίας? Γιατί δεν επιβάλλουμε τήν αναδρομική αρση ολων των υλικων καί μη συνεπειων πού αυτός ειχε από αρχης της καθιερώσεώς του? Γιά αυτή τήν καθυστέρηση ειμαστε ολοι μας υπόλογοι, μηδενός εξαιρουμένου, καί ειναι κορυφαιο ζήτημα στοιχειώδους αυτοσεβασμου καί αξιοπρέπειας.
Εμεις λοιπόν σέ αυτό τό μνημειο φιλοσυστημικης "συνδικαλιστικης" οπισθοδρομικότητος καί ἀποπροσανατολισμοῦ εχουμε νά αντιπαραβάλομε τό δικό μας κόνσεπτ γιά τόν επαναστατικό συνδικαλισμό στίς συγκοινωνίες καί σέ παρεμφερεις στρατηγικούς κλάδους. Ειναι ακόμη σέ πρωτόλεια μορφή προσχεδίου, αλλά μέ τήν ταχύτητα τῶν ἐπερχομένων ἀντεργατικῶν ῥυθμίσεων δέν ὑπάρχει εὐχέρεια γιά περαιτέρω ἐπεξεργασία του, ἐκτός ἄν ολοι συμμετάσχετε στή συνδιαμόρφωσή του, ωστε νά εξασφαλίσουμε ενα κατά τό δυνατόν βέλτιστο λειτουργικό περιβαλλον δράσεως καί ανατροπης.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ", ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ !
Στίς 21-2, προπαραμονή της 1ης φετεινης 24ωρης απεργίας
στούς αστικούς σιδηροδρόμους, τό παπαγαλάκι Χ"νικολάου, πού συχνά-πυκνά κατακεραυνώνει τά μνημόνια ως "γαμομνημόνια", μετά από τά συνήθη του κροκοδείλια δάκρυα γιά τά δεινά πού περνάει η κοινωνία, αναφερόμενος σέ σχόλιο ακροατή στό ραδιοσταθμό του ειπε οτι "σέβαται τό ΚΚΕ, αλλά δέν συμμερίζεται τήν πολιτική του πρόταση" καί τίς γνωστές αηδίες των αντικομμουνιστων, οτι "εχει εγκαταλειφθει παγκοσμίως η προσπάθεια γιά ενα διαφορετικό μοντέλο" κλπ. Στή συνέχεια, ερριξε καί τήν υπουλη φυτιλιά οτι η αναποτελεσματικότητα των κυβερνώντων καθυστερει μεταρρυθμίσεις πού θά δρουσαν ενισχυτικά στήν οικονομική κατάσταση, οπως οι αποκρατικοποιήσεις. Δηλαδή κοντολογής μας λέει οτι υπάρχουν κάποιες κακές πρακτικές μέσα στόν καπιταλισμό πού εκδηλώνονται μέσω των συνεπειων των "κακων μνημονίων", αλλά ο καπιταλισμός ειναι νομοτελειακά αναπόφευκτος, καί οτι υπάρχει καί "καλός, μή μνημονιακός καπιταλισμός", πού μας ευεργετει μέσω των αποκρατικοποιήσεων, αλλά παραβλέπει νά μας εξηγήσει οτι αυτές τίς επιτάσσουν τά "κακά μνημόνια". Καί βέβαια παραβλέπει νά μας εξηγήσει πως θά βελτιωθει τό βιοτικό επίπεδο τή στιγμή πού οι αποκρατικοποιήσεις μεταφέρουν περαιτέρω πλουτοπαραγωγικούς πόρους από τούς φτωχότερους πρός τούς πλουσιότερους!
Σέ αυτό λοιπόν τό κλιμα πίπτει ως κεραυνός η ειδηση γιά μεταφορά της διαχειρίσεως των εσόδων των συγκοινωνιων πρός τόν ΟΑΣ(Α). Μία επιπόλαια, αφελής τοποθέτηση γι' αυτό θά μπορουσε νά ειναι οτι "στά πλαίσια του ετσι κι αλλιως σάπιου συστήματος γίνεται μία ησσονος σημασίας διαχειριστική παρέμβαση, η οποία ειναι λίγο-πολύ αδιάφορη γιά τό προλεταριάτο, ειναι μία εσωτερική μπίζνα των αφεντικων". Ειναι ομως ετσι τά πράγματα?
Κατ'αρχή λαμβάνομε ως αυτονόητη παραδοχή οτι πέραν του κομβικου στρατηγικου στόχου της ταξικης πάλης, πού ειναι η καθεστωτική ανατροπή, δέν σνομπάρουμε ως ουτιδανό καί τόν παράπλευρο αγώνα της καθημερινότητος, τόν οικονομίστικο αγώνα (μέ τή δέουσα προσοχή νά μήν υποπίπτουμε στόν εκχυδαϊσμένο "χειροτεχνισμό των οικονομιστων"). Νομίζουμε αυτό ειναι μία κοινή θέση, υιοθετούμενη τόσο από τό Λενινιστικό, οσο καί από ριζοσπαστικότερα κομμάτια της πολιτικά ξεκάθαρης αντικαπιταλιστικης πρωτοπορείας. Η ουσία αυτου λοιπόν του αγώνα νομίζουμε οτι συνίσταται στή μαχητική πίεση γιά απομείωση του ποσοστου επιχειρηματικου κέρδους (προφανως οχι μηδενισμό του, καθ' οτι αυτός θά συνιστουσε αυτοδίκαια απαλλοτρίωση του καπιταλιστη, καί αρα κατάργησή του) καί επιστροφή ενός καλύτερου ποσοστου παραγόμενης υπεραξίας πίσω στόν εργαζόμενο μέσω των αποδοχων του καί στόν καταναλωτή μέσω ευνοϊκότερων τιμων. Τό γιατί ο αγώνας αυτός ειναι διττός ειναι αυτονόητο: ο εργάτης οντας ταυτόχρονα καί καταναλωτής, αν δέν επιμεληθει καί του σκέλους της προστασίας των καταναλωτων, θά λάβει μία αυξηση στή μία τσέπη καί θά του την πάρουν πίσω από τήν αλλη. Παρεμπιπτόντως γι' αυτό ειμαστε από κείνους πού φωνάζουν οτι απαιτειται η σύζευξη του εργατικού μέ τό καταναλωτικό καί τό οικολογικό κίνημα ενάντια στόν κοινό εχθρό.
Τώρα, επιστρέφομε στό συγκεκριμένο ζήτημα του ΟΑΣ(Α): Ποιά η φύση του ΟΑΣ(Α)? Ειναι ενα μικρό γραφειο συγκοινωνιακων μελετων (κατά βάση λεωφορειακων μελετων μιά καί τό μάστερ πλάννινγκ ουσιαστικά τό πρόκανε η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ) πού χρειάζεται καμμιά ντουζίνα συγκοινωνιολόγους μηχανικούς καί μερικούς γραφίστες, γιά νά κάνει χονδρικό συγκοινωνιακό σχεδιασμό επί χάρτου, σχεδόν ενας φορέας-σφραγίδα. Ηδη η μετατροπή του σέ holding των ΕΦΣΕ αποτέλεσε λαθροχειρία, ακόμη καί μέ γνώμονα τά κριτήρια του τρέχοντος μπουρζουάδικου καθεστωτος. Δέν μπορει νά ειναι μέτοχος συγκοινωνιακων επιχειρήσεων τή στιγμή πού μπορει νά κληθει νά προβει σέ ανοικτή δημοπράτηση συγκοινωνιακων υπηρεσιων. Ειναι μάλιστα απορίας αξιο πως τό επιτρέπει η διεφθαρμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλων πού κατά τά αλλα "διυλίζει τόν κώνωπα", τή στιγμή πού ξέσκισε τόν υπεραστικό σιδηρόδρομο επικαλούμενη τή δηθεν αντιδεοντολογική δημόσια επιδότηση της ΤραινΟΣΕ. Δέν εχουν στήν πραγματικότητα κανένα κώδικα δεοντολογίας, ουτε καν του "αστικοδημοκρατικου κράτους δικαίου" πού επικαλουνται. Ειναι λήσταρχοι κατσαπλιάδες χωρίς αρχές, πού αρπάζουν οτι τούς πέσει στήν πλώρη. Οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους τί εκαμαν λοιπόν? Ειπαν νά κάνουν καί μία τυχαία, ασήμαντη διαχειριστική τροποποίηση γιά νά περνα η ωρα? Δέ νομίζομε! Εδω διαφαίνεται μία κίνηση μεταβιβάσεως του κουμπαρα των συγκοινωνιων σέ ενα σκελετώδη φορέα-σφραγίδα, πού μπορει κάλλιστα εν μια νυκτί νά καταστει ενα ειδος off-shore η οτιδήποτε αντίστοιχο, δέν πάει ναναι προσωρινά 100% κρατικός?! Προσωπική μας εκτίμηση ειναι οτι οσο απομακρύνεται θεσμικά ο κατανομέας των εσόδων από τήν πραγματική παραγωγή, οπου τό εργατικό στοιχειο εχει εντονότερη παρουσία καί δραστηριότητα, τόσο πιό ευεπίφορος στήν αδικία καθίσταται! Νά διαχειρίζονται τό προϊόν εργασίας πολλων χιλιάδων ατόμων σέ μιά εταιρεία-σφραγίδα των 20-30 ατόμων. Καί γιά νά αναφερθουμε σέ μία ανάλογη ιστορική κατάσταση, δέ νομίζομε νά ωφελήθηκαν σέ τίποτα οι εργαζόμενοι οταν πέρασαν οι επιχειρήσεις από τόν παραδοσιακό βιομήχανο πού ηταν σέ αμεση επαφή καί γειτνίαση μέ τόν τόπο παραγωγης σέ κάποια απρόσωπα απομακρυσμένα funds, holding κλπ. του εξελισσόμενου τερατουργήματος, του τραπεζοχρηματιστηριακου υπερκεφαλαίου (παρακολουθηστε τήν ταινία Other People's Money μέ τόν De Vito). Ας θυμηθουμε παρεμπιπτόντως καί τό βρώμικο ρόλο πού κλήθηκε νά παίξει ο ΟΑΣ(Α) κατά τή βραχύβια επανιδιωτικοποίηση των λεωφορείων επί Μητσοτάκουλα.
Γιατί λοιπόν νά προβουν σέ μιά φαινομενικά ασήμαντη διαχειριστική παρέμβαση? Οι ενέργειές τους πιστεύομε οτι μεθοδεύονται εν πολλοις μέ γνώμονα τά ενδεχόμενα αντανακλαστικά του "εχθρου λαου". Πιθανως πόνταραν στό οτι θά μας "πιάσουν στόν υπνο" μέ κάποια σχετικως ανεπαίσθητη, πλήν καίρια ενέργεια, πού κατά τή γνώμη μας τούς δίνει ἕνα πολύ καλύτερο ὑπομόχλιο γιά ἁκόμη ληστρικότερη ἐκμετάλλευση τῶν ἐργαζομένων καί τῶν ἐπιβατῶν. Προφανως δέν πεταμε τή σκούφια μας απλά αν πετύχουμε τήν αποτροπή της συγκεκριμένης μεθοδεύσεως καί τή διαιώνιση του σημερινου διαχειριστικου μοντέλου. Θά εἶναι μόνο μιά ἀπειροελάχιστη χαραμάδα, πλήν πολύ προτιμότερη ἀπό τά ἀπανωτά παθήματά μας. Καί σέ κάθε περίπτωση νά ξεκαθαρίσουμε καί νά εγγυηθουμε οτι αν δυσμενοποιηθει τό καθεστώς της εμπορικης εκμεταλλεύσεως δέν θά μείνει ουτε γιά μιά ωρα διαφήμιση ορθια στό δίκτυο!
Ολα τά πολιτικά συνειδητοποιημένα κομμάτια της τάξης μας εχομε ιστορικό καθηκον ακόμη καί τέτοιες χαμηλου προφίλ αφορμές εργατικης κινητικότητας, ακόμη καί τίς διεπόμενες εν μέρει από μικροαστικό οικονομισμό, νά τίς υποδαυλίσουμε καί νά τίς προσανατολίσουμε πρός τήν κατεύθυνση της μείζονος ριζοσπαστικοποιήσεως οσο τό δυνατόν ευρύτερων μαζων. Από μάχες οπισθοφυλακης σχεδόν κατόπιν εορτης γιά τήν τιμή των οπλων, οπως τίς θέλει η απατεωνίστικη κλίκα πού λυμαίνεται τή ΓΣΕΕ, νά περάσουμε σέ πρωτοβουλία πλήρους αντεπιθέσεως, μέχρι καί τή Γενική Πολιτική Απεργία!
Νά απαιτήσουμε, η καί νά επιβάλουμε μονομερως τόν αμεσο εργατικό ελεγχο στίς συγκοινωνίες! Καί μάλιστα οχι σέ συμβατική συνεταιριστική βάση σα ναμασταν (φτου!) ΚΤΕΛατζηδες, αλλά σέ πλήρη κοινωνικό ελεγχο, μέ συμμετοχή των συνοικιακων λαϊκων συνελεύσεων καί ολα τά σχετικά! Νά περάσουμε τό μήνυμα οτι κάθε ιδιώτης "επενδυτής" ειναι ανεπιθύμητος καί καλά θά κάνει νά ξεκουμπιστει αποκομίζοντας μόνο τό τομάρι του!
Ειναι επίσης αλήθεια οτι θά μπορούσαμε νά κάτσουμε νά δουμε τί θά γίνει, καί αμα μέ τό κακό γίνει, τότε νά κατέβουμε καί σέ απεργίες, καί στά πάντα. Νομίζουμε οτι ειναι πολύ καλύτερο νά δράσουμε επιθετικά τώρα, παρά νά περιμένουμε κάτι τέτοιο καί νά αντιδράσουμε οταν οι συγκοινωνίες θά ειναι τεχνικά σέ πολύ χειρότερο χάλι, καί θά προσπαθουμε νά περισώσουμε αποκαϊδια.
Γιά τό "κλειστό σύστημα" Μετρό Βραζιλία 2013: Σέ πυρκαϊά πού εξερράγη σέ νυκτερινό κέντρο "διασκεδάσεως" σκοτώνονται 242 ατομα.Τό σκηνικό θυμίζει ντοκουμέντα από τά κρεματόρια των Ναζί, μέ δεκάδες απανθρακωμένα πτώματα συσσωρευμένα σέ μακάβρια συμπλέγματα. Η ιδιοκτησία του κέντρου διέταξε τούς σεκιουριτάδες νά κλειδώσουν τίς εξόδους (μαζί καί εκεινες της εκτάκτου ανάγκης) γιά νά μή διαφύγουν θαμωνες χωρίς νά εχουν πληρώσει τό λογαριασμό!!
Αθήνα 2017: Τό κατάπτυστο μνημονιακό καθεστώς επιφυλάσσει μία παρόμοια τύχη σέ οσους θά εχουν τήν ατυχία νά παρευρίσκονται σέ μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στό Μετρό. Ξεκινάει στούς σταθμούς η απόπειρα εγκαταστάσεως εμποδίων προσβάσεως, αλλά καί αποχωρήσεως, συνδεομένων μέ τό σύστημα κομίστρου. Προφανής στόχος η καταπολέμηση της λεγόμενης "λαθρεπιβιβάσεως" μέ κάθε κόστος. Αφ' ενός τό κόστος της δυσλειτουργίας καί του καθημερινου βασανισμου, μέ στραγγαλισμό των επιβατικων ροων μέσα από συμπληγάδες στενωπούς σέ ωρες αιχμης, μέ κατακόρυφη αυξηση των τριβων μεταξύ διασταυρουμένων ροων εισερχομένων, εξερχομένων καί μετεπιβιβαζομένων πρός τίς διάφορες κατευθύνσεις. Αφ'ετέρου μέ τό τεράστιο καί φρικτό ρίσκο μιας εκατόμβης -καί βάλε- σέ περίπτωση προκλήσεως πανικου. Δέ θά χρειαστει κάποιος βομβιστής αυτοκτονίας νά θυσιάσει τή ζωή του. μέ ακίνδυνες στρακαστρούκες καί καπνογόνα μπορει νά προκαλέσει πανικό καί τέτοιο ποδοπάτημα πάνω στίς "μπάρες", φονικότερο από οποιοδήποτε κατασκεύασμα μαζικης εξοντώσεως. Καί τό διεθνές σκηνικό δέν αφήνει αμφιβολία οτι αργά η γρήγορα θά τό εκμεταλλευτουν αυτό ανενδοίαστα προβοκάτορες των σκληροπυρηνικότερων εκ των δυτικων ιμπεριαλιστων. Αυτό ομως μπορει νά μην ειναι μία ολιγωρία, αλλά μία πρόθεση των εμπνευστων του προκείμενου τερατουργήματος, μέ τό αζημίωτο φυσικά οπως στήν περίπτωση του ανωτέρω Βραζιλιανοῦ ολοκαυτώματος. Μιά κλασσική περίπτωση οπου τό κέρδος τίθεται πάνω από τήν ασφάλεια, οπως σέ πλειστες οσες περιπτώσεις νεοφιλελεύθερων συγκοινωνιακων λαθροχειριων διεθνως.
.
Μας ηταν γνωστό από κατασκευης του Μετρό από τούς παλαίμαχους συγκοινωνιολόγους της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ καί της Bechtel οτι καλως η κακως -καί μαλλον καλως- ο σχεδιασμός των εγκαταστάσεων, σέ αντίθεση μέ κάποια δίκτυα της αλλοδαπης, δέν επέτρεπε μία εστω εκ των υστέρων μετατροπή του συστήματος σέ κλειστό. Δέν τό ευνοει η διάταξη καί προσανατολισμός των προσβάσεων καί των διόδων.
Πως λοιπόν παρεισέφρυσαν "ἁπό τό παράθυρο" αυτά τά παράταιρα γιά τό δίκτυό μας συστήματα? Ανέκαθεν, στήν προπαρασκευή των ὅποιων μειζόνων δομικων παρεμβάσεων καί καινοτομιων στό δίκτυο, ουδέποτε προηγειται ενημέρωση καί διαβούλευση μέ τό προσωπικό πρώτης γραμμης, ενα βασικό στοιχειο δημοκρατικότητας στό χωρο εργασίας. Ανεξέλεγκτο κουμάντο ουσιαστικά φαίνεται πώς κάνουν οι επίδοξοι προμηθευτές καί ἐργολάβοι. Εξ αλλου αυτή η ταξικης φύσεως περιφρόνηση καί αλαζονεία εναντι της εμπειρίας των υφισταμένων, υπηρξε καί μία βασική πηγή κακοτεχνιων καί μακρόχρονων "παιδικων ασθενειων" σέ νευραλγικές δράσεις, οπως η εισαγωγή νέου τροχαίου υλικου. Πέρα από ομιχλώδη γενικόλογα κατά καιρούς στόν τύπο, δέν εχει γίνει αντιληπτή καμμία διαβούλευση μέ τούς συγκοινωνιοτεχνικούς καί λοιπούς τεχνικούς πρώτης γραμμης στήν επιχείρηση. Ακόμη χειρότερα, μας ειναι ακόμη παντελως αγνωστες ολες οι τεχνικές καί λειτουργικές πτυχές καί ιδιαιτερότητες του συστήματος. Τί συμβαίνει π.χ. οταν από αδεξιότητα η αβεβαιότητα κάποιος διπλοεπικυρώσει τήν κάρτα του κατά τήν εισοδο η τήν εξοδο? Υπάρχει κίνδυνος υπερχρεώσεων από τέτοιες μικροπαραδρομές? Τί πολιτική εφαρμόζεται κατά τό πέρας των αγορασμένων μονάδων? Στό BART του Αγ. Φραγκίσκου γιά παράδειγμα, μέ οποιοδήποτε μή μηδενικό υπόλοιπο, ακόμη καί 5 σέντς, ο επιβάτης δικαιουται μία τελευταία, οσοδήποτε μεγάλη διαδρομή, πού μάλιστα δέν αφαιρειται κατά τήν επόμενη επανατροφοδότηση!
Ποιός "φωστήρας" σχεδίασε τούς στραγγαλισμούς καί παρεμποδίσεις των ροων επιβατων σέ σημεια νευραλγικά, ακόμη καί επικἰνδυνα, οπως τά ακρα των αποβαθρων? Ποιοί παραμηχανισμοί εκτελουν τόν τεχνικολειτουργικό σχεδιασμό εν πλήρει αγνοία καί περιφρονήσει των θεσμοθετημένων μελετητων, θεματοφυλάκων καί οργάνων υλοποιήσεως των σχεδίων ασφαλείας των σταθμων? Ειναι ενήμερη η Πυροσβεστική, εχει αδειοδοτήσει τόν αλλοιωμένο πλέον τρόπο λειτουργίας των σταθμων? Ποιός δυναμίτισε τήν πολλαπλη λειτουργικότητα των αποβαθρων, οπως στήν περίπτωση της Νερατζιώτισσας? Εμεις θέλομε σταθμούς οσο τό δυνατόν ανοικτούς καί ενταγμένους καί σε παράπλευρες, μη αμιγως συγκοινωνιακές λειτουργίες της πόλεως, ελεύθερα προσπελάσιμους στόν καθένα. Θεωρουμε ολους τούς χώρους επιβατων αναπόσπαστο κομμάτι του ανεμπόδιστα προσβάσιμου αστικου χώρου. Προς τί τό απαράδεκτο τσεκάρισμα του εισιτηρίου καί γιά τήν εξοδο? Γιά νά εγκλωβίζεται καί νά στριμώχνεται από προστιμοθηρες οποιος ειχε τήν ατυχία νά του λήξει ο χρόνος μετακινήσεως πού περιειχε τό εισιτήριό του? Εδω αφαιρειται καί τό στοιχειο της επιεικους ανθρώπινης κρίσεως ενός συμβατικου ελεγκτή, πού θά μπορουσε νά παραβλέψει μιά ολιγόλεπτη απόκλιση από τό χρόνο λήξεως του εισιτηρίου. Αυτό δεν αποτελει παράνομη κράτηση, ακόμη καί μέ βάση τήν "σικέ" μπουρζουάδικη ψευτοπροστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων?
Ουχ'ηττον: Ποιοί ειναι οι οροι "συνεργασίας" της υποτιθέμενης Σ.Δ.Ι.Τ? Και από που τέθηκε θέμα "ΣΔΙΤ"? Δεν υπεισέρχεται πουθενά τό "δημόσιο" επί τοῦ προκειμένου. Στίς σχετικές Ανακοινώσεις του ΟΑΣΑ δέν αναφερόταν ρητά τό "κλείσιμο" του συστήματος. Σέ τί ποσοστό υπεισέρχονται εργολαβικά συμφέροντα στόν ολο τομέα διαχειρίσεως καί τεχνικης υποστηρίξεως κομίστρου?
Βαρειές αρνητικές εμπειρίες από τήν εφαρμογή στό εξωτερικό
Τά διαφόρων μορφων τουρνικέ αποτελουν μείζονες πονοκεφάλους, σχεδόν στίβο μάχης! Οποιοδήποτε στοιχειο δυσκινησίας, προσωρινό οπως οι αποσκευές η μόνιμο οπως οι κινητικές δυσχέρειες μπορουν νά φρακάρουν ενα η περισσότερους χρῆστες καί διόδους. Ιδιαίτερα τραυματική ηταν η εμπειρία μας στή Λισσαβῶνα. Δέν ησαν καν ξεκάθαροι οι τρόποι λειτουργίας καί οι διαιτερότητες του συστήματος. Δέν ηταν ξεκάθαρο πως καί πότε φορτιζόταν η μαγνητική κάρτα γιά ομαδική χρήση, η γιά διαδοχικές διαδρομές από ενα χρήστη. Στά 3 δευτερόλεπτα οι μπάρες ξανάκλειναν (ο γράφων χτυπήθηκε επώδυνα στό υψος των προτάφων μέ παρ'ολίγον καταστροφή των ματογυαλιων), ενω σέ περιπτώσεις σφάλματος απαιτειτο η απεμπλοκή από προσωπικό "σεκιούριτυ". Αρνητικές ησαν οι εμπειρίες σέ επίπεδο κομίστρου καί από τόν επιθετικό ανταγωνισμό καί τήν ασυμβατότητα κομίστρων μεταξύ ιδιωτικοποιημένων καί μη συγκοινωνιακων επιχιρήσεων, μέ απροσδιόριστο γιά εναν επισκέπτη καθεστώς μετεπιβιβάσεων.
Περαιτέρω στοιχεια πού μας ωθουν στήν πλήρη αρνηση του "κλειστου συστήματος"
Θεωρουμε οτι τό ολο σκηνικό υπαγορεύεται από τήν ευρύτερη αυταρχικοποίηση καί από τήν καταπίεση των ασθενεστέρων τάξεων σέ μία ολο καί πιό Οργουελλική Ευρώπη. Οσο υπηρχε ενα δίκαιο κόμιστρο, προσαρμοσμένο στό γενικότερο βιοτικό επίπεδο, καί ενα ευλογο υψος προστίμου, οπως ηταν τό 20πλάσιο του εισιτηρίου, οι σχετικές κοινωνικές τριβές ησαν ελαχιστοποιημένες. Τώρα πρώτιστος στόχος φαίνεται νά ειναι η ψυχολογική υποδούλωση καί καθυπόταξη των πολιτων, κυρίως του προλεταριάτου καί του πρεκαριάτου. Η σιδερόφρακτη περικύκλωση κάθε ψἠγματος κοινωνικου αγαθου. Η τρομοκρατική στρατιωτικοποίηση τῆς ὅποιας ἐπιτηρήσεως ἢθελε υπάρχει. Ο επιδεικτικός αποκλεισμός των απόλυτα ενδεῶν εκτός συστήματος, ὥστε οἱ μισόπτωχοι πού εχουν (γιά πόσο ακόμη?) δυνατότητα προσβάσεως νά αισθάνονται καί "προνομιουχοι" από πάνω! "Ἁποστειρωμένοι" συγκοινωνιακοί χωροι, οπου κυκλοφορουν υποταγμένα και καταγεγραμμένα ρομποτάκια σέ αυστηρά προκαθορισμένες ροές, ενα ανά 3 δευτερόλεπτα. Αλλο ενα ορόσημο στό σφίξιμο του εφιαλτικου "Οργουελλικου" κλοιου.
Ποιά στοιχεια του νέου συστήματος θεωρουμε επιτρεπτά καί ποιά οχι.
H παρακολούθηση των διαδρομων ειναι ενα πολύ χρήσιμο συγκοινωνιολογικό εργαλειο, πού εξαλείφει σχεδόν τελείως τίς πολυδάπανες ερευνες δεδηλωμένης προτιμήσεως καί μπορει νά αξιοποιηθει στό επακρο π.χ. γιά τήν αναδιάταξη των λεωφορειακων γραμμων ωστε νά ελαχιστοποιουνται οι μετεπιβιβάσεις. Επ ουδενί ομως πρέπει νά ταυτοποιουνται εκ παραλλήλου οι χρηστες! Αυτό κατ'αρχή θα μπορουσε νά διασφαλίζεται μέ ανώνυμους τίτλους μεταφορᾶς, πού ενέχουν ομως τό ρίσκο οτι αν κλαπουν δέν μπορει ο δικαιουχος νά τούς μπλοκάρει καί νά περισώσει τό υπόλοιπό τους. Ενδεχομένως θά επρεπε ολες οι συνδρομές νά ειναι διαθέσιμες καί σέ ανώνυμη εκδοση, μέ επιλογή του χρήστη γιά τό ποιο από τά 2 ρίσκα θά πάρει.
Τό κακό ειναι οτι αποκρύπτονται ολες αυτές οι λεπτομέρειες, ειναι αγνωστο τό τί ακριβως μαγειρεύεται, καί πάνε να μας φορεθουν "τετελεσμένα γεγονότα" από τήν πίσω πόρτα.
Αιχμές του δόρατος γιά τό κίνημα αντιστάσεως
Ειναι σαφές οτι η τεχνική, επικοινωνιακή καί επιχειρησιακή υποστήριξη της αντιστάσεως κόντρα στίς επαπειλούμενες εξελίξεις περνάει μέσα από τό εργατικό κίνημα των ιδιων των συγκοινωνιων πρωτίστως καί τό φέρουν πρό επιπροσθέτων μεγάλων ευθυνων. Κομβικά στοιχεια του αγωνα αναδεικνύονται τα εξης:
H πάση θυσία αποτροπή απομακρύνσεως του προϋπάρχοντος συστήματος κομίστρου. Η παράλληλη υπαρξη του διασφαλίζει τό αναλλοίωτο του εργασιακου αντικειμένου των εμπλεκομένων συναδέλφων καί τήν μή πραγματοποιησιμότητα του "κλειστου συστήματος"
Να εξαπολυθει κάθε δυνατός "κλεφτοπόλεμος", ωστε να καταστει ασύμφορη καί ανέφικτη η εμπλοκή ιδιωτων υπεργολάβων, νά καταρρεύσει στά ερείπιά της κάθε απόπειρα "Σ.Δ.Ι.Τ." σέ οποιο εξελικτικό στάδιο καί αν βρίσκεται
Να αξιοποιηθει θεσμικά κάθε στοιχειο παραβιάσεως προσωπικων δεδομένων
Η αντίστασή μας δέν μπορει παρά νά εκληφθει ως μία συνολική, δυναμική αμφισβήτηση ολων αυτων των συστημάτων καί τεχνολογιων πού μας υποδουλώνουν καί μας στραγγαλίζουν δηθεν στό ονομα μιας ομιχλώδους "νομιμότητας" καί ως ενα κάλεσμα σέ πολιτική ανυπακοή. Καί τό κίνημα πρέπει νά διεθνοποιηθει καί νά εξαπλωθει σέ ολες τίς περιοχές πού μαστίζονται από τέτοια συστήματα.
Θέλουμε νά υπενθυμίσουμε μιά εκ των σημαντικότερων προβλέψεων του καταστατικου του Σ.Ε.Λ.Μ.Α, πού αφορα τήν πεντασταυρία (ως μάξιμουμ) στίς εκλογές γιά τό Διοικητικό Συμβούλιο. Στίς τελευταιες αρχαιρεσίες η πρόβλεψη αυτή παραβιάσθηκε μέ υπαιτιότητα της εφορευτικης επιτροπης καί συνενοχή του δικαστικου αντιπροσώπου καί επιτράπηκε ενδεκασταυρία! Οσοι ειχαμε συνεργασθει στή σύνταξη του καταστατικου, παρ' ολες τίς αβλεψίες καί τήν τότε απειρία μας, κάποια concepts τά ειχαμε επεξεργασθει μέ περισσή περίσκεψη καί εμβάθυνση*. Ωρισμένοι συνάδελφοι πού ησαν τότε επικριτικοί εως καί σκωπτικοί σχετικά μέ πλειστες οσες ρυθμίσεις μας -πού πάντως υπερψηφίσθηκαν συντριπτικά στήν καταστατική Γ.Σ.-, μετά από μιάμιση δεκαετία στραπάτσων καί παθημάτων εφθασαν πιά νά παραδεχθουν τήν προνοητικότητά μας καί νά συνταχθουν μέ τήν τήρηση του Καταστατικου.
(*) Ο -ισως οχι αρκετά- μειωμένος αριθμός σταυρων στοχεύει αυτονόητα στήν αποφυγή πλήρους ελέγχου του Συνδικάτου από μία ενδεκάδα (η εστω εξάδα) πού θά συγκέντρωνε μία σχετική πλειοψηφία, καί στήν ως εκ τούτου παρουσία τουλάχιστον τριων διαφορετικων τάσεων στό Δ.Σ (επαναλαμβάνομε, ισως οχι αρκετά, αλλά πολύ καλύτερο από τό "μονοκούκι").