Dinky παντοῦ καί γιά πάντα!

Ἡ διάσημη πανεπιστημιούπολη τοῦ Πρίνστον, ἐξυπηρετούμενη ἀρχικά ξώφαλτσα ἀπό τόν ἀρτηριακό ἄξονα τοῦ σιδ/μου Camden & Amboy (μετέπειτα Conrail), ἀπό τό 1865 προσεγγίσθηκε στό ἐπίκεντρό της μέ μία τοπική διακλάδωση 4.5 km φιλοσοφίας “navette”, καθ’ὅτι ὁ ἀρτηριακός ἄξονας μετατοπίσθηκε πέραν τῆς διώρυγος Delaware_ &_Raritan καί ἡ παλαιά του χάραξη παρέμεινε γιά ἀποκλειστικά ἐμπορευματική χρήση. Ἡ νέα χάραξη φιλοξενεῖ τόν κορμό τῆς προαστιακῆς συγκοινωνίας Ν. Ὑόρκης – Ν. Ἰερσέης, ἀπό ὅπου μετεπιβιβάζονται οἱ ἐπιβάτες στήν τοπική διακλάδωση καί προσπελαύνουν τό Πανεπιστήμιο καί τόν οἰκισμό τοῦ Πρίνστον.

Λειτουργικά ἀσύνδετη μέ τόν ἀρτηριακό ἄξονα, ἡ διακλάδωση ἐλλείψει ψαλιδιῶν ἐξυπηρετήθηκε στήν ἀρχή μέ ἐπιβατική ἀτμοκινητάμαξα τύπου Grice & Long, σήμερα δε μέ ἠλεκτροκίνητη πολλαπλῆ μονάδα συμβατή μέ τόν παρακείμενο προαστιακό. Οἱ ντόπιοι τῆς προσέδωσαν χαϊδευτικά τό παρατσούκλι "Princeton Dinky". Πρόσφατα ἡ γραμμή κινδύνευσε ἀπό ἕνα ἠλίθιο σχεδιασμό μετατροπῆς καί ἐντάξεώς της σέ ἕνα σύστημα λεωφορειοδρόμων, τό ὁποῖο πρός τό παρόν ἀπεσοβήθη.

Φέτος ὅμως διάφοροι «ρήαλ ἐστέητ» σχεδιασμοί τοῦ πανεπιστημιου Πρίνστον ἐπέβαλαν μία (προσωρινή?) περικοπή τῆς γραμμῆς κατά 0,14 km μέ τήν κατασκευή μιᾶς λυόμενης ἀποβάθρας στό σημεῖο ἀποξηλώσεως.

Γιατί τά γράφουμε αὐτά

Ὁ λόγος πού ἀσχολούμαστε μέ τό θέμα εἶναι ὅτι αὐτή ἡ φαινομενικά γελοίου μήκους περικοπή προκάλεσε οὔτε λίγο οὔτε πολύ 13% μείωση ἐπιβατικοῦ ἔργου, παρά τή δρομολό­γηση δωρεάν λεωφορειου, μακράν ὑπερκαλύπτοντος τά πετσοκομμένα 140m.Ἔτσι χάνει πελατεία καί ὁ «ταχύς προαστιακός» στόν ἀρτηριακό ἄξονα! Προφανῶς ὅσοι ἀνέχονταν ὁριακά τό σιδηρόδρομο, τόν σιχτήρησαν καί πῆραν τά Ι.Χ. τους.

Αὐτό μπορεῖ νά μᾶς δώσει ἕνα μικρό δεῖγμα τῶν ἀπωλειῶν πού ὑφίσταται ἡ καθ’ἡμᾶς σιδ/κή ἐπιβατική κίνηση μέ τή βλακώδη μετακόμιση τῶν σταθμῶν ἐκτός οἰκισμῶν οχι 0,14 ἀλλά 4 καί βάλε km στά Μέγαρα, τήν Κόρινθο, τήν Ἐλευσῖνα, τό Κορωπί, τόν Πλαταμῶνα καί ὁπουδήποτε ἀλλοῦ. Εἶναι ἔγκλημα ἡ μή δρομολόγηση shuttle services στούς παλιούς ἄξονες, πού θά «σκούπιζαν» ἀπό τά CBD πρός τίς ἀνταποκρίσεις μέ τίς νέες γραμμές ὑψηλῶν ταχυτήτων ὅλη τή διαφεύγουσα πελατεία. Καί τουτο παρά τίς δαπανηρές επενδύσεις διαλειτουργικότητος, μικτό ευρος, σηματοδοτήσεις κ.λπ. Πολλω μαλλον γιά τό κουτσούρεμα διακλαδώσεων τύπου Λουτρακίου (πλήρως συγκρίσιμη τεχνικολειτουργικά μέ τήν Dinky), πού επιβουλεύονται διάφοροι νά πετσοκόψουν.

Εὐχαριστοῦμε τόν Φίλ Κραίγκ τής Ἕνωσης Ἐπιβατῶν Σιδ/μου Νέας Ιερσέης γιά τήν πληροφόρηση

Συμβατικοί Σιδηρόδρομοι - απαραίτητο συστατικό γιά τήν ανασυγκρότηση καθημαγμένων οικονομιων

Η Αργεντινή κυβέρνηση, μετά τό καταστροφικό ακροβατισμό της ιδιωτικοποιήσεως, πού συνέπεσε χρονικά καί μέ τή χρεοκοπία, σπάζει ενα από τά ηλίθια taboo της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας καί ΕΠΑΝΑΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΕΙ τό μετρικό δίκτυο "General Belgrano" μήκους 7347 km, ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ. Μπαίνει ετσι ενα τέλος σέ μία περιπέτεια σπασμωδικων ιδιωτικοποιήσεων, πού εθεσε σέ θανάσιμο κίνδυνο τήν ιδια τήν υπόσταση καί επιβίωση των σιδηροδρομικων υποδομων στή χώρα. Τό δίκτυο, οπου μεταξύ αλλων μεγαλούργησε καί ο "γκουρού" της ελξεως Livio Dante Porta εισέρχεται στόν πολλοστό θεσμικό του μετασχηματισμό. Ακόμη καί πρό τΗς χρεωκοπίας του 2001, οι Αργεντινές Αρχές ειχαν επικριθει από αναλυτές γιά τήν επιπολαιότητα μέ τήν οποία επιλέχθηκαν οι οροι καί οι ανάδοχοι τῶν εσπευσμένων ιδιωτικοποιήσεων. Τά εξωτερικά οφέλη του σιδηροδρόμου καί ο αναπτυξιακός του ρόλος απεμπολήθηκαν εν ψυχρω. Η υποτιθέμενη υγιής ιδιωτική επιχειρηματικότητα απέτυχε οικτρά νά εξασφαλίσει ενα δίκαιο modal split γιά τό σιδηρόδρομο, οπως υπαινίσσονταν οι Θατσερόπνευστοι κατεδαφιστές. Ο διαστρεβλωμένος σιδηρόδρομος εξακολούθησε νά αγνοει επιδεικτικά οτιδήποτε μεταφορικό εργο δέν του εξασφάλιζε ληστρικούς συντελεστές κερδοφορίας. Οσοι εχουν τήν αφέλεια νά πιστεύουν οτι η ταξική δικαιοσύνη ειναι η μόνη πού θίγεται από τόν καπιταλισμό πλανωνται πλάνην οικτράν. Οποιαδήποτε δίκαια μοιρασιά στόν καπιταλισμό ειναι αδύνατη, διότι ο καπιταλισμός ειναι "σύστημα" ολικης διαστρεβλώσεως ολων των αξιων

Πολλω μαλλον, μία χρεοκοπημένη οικονομία δέν εχει τήν πολυτέλεια νά επιδαψιλεύει αχρεώστητους πόρους στό οδικό lobby οπως αφρόνως ΠΟΙΕΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΣ η "δική μας". Τό κατάπτυστο τρίδυμο Σουφλια - Χατζηδάκη - Ρέππα (κατά σειρά αθλιότητος) σέ μία αριστοτεχνική συμπαιγνία, πού ουδόλως διαταράχθηκε από τίς αλλεπάλληλες κυβερνητικές εναλλαγές του 2009-12, παρέδωσε τίς χερσαιες μεταφορές αμαχητί στή μαφία των διοδίων. Υπερέβησαν μακράν σέ αχρειότητα ακόμη καί τόν επαίσχυντο Βορειοαμερικάνικο καπιταλισμό. Ταυτόχρονα συρρικνωσαν καί ευνουχισαν επιχειρησιακά τό σιδηρόδρομο, βοηθουντος καί του αλόγιστου outsourcing

Γιά τήν εφοδιαστική υποστήριξη της παραγωγικης ανασυγκροτήσεως της χρεοκοπημένης χώρας απαιτειται η αξιοποίηση απάντων των προϋπαρχόντων σιδηροδρομικων πόρων. Λελογισμένες cost-effective επενδύσεις χωρίς μεγαλεπίβολες εργολαβίες. Οπως τό επανακτηθέν δίκτυο "General Belgrano" μέ επισκευή του τροχαίου υλικου του καί προσαύξηση κατά 50 δηζελάμαξες καί 2200 φορτάμαξες. Μέ στρατηγικές συμμαχίες σάν της Λαϊκης Δημοκρατίας της Κίνας, της οποίας η China Machinery Engineering Corporation συγχρηματοδοτει τήν αναβάθμιση στό Belgrano. Μέ εξωπέταγμα των Δυτικόδουλων Ευρωλάγνων νεκροθαφτων.

Ξεσηκωμός – ανυπακοή στους φαύλους γιά νά ξεβρωμίσουμε τίς Αθηναϊκές συγκοινωνίες από τούς αντεργατικούς τσιγαροφύλακες καί απo τά αλλα αποβλητέα «στελέχη»

Η νομιμότητα της εμπορικης εκμεταλλεύσεως του Μετρό ηταν εξ αρχης διάτρητη θεσμικά καί οργανωτικά, αλλά δυστυχως συν τω χρόνω αυτό αντί νά αμβλυνθει οξύνθηκε, μέ τίς δε μνημονιακές αφορμές γιγαντώθηκε ανεξέλεγκτα, ρίχνοντας τήν ποιότητα καί τήν ασφάλεια σέ τεταρτοκοσμικά επίπεδα (γιά νά μήν προσβάλουμε καί τήν Ινδία, πού κατατάσσεται στόν 3ο κόσμο!). Ἡ υποκουλτούρα αυτή μεταδόθηκε καί σέ αλλα συγγενη μεταφορικά μέσα επι¬δεινώνοντας προϋπάρχουσες σέ εκεινα στρεβλώσεις. Η λειτουργία του Μετρό προσιδιάζει πιά μόνο σέ πειραματικό σύστημα υπό τεχνική δοκιμή, απλα αυτή εκτελειται δαπάναις των ιδιων των πειραματόζωων, επιβατων καί προσωπικου! Φυσικά τά κορόιδα πού πληρώνουν υπερτιμημένο τό εισιτήριο αγνοουν τουτο, εξαπατώμενα από τή φτηνιάρικη βιτρίνα της εμφανισιακης γκλαμουριας, πλην ο βασιλεύς ειναι ξεβράκωτος!
Κάτω από τή φατσάδα των κομματικοδίαιτων Δ.Σ. «μιας χρήσεως» δρουν αναξιοκρατικές, κομπλεξικές κλίκες πού κατορθώνουν επί δεκαετίες νά αυτοτροφοδοτουνται διαιωνιζόμενες. Σαφως απαιτειται μία συσπείρωση των εργαζομένων μέ υγιη ταξική καί συγκοινωνιακή κουλτούρα συνεπικουρούμενων από εξωτερικούς αλληλέγγυους ενάντια σέ αυτούς πού αποτελουν τό πρόβλημα.
Οι σαθρές παράγκες στίς συγκοινωνίες, τόσο της οδου Μετσόβου οσο καί της οδου Αθη¬νας πρέπει νἀ αποδομηθουν μέ κάθε μέσο, ηπιο η μη, μέ αξιοποίηση εν μέρει των ελεγκτικων αστικων θεσμων οπου αυτοί σταθουν στό υψος των, αλλιως μέ οξυνση του εργατικου ακτιβι¬σμου καί των κινήσεων αυτοδιαχειρίσεως κόντρα στίς προσταγές των ανάξιων διοικήσεων. Μεταξύ αλλων θά πρέπει νά αναπτυχθει από τά κάτω ενα σκιωδες, virtual οργανόγραμμα των μελλοντικων συγκοινωνιακων δομων πού θά αποκτουν αντικειμενική υπόσταση συν τω χρό¬νω υποκαθιστωντας τίς ανατραπεισες καθεστωτικές αντίστοιχες. Ακρογωνιαιος λίθος των νέων οικοδομημάτων στό χωρο των συγκοινωνιων πρέπει νά ειναι η δημοκρατικότητα στόν εργασιακό χωρο μαζί μέ τήν αξιοκρατία καί τίς υγιεις σιδηροδρομικές παραδόσεις.
 2 σημαντικές κινήσεις θά αποτελέσουν milestones της αρχικά επικοινωνιακης καί αμέσως μετά ακτιβιστικης καμπάνιας, ενα δελτίο τύπου από ομονοουντες αιρετούς εκπροσώπους εργαζομένων καί μία συνέντευξη τύπου /ανοιχτή ημερίδα διαλόγου γιά τά φλέγοντα θέματα ασφάλειας καί λειτουργικότητος, τήν εκνομη πειρατική λειτουργία, τή φθοροποιό εντατικοποίηση κ.λπ. Προς το  επιβατικό κοινό και τά Μ.Μ.Ε. πρέπει να καταστει σαφές μέσα από μία εντατική επικοινωνιακή εκστρατεία ότι η χρόνια κακοδιαχείριση της καταρτίσεως, της υγιεινης και της ασφαλείας πρόκειται νά εχει σαφεις επιπτώσεις στο επίπεδο εξυπηρετήσεως. Ως εργαζόμενοι θα υποχρεωθουμε να περικόψουμε μονομερως οποιεσδήποτε υπηρεσίες παρέχονται από την εταιρεία με ρίσκο λόγω πλημμελους υποστηρίξεως, συγκροτήσεως και στελεχώσεως. Η πολιτική βιτρίνας και συνάμα περικοπων εις βάρος της ασφάλειας και της λειτουργικότητος πού ετηρήθη καθ’ολόκληρο το διάστημα της λειτουργίας μας απαρέκκλιτα θα πρέπει να ξεμπροστιαστει.

Περισσότερα γιά ενα κίνημα εξυγιάνσεως των συγκοινωνιακων επιχειρήσεων

 Rail Spirit

H XAOTIKH ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΚΛΑΔΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΦΡΕΝΗΡΕΙΣ ΡΥΘΜΟΥΣ

Προκαλεῖ ἴλιγγο ἡ καθημερινή συνειδητοποίηση τῆς αχρειότητας, στην ὁποία διολισθαίνουν οἱ διορισμένοι ἀπό τη χούντα οὐτιδανοί σέ ὅλο το φάσμα τῶν συγκοινωνιακῶν δραστηριοτήτων και στόν κατ’ὄνομα δημόσιο ἔλεγχο αὐτῶν. Αὐτοί οἱ ἀνεκδιήγητοι ἀλληλοτροφοδοτοῦνται με την «κρίση» σε ἕνα φαῦλο κύκλο συνεχῶν χτυπημάτων κατά τῆς συγκοινωνίας, τοῦ κοινοῦ & τῶν ἐργαζομένων.

Κάποιοι ἀπ’αὐτούς εἶναι ἐκ γενετῆς κομματόσκυλα τῆς μετριότητος και τῆς προσκολλήσεως, κάποιοι ἄλλοι δυστυχῶς εἶναι πρώην καταξιωμένοι συνάδελφοί μας ἀπό τήν συγκοινωνιακή ἀγορά, πού ἐκπόρνευσαν βάναυσα την ἐπιστήμη και την ὑστεροφημία τους στο βωμό ἰταμῶν σκοπιμοτήτων μνημονιακῆς –και ὄχι μόνο- φύσεως. Συμπεριφέρονται ὡς χαοτικοί Προκροῦστες, ἀποδομοῦν με σπασμωδικές και ἀλλοπρόσαλλες κινήσεις πανικοῦ κάθε ψῆγμα θετικῶν στοιχείων πού εἶχε καταφέρει να ἐξασφαλίσει στο παρελθόν ἡ συγκοινωνιακή κοινότητα. Μέσα σε ἕνα ἀμόκ χρηματοθηρίας καταστρατηγοῦν, ἐκτός ἀπό κάθε ἀπομεινάρι χρηστῶν συναλλακτικῶν ἠθῶν & κοινωνικοῦ δικαίου, ἀκόμη και βασικές ἀρχές τῆς -ὑποτίθεται δικιᾶς τους- δῆθεν ἐπιχειρηματικότητας, «ἐλεύθερης ἀγορᾶς», μάνατζμεντ και δε συμμαζεύεται. Οἱ κατσαπλιάδες δέν ἔχουν ἐμπεδώσει Χριστό ἀπό διαχωρισμούς ἁρμοδιοτήτων δημοσίας διοικήσεως, ὑπουργείων, ἐλεγκτικῶν ἀρχῶν, ἐργοδοτῶν κ.λπ. Στό «χῦμα» βγάζει ὁ καθένας ἠλίθια φιρμάνια γιά ὁτιδήποτε τοῦ κατέβει καί –νομίζει πώς- τόν βολέυει. Θεωροῦν ὅτι μέ σέ τοῦτο τό χωρίς κανόνες χάος θά καταφέρουν νά ἐπιβάλουν τετελεσμένα τό δίκαιο τοῦ τρισχειροτέρου. Παράλληλα, ἡ διαπλοκή και σύγχυση ἁρμοδιοτήτων διαλύει ἀπροσχημάτιστα ἀκόμη και αὐτήν την ὑποτιθέμενη ἀστικοδημοκρατική χαζοχαρούμενη δεοντολογία τῶν ὑποτιθέμενων «Δυτικῶν Δημοκρατιῶν». Κατά τά ἄλλα βαυκαλίζουν τους ἀνεγκέφαλους ψηφοφόρους των ὅτι θα προσελκύσουν «σοβαρούς ἰδιῶτες ἐπενδυτές» στους τομεῖς τῶν μαζικῶν μεταφορῶν.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις πανικοβλητου ερασιτεχνισμου των διοικουντων

1.       Επιβίβαση μόνο από την μπροστινή πόρτα των λεωφορείων: δέν νοεῖται οἱ ὁδηγοί νά ἐμπλέκονται σέ θέματα ἐμπορικῆς ἐκμεταλλεύσεως. Δέν μπορεῖ ὁ ὁδηγός νά καθίσταται ὑπεύθυνος γιά τήν ἐγκυρότητα τίτλων μεταφορᾶς τῶν ἐπιβαινόντων. Δέν μπορεῖ κἄν νά ὑποχρεοῦται σέ ἐκμάθηση τῆς κάθε τιμολογιακῆς ἰδιαιτερότητας. Πρόκειται γιά ποταπή άπόπειρα ὑποχρέωσης σέ πολυειδικότητα, τήν ὁποία ὁ συνδικαλισμός ὀφείλει νά ἀποκρούσει πάσῃ δυνάμει.

Στή θεωρητική περίπτωση πού κάποιος καθ’ὅλα ἔγκριτος καί πιστοποιημένος ἐλεγκτής ἀποκτοῦσε ἐπαγγελματικό δίπλωμα ὁδηγήσεως καί προσφερόταν νά κάνει τόν «Ρἀμπο», θά ἔπρεπε νά ἀμείβεται γιά τήν πολυειδικότητα τοὐτη μέ ἀνω τῶν 40% προσαύξηση τῶν βασικῶν ἀποδοχῶν του. Στήν πράξη καί αὐτό κρίνεται ἀπορριπτέο λόγῳ τῶν παρακάτω:

Τό συγκοινωνιακό σύστημα εἶναι στημένο μέ συγκεκριμένη φιλοσοφία. Οἱ χρόνοι καί οἱ ῥοές ἐπιβατῶν εἶναι ὑπολογισμένα γιά εὐέλικτη Επιβίβαση/αποβίβαση ἀπό παντοῦ. Πρός τοῦτο ἔχουν ἐπενδυθεῖ ἕνα σωρό χρήματα γιά τόν ἐφοδιασμό κάθε ὀχήματος μέ 2 ἤ καί 3 ἀκυρωτικά. Δέν μπορεῖ αὐτά νά πᾶνε χαμένα καί νά χρονοτριβεῖ τό δρομολόγιο γιά τήν ἐπιδιωκόμενη διαδικασία. Ὁ ὁδηγός ὀφείλει νά ἀφιεροῦται ψυχῆ & σώματι στήν ἀσφάλεια τῆς κυκλοφορίας, ὁπότε ἀπαγορεύεται νά συγχίζεται ἤ καί νά συμπλέκεται μέ δύστροπους ἐπιβάτες γιά τέτοια ἀλλότρια θέματα.

2.       Οἱ ταχυδακτυλουργίες μέ  το μηνιαίο επίδομα εργασίας επικίνδυνης και ανθυγιεινής εἶναι μνημεῖο ἀντιδεοντολογίας, δέν ξέρει κανείς ἀπό ποῦ νά ἀρχἰσει καί ποῦ νά τελειώσει. Ἡ ὅλη διατύπωσή του φιρμανιοῦ τους ἀπό τήν ἀρχή ὡς τό τέλος ξεχειλίζει ἀπό τήν ἐξοργιστική ἀγραμματοσύνη, τή χυδαιότητα, τήν προχειρότητα καί τήν Προκρούστειο νοοτροπία τῶν συντακτῶν του. Καί μόνο ἡ ὕπαρξη σέ ἕνα τέτοιο κείμενο τῆς προσωποπαγοῦς ἀναφορᾶς γιά «Καθορισμό αρμοδιοτήτων» κάποιου τύπου ὀνόματι Χρήστου Σταϊκούρα εἶναι ἐνδεικτική τῆς Μουσολινικῆς τους γελοιότητας. Κατ’ ἀρχή, ὅλα αὐτά τά γουρούνια πού ὑπογράφουν αὐτό τό ἔμεσμα, εἶναι ἀναρμόδια πρός τοῦτο κανονικά. Ο καθορισμός ἀνθυγιεινότητος, ἐπικινδυνότητος κ.λπ. τῶν διαφόρων ἐπαγγελμάτων εἶναι ἀντικείμενο ἀσφαλιστικῶν φορέων καί προκύπτει ἀπό συνδυαμό ἐπιστημονικῆς μελέτης (π.χ. στατιστικές τραυματισμῶν, ἐπαγγελματικῶν νόσων, σωματικῆς κοπώσεως κ.ἄ.) καί κοινωνικῆς-συνδικαλιστικῆς διαπραγματεύσεως καί διεκδικήσεως. Ἐξυπακούεται δε ὅτι ἕνας company-specific κατακερματισμός τῶν κατηγοριῶν ἀνθυγιεινότητος ὅπως στό προκείμενο εἶναι ἀδιανόητος καί ἀναρρωτόμεθα ἄν ἔχει ὑπάρξει ἱστορικό προηγούμενο σέ πολιτισμένη χώρα. Δέν νοεῖται σέ μία τέτοια ῥύθμιση νά κατονομάζονται συγκεκριμένες ἐταιρεῖες, οἱ ταξινομήσεις ἐπικινδυνότητος νοοῦνται μόνο πανεθνικῆς ἐμβέλειας καί ἀνεξάρτητες ἐργοδότη. Ἐτσι κι ἀλλιῶς τό ἐπιχειρηματικό τοπίο χαρακτηρίζεται ἀπό ῥευστότητα, ἐγκαταστάσεις καί ἐκμεταλλεύσεις μπορεῖ νά μεταπωλοῦνται άπό φορέως σέ φορέα, νά συγχωνεύονται/ διαχωρίζονται, νά θυγατροποιοῦνται ἤ νά ὑπόκεινται σέ ὁτιδήποτε ἄλλες ἐταιρικές ἀναδιαρθρώσεις. Οὔτε στή χειρότερη «Μπανανία» δέν μπορεῖ νά προσαρμόζονται αὐτά μέ ῥυθμίσεις μαγειρεμέ­νες φωτογραφικά κατά μεμονωμένο ἐργοδότη! Καί στίς ἀπαριθμήσεις τῶν είδικοτήτων βέβαια παρατηρεῖται ὁ κακός χαμός, πού προδίδει μεταξύ ἄλλων καί τήν ἔκνομη, αύθαίρετη ἀπόκλιση τῶν ἐμπλεκομένων συγκονωνιακῶν δραστηριοτήτων ἀπό θεσμοθετημένα ἐθνικά standards ὅπως ὁ Γ.Κ.Π.Ε.Υ. τῶν σιδηροδρόμων.

Ἐκτός αὐτοῦ, ὑπάρχει και ἡ πιθανότητα ἐσκεμμένων ἀδικιῶν με την κουτοπόνηρη προσδοκία πώς ἔτσι θα ὑποδαυλισθοῦν φαινόμενα κοινωνικοῦ κανιβαλισμοῦ μεταξύ συναδέλφων διαφορετικῶν ἐταιρειῶν /είδικοτήτων, προεκτείνοντας τον παραλογισμό τῶν προσφάτων μισθολογικῶν ἰσοπεδώσεων καί ἀποτρέποντας ἕνα πανσιδηροδρομικό ἐργατικό κίνημα. Στην πραγματικότητα, αὐτό όφείλει να γυρίσει boomerang ἐναντίον τῶν Προκρουστῶν. Ἄν πέσουμε στήν παγίδα τους καί φαγωθοῦμε μεταξύ μας τότε θάμαστε ἄξιοι γιά τοῦτα καί γιά πολύ χειρότερα.

Οι παρερμηνειεσ-υπερβασεισ αρμοδιοτητων

Τό Ὑπουργεῖο Μεταφορῶν δέν ἔχει καμμία ἁρμοδιότητα νά ἀνακατώνεται οὔτε στά ἀνθυγιεινά (πού εἶναι θέμα ἀσφαλιστικῶν φορέων), οὔτε στή διαχείριση διοικητικῶν λεπτομερειῶν τῶν συγκοινωνια­κῶν ἐπιχειρήσεων, οὔτε στα μισθολογικά τοῦ προσωπικοῦ τους. Δουλειά του εἶναι νά προσδιορίζει τό μακροσκοπικό μάστερ-πλάννινγκ τῶν μεταφορῶν, νά δημιουργεῖ ἐπῖχειρηματικό περιβᾶλλον κατάλλη­λο γιά τήν ὑλοποίησή του, νά συντάσσει τεχνικές προδιαγραφές καί νά ἐπιβάλλει τήν τήρησή τους.

Επιμύθιο για τη γενικότερη εἰκόνα

Μέρα με τη μέρα παγιώνεται ἡ διαπίστωση τῆς ποταπότητας ὀχι μόνο τῶν προαναφερθέντων πολιτικάντηδων-ἀνδρεικέλων Δ’ κατηγορίας, ἀλλά πρωταρχικά τῶν ἐντολέων τους, τῶν μεγαλοκαπι­ταλιστικῶν οἰκογενειῶν πού λυμαίνονται τον πλανήτη & τους κατοίκους του. Πλέον ἔχει πέσει το μασκάρεμα τοῦ καπιταλισμοῦ ὥς ἐκλεπτυσμένης, νομιμοφανοῦς μορφῆς κλοπῆς τῆς ὑπεραξίας τῆς ἐργασίας. ἔχει πάρει χαρακτῆρα ληστρικῆς ἐπελάσεως τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ ἐγκλήματος. Ἡ συσσω­ρευμένη ἀντεργατική ἐκδικητικότητα 7 δεκαετιῶν, ὅταν το ἀντίπαλο δέος τῆς ΕΣΣΔ τους ἐξανάγκαζε να παραχωροῦν κάποια ψιχία και κάποια «κοινωνικά συμβόλαια» ξέσπασε σε δολοφονικό μένος ἐπειδή νομίζουν ὅτι ξεμπέρδεψαν. Ἔτσι, ὅλες οἱ πρόσφατες ἀντιθεσμικές ἀγυρτεῖες, ἀπό τά χρηματιστήρια μέχρι τά νοθευμένα κυνοβούλια, ἔχουν καταστήσει δυσδιάκριτο το ὅριο μεταξύ ΛΜΑΤ και ὑποκόσμου.

(AN) ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΟΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΝΝΙΒΑΛΟΙ

Αυτονὀητα, ειναι ενα τραγικό γεγονός πρωτόγνωρο. Σέ αλλοτινές εποχές, οπου συνδυαζὀταν ενα αποδεκτότερο κόστος κομίστρου μέ ενα πιό ευλογο υψος προστίμου (συγκεκριμένα τό 20πλάσιο) τέτοιο συμβάν θά φάνταζε αδιανόητο. Βέβαια ενα ορθολογικά δίκαιο σύστημα κομίστρου ουδέποτε υπηρξε, υπαιτιότητι των πολιτικάντηδων, πού μέσω των εγκαθέτων τους τορπίλιζαν σειρά αξιόλογων τιμολογιακων υποδείξεων & μελετων διακεκριμένων συναδέλφων συγκοινωνιολόγων του ΟΑΣ εδω καί 3 δεκαετίες. Παρά ταυτα, η οποια κουτσή-στραβή ισορροπία ανάμεσα στίς απαιτήσεις καί τίς δυνατότητες εξασφάλιζε ενα σχετικά ησυχο τοπίο στήν καθημερινότητα της παροχης υπηρεσιων. Αυτό ομως αλλάζει αρδην.
Σέ συνδυασμό μέ εξοντωτικό ανοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των αισχροκερδων επιχειρήσεων καί μιας ραγδαία εξαθλιούμενης καταναλωτικης βάσεως, τό προσωπικό εξυπηρετήσεως κοινου εισέρχεται ανάμεσα στίς Συμπληγάδες της εργοδοτικης κατατρομοκρατήσεως καί της λαϊκης οργης. Θά ηταν ιδανικό γιά τους δυνάστες μας αυτή η ψυχολογική πίεση νά εξανάγκαζε σέ παραίτηση κάθε εργαζόμενο μέ κοινωνικές ευαισθησίες. Απαιτουνται δεξιοτεχνικοί συνδυασμοί ταξικης ευσυνειδησίας καί χειρισμου κοινου, ουτως ωστε νά τορπιλίζονται οι χαρατσομπηχτικές προθέσεις των διοικήσεων, ειναι δε σίγουρο οτι δέν διαθέτουν ολοι οι ανθρωποι τίς απαραίτητες δεξιότητες γιά κάθε εργασία. Σε κάθε περίπτωση καί μέχρι εκλογικεύσεως του τιμολογιακου συστήματος ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΠΟΧΗ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΩΝ, 60ΠΛΑΣΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ.
Μας ειναι πλέον ξεκάθαρο οτι οι λουμπεν μεγαλοαστοί ηγήτορες της απανταχου καθεστηκυιας τάξεως ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ. Οσο λιγότεροι τόσο καλύτερα, νά μην υπάρχουν καί πολλοί εξεγερμένοι. Ετσι κι αλλιως το εργατικό δυναμικό περισσεύει.Από αυτή τήν αποψη, η κατάληξη του προχθεσινου συμβάντος ρίχνει νερό στό δικό τους μυλο. Εχουν τή δεξιοτεχνία νά μεθοδεύουν εγκλήματα στερούμενα φυσικων αυτουργων, εχουν μόνο ηθικούς αυτουργούς τούς ιδιους. Αυτοί επιχαίρουν οτι σκοράρουν μέ κάθε απονενοημένο διάβημα, με κάθε θάνατο καρκινοπαθων από ελλιπή περίθαλψη, μέ κάθε δηλητηρίαση από μαγκάλια, μέ κάθε θυμα του υποσιτισμου. Σέ κάθε περίπτωση, ηταν προδιαγεγραμμένο τό προκείμενο απονενοημένο συμβάν νά καταλήξει σέ μία κατάσταση lose-lose, μέ τόν αντιρρησία επιβάτη η ανάπηρο, η νεκρό, η φονια. Αφ ης στιγμης οι λάθος χαρακτηρες ελθουν σέ επαφή μεταξύ τους τή λάθος στιγμή, τό σύστημα πού τούς χρησιμοποιει σάν πιόνια θά «σκοράρει». Απλα θά εκμεταλλευτει τήν κάθε διαφορετική εκβαση τέτοιων γεγονότων μέ διαφορετικό τρόπο, ανάλογα μέ τό ποός τραυματίσθηκε, ποιός σκοτώθηκε κ.λπ. Πάντα βέβαια πρός τήν κατεύθυνση τῆς μείζονος καταστολης καί αστυνομοκρατίας, τούς εχομε πάρει χαμπάρι.
Ἀπαράδεκτα τά καννιβαλικά Bonus πού μετατρέπουν τούς ελεγκτές κομίστρου σέ κεφαλοκυνηγούς. Κλασσικό δειγμα της εξαχρειώσεως πού επιχειρουν νά επιβάλουν κατ’εικόνα καί ομοίωσή τους τά καπιταλιστικά κτήνη, δημιουργώντας στήν κυριολοεξία Sonderkommandos τύπου Αουσβιτς.
Ως πρός τό γενικότερο ζήτημα: Ειναι εφικτό νά μετατραπουν επιλεκτικά κάποιες συγκοινωνίες σέ «μή κερδοσκοπικές» νησιδες ενός ιδιότυπου «σοσιαλισμου» εν μέσω του τρέχοντος βάρβαρου «καπιταλισμου- ζόμπι»? Εδω υπεισέρχονται ευθυνες καί ημων των εργαζομένων, πού ειμαστε στήν ιδιότυπη θέση νά μετατοπίσουμε τίς πρακτικές μας πρός τήν κατεύθυνση ενός κατ’αρχή μή-βίαιου conflict στό στύλ του autoriduzione κ. α. grassroots ακτιβισμων. Καί οι αντιρρησίες πληρωμων από τή μεριά τους πρέπει νά οργανώνονται συστηματικά καί μεθοδικά μέ κινήματα μποϋκοταρίσματος καί ανυπακοης καί οχι νά αποδύονται σέ επικίνδυνους καί απονενοημένους ατομικούς ακροβατισμούς.

Follow-up κινητοποιήσεων έργαζομένων τοῦ Μετρό

Ἐξ αἰτίας τοῦ ἐπείγοντος κάποιων καταστάσεων θά ἀναπτύξομε τό παρόν μέ κάπως ἀνορθόδοξη καί ἀντίστροφη δομή. Θά ξεκινήσουμε μέ τό διά ταῦτα καί στή συνέχεια θά ἀναφερθοῦμε σέ ὅλο καί γενικότερα contexts.
Ὡς σημαντικό ὁρόσημο ἀναδεικνύονται οἱ κινητοποιήσεις τῆς 20ῆς τρέχοντος. Ἡ μαχητική μας συμμετοχή θά πρέπει νά εἶναι καθοριστική τοῦ ὅλου κλίματος. Ὁπωσδήποτε θά πρέπει νά πρέπει νά τονίσουμε τό προφίλ ἀνυπακοῆς καί ἐξεγερσιακῆς πρωτοπορίας μας. Ἡ διατήρηση τοῦ ἀγωνιστικοῦ προφίλ πού ἔχει δημιουργηθεῖ διεθνῶς πλέον γιά τήν αίχμή τοῦ συνδικαλιστικοῦ μας κινήματος μᾶς ἐπιφορτίζει μέ πρόσθετο ἱστορικό φορτίο καί καθῆκον. Ἡ διατήρηση τοῦ ἀνατρεπτικοῦ ταξικοῦ μομέντουμ περνἀει ὑποχρεωτικά πλέον καί ἀπό τόν δικό μας κλάδο. Μέ τόν ἕνα ἤ τό ἄλλο τρόπο, θά καταδείξουμε ὅτι ἡ ἐπιστράτευση τῆς βρωμερῆς κλεπτοκρατικῆς χούντας ἀποελεῖ κουρελόχαρτο γιά μᾶς καί οὐδόλως θά ἐπηρεάζει τήν οὐσία τῶν κινητοποιήσεών μας. Τἀ ἐναλλακτικά σενάρια δράσεως εἶναι 2:
1. Φούλ συμβατική 24ωρη ἀπεργία, ἤ
2. Φούλ 24ωρη ἀπεργία μέ ἐμβόλιμο 8ωρο ἄνοιγμα τοῦ δικτύου γιά τήν ἐξυπηρέτηση διαδηλώσεων.   Γιά τή διασφάλιση τοῦ πλαισίου αὐτοῦ πρέπει:

• Πρῶτα καί σημαντικότερα, νά ἀνοίξουμε ὅσους σταθμούς ἐμεῖς θεωρήσουμε σκόπιμο καί λειτουργικό ἀψηφώντας κάθε παρέμβαση τῆς δοσιλογικῆς “ἀστυνομίας”.

• Νά θεωρήσουμε τό δίκτυο ὑπό προσωρινό ἐργατικό ἔλεγχο λειτουργώντας μέ τά δικά μας standards καί ὄχι τῆς “διοικήσεως”. Ὑπ'αὐτή τήν ἔννοια νά κελεύονται ὅσοι συνάδελφοι ἀνοίξουν τό δίκτυο νά δηλώσουν 24ωρη ἀπεργία στό time sheet τους.

Οἱ συνάδελφοι ὅλων τῶν συγκοινωνιακῶν μέσων καλοῦνται νά ἀσκοῦν πίεση στούς παντοίους συνδικαλιστικούς φορεῖς καί ἐκπροσώπους τους γιά ἀγωνιστική πλειοδοσία πρός τήν κατεύθυνση τῆς μείζονος ῥιζοσπαστικοποιήσεως.
Ἐδῶ θά ἀνοίξουμε μία παρένθεση γιά τήν ἀξιολόγηση τῆς καταστάσεως. Θά πρέπει νά στηλιτεύσουμε κατ' ἀρχή γιά ἄκρα μειοδοσία (γιά νά μήν ποῦμε τίποτε βαρύτερο) ὅσους διασπείρουν κλῖμα ἠττοπάθειας, ἀπαισιοδοξίας καί ἀξιολογοῦν ἀρνητικά σάν ἀποτυχία τίς ὡς τώρα κινητοποιήσεις μας. Τό ὅτι ἐξαναγκάστηκε ἡ “κυβέρνηση” ἀπό τούς πραγματικούς ἐντολεῖς της σέ μείζονες κινήσεις αὐταρχισμοῦ ἐπιστρατεύσεων καί ἀστυνομικῶν ἐπιδρομῶν-διαρρήξεων σέ ἐργασιακούς χώρους εἶναι καθαρή δική της ἠθικἠ ἤττα καί ξεμασκάρεμα. Στρατιωτικά ἀκόμη εἴμαστε ἀνίσχυροι, ἄν κάποιοι θεωροῦν ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε ἀποκρούσει τήν εἰσβολή τῶν Μ.Α.Τ. προτρέχουν ἐπικίνδυνα μᾶλλον. Ἀντίστοιχα δέν δικαιούμεθα νά ἀποδυθοῦμε σέ αὐτάρεσκες θριαμβολογίες ὅτι νικήσαμε κατά κράτος, δέν μποροῦμε νά ὑποθάλψουμε αὐτή τήν αὐτοκαταστροφική μανία τῆς νεοελλαδικῆς κουλτούρας νά ἀδυνατεῖ νἀ διακρίνει ἀντικειμενικά τίς ἐνδιάμεσες καταστάσεις μεταξύ ἀπόλυτου θριάμβου καί ἀπόλυτης καταστροφολογίας. Ἡ ἱστορία ἐχει γυρίσματα, καμμιά αὐτοκρατορία δέν ἐπέζησε γιά πάντα καί πολλές φορές τόν περασμένο αἰῶνα ἡ ἐργατική τάξη ἐπικράτησε ἐπί μακρόν.
Ἡ ἐπαναστατική αἰσιοδοξία δέν εἶναι ἀνεδαφική, ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει καί τή νοημοσύνη καί τή δύναμη νά ἐξἐλθει ἀπό τά σκατά τοῦ τρέχοντος ταξικοῦ μεσαίωνα. Ἀκόμη καί μέ τίς ὅποιες ἀπώλειες ὑποστοῦμε, θἀ ἐπικρατήσουμε μακροπρόθεσμα τῆς ἰσχνῆς μειοψηφίας τῶν μεγαλοκαπιταλιστῶν.
Πρέπει νά ἐξασκήσουμε αὐτοκριτική γιά τήν ὡς τώρα χαλαρή στάση μας ὡς ἐργατική τάξη συνολικά, παρά τά ὅποια ἐλαφρυντικά πού μπορεῖ νά ὑπῆρχαν.
`Η μηδενική ἀνοχή ἦταν μονόδρομος πού ἔπρεπε νά ἔχει ἀκολουθηθεῖ ἀπό τά ἀρχικά στάδια τῆς κρίσεως. Οἱ ὀργανωμένοι ταξικοί-ἀντικαπιταλιστικοί φορεῖς θά ἔπρεπε νά ἔχουν ἐπιμείνει σέ ἐξεγερσιακὀ ἀναβρασμό & προετοιμασίες ἔστω καί φορτικά. Ὀφείλαμε νά ἔχουμε ἀναπτύξει μία αὐξανόμενα στρατευμένη καί συνακόλουθα “στρατιωτικοποιημένη” ταξική φυσιογνωμία, πιθανῶς φταίει ἡ φυσική ἀδράνεια τῶν ἀνθρώπων πού καθυστερήσαμε τόσο ἀνεπίτρεπτα. Ἴσως μία ἐντονότερη παγκοσμιοποιημένη ταξική ἀντίδραση νἀ εἶχε συνετίσει περισσότερο τούς δυνάστες μας. Κάθε ἐμπόδιο ὅμως καί γιά καλό, προκειμένου νά ἐνστερνισθοῦμε τήν ἀδιάλλακτη ἀπόφαση νά τούς ξεπαστρέψουμε μια και καλή. Πρέπει νά καλύψουμε τόν χαμένο χρόνο μέ ἐντατικοποίηση καί σκλήρυνση τῶν ἀγώνων. Οἱ καιροί οὐ μενετοί.

Για την πολιτική ἐπιστράτευση στο Μετρό

Το οὐτιδανό ἀνθρωπάριο πού αὐτοανακηρύχθηκε «πρωθυπουργός» μέσῳ τῆς κατάπτυστης ἐνισχυμένης ἀναλογικῆς, μέσα στον πανικό και την κενότητά του αὐτογελοιοποιήθηκε χάνοντας κάθε έπαφή με τη λογική. Ἰσχυρίσθηκε ὅτι ἀπειλεῖται ἡ δημόσια τάξη και ὑγεία ἀπό την παρατεινόμενη ἀπεργία. Δηλαδή πόσο κλιμακώθηκαν στατιστικά ἡ ἐγκληματικότητα και οἱ ἐπιδημίες προϊούσης τῆς ἀπεργίας? Ἐντάξει, μᾶς κολακεύει να θεωρούμαστε ἀπαραίτητοι, άλλά ποιοι εἴμαστε τέλος πάντων? Ὁ Τζέημς Μπόντ και ὁ Δόκτωρ Κίλνταιρ ταυτόχρονα ?! Ἴσως εἶναι ἡ πρώτη φορά στην ἱστορία και στην ὑστερία πού «πρωθυπουργός» ἐντός ἤ ἐκτός εἰσαγωγικῶν δεν καταφέρνει να ξεγελάσει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΚΑΤΟΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ. Μέ αὐτή ὅμως τήν ἀἠθη προβοκάτσια του ἴσως ξεγελάσει ἀλλοδαπούς πολίτες, δίνοντας πρός τά ἔξω μία ψευδή εἰκόνα, ὅπως εἶχε κάνει καί ὁ ἄλλος δοσίλογος προκάτοχός του. Τί ἀποτελεσματικότερη δυσφήμηση άπό τήν παραδοχή τοῦ ἰδιου τοῦ "πρωθυπουργοῦ" σἐ ἐπίσημο ἔγγραφο γιά διασάλευση δημόσιας ὑγείας & ἀσφάλειας! Λές καί ἔχουμε ἥδη γίνει Αἴγυπτος ἤ κάτι τέτοιο. Ἀλλά ἀφοῦ Αἴγυπτο θέλει, Αἴγυπτος ἀς γίνει !

Ὡς πρός τήν οὐσία, ἡ ἀναπότρεπτη ἀναγκαιότης τῆς ἐπιτάξεως δέ προκύπτει ἀπό πουθενά. Σχεδόν οὐδέποτε συνέπεσαν χρονικά οἱ κινητοποιήσεις ὅλων τῶν μέσων μαζί, συνεπῶς σχεδόν πάντα ὑπῆρχε ἐναλλακτικό Μ.Μ.Μ. γιά κάθε προορισμό. Δἐν ὑπάρχει καμμία στάση μετρό ἤ τράμ ὅπου δέν διέρχεται καί κάποια λεωφορειακή γραμμή (συνήθως διέρχονται πλείονες). Οἱ μίνιμουμ κοινωνικές άνάγκες καλύπτονταν μέ τό παραπάνω. Γιά πρόσθετη μεταφορική ἱκανότητα -παρεμπιπτόντως περιττή κατά τή γνώμη μας- θά μποροῦσαν νά βγοῦν στρατιωτικά λεωφορεῖα, πού τά εἶχαν σεβαστεῖ ὡς καί οἱ ἀπεργοί τῆς ΕΑΣ τό 1992 σέ ἀντίθεση μέ αὐτά τῶν ἀπεργοσπαστῶν λεωφορειούχων.

Ἆρα τά περί κινδύνων δημόσιας ὑγείας καί ἀσφάλειας ἐκτός άπό καταχρηστικά, εἶναι πρό πάντων άσυναρτητα καί παρανοϊκά. Πλέον ἐκτός ἀπό τίς ἀνθρώπινες ζωές, θυσιάζεται ἀκόμη καί ἡ κοινή λογική στό βωμό τοῦ ὑπερκέρδους μιᾶς χούφτας τραπεζιτῶν. Οἱ πραγματικοί λόγοι τῆς έπιστρατεύσεως καί τῆς χουντικῆς κατοχῆς τοῦ ἁμαξοστασίου ἦσαν καθαρά τρομοκρατικοί καί εἶχαν ὡς πραγματικό στόχο ὄχι τόσο τούς ἀπεργούς, ἀλλά κυρίως τήν τρομοκράτηση τῶν μή είσέτι έξεγερθέντων κλάδων ἐργαζομένων. Πιθανότατα δε ὑπαγορεύθηκε ἀπό τούς διεθνεῖς ἐντολεῖς τῆς κυβερνήσεως ἀνδρεικέλων, πού θορυβοῦνται ἀπό τίς παγκόσμιες ἐργατικές ἀναταραχές. Ἡ συμβολική ἐπιλογή τῆς ἀπομιμήσεως τῆς είσβολῆς τῶν τάνκς στό Πολυτεχνεῖο μέ τή νυκτερινή ἄσκοπη παραβίαση τῆς πύλης τοῦ ἁμαξοστασίου μέ βαρύ ἀστυνομικό ἐξοπλισμό ἐπιδιώκεται νά θέσει ὁριστική ταφόπετρα στά ὅποια ψήγματα δημοκρατικότητας τῆς μεταπολιτεύσεως καί νά ἑδραιώσει τήν εἰκόνα τῆς σιδηρᾶς πυγμῆς τῶν πραιτωριανῶν τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας.

Μία ἀπό τίς πρῶτες μας προτεραιότητες πρέπει νά εἶναι ἡ ῥητή ἀπόρριψη τῶν ἐπιστρατόχαρτων, ἡ ἐπισύναψή τους σέ ἕνα μανιφέστο στό πνεύμα τῶν ἀνωτέρω πού θά προσυπογράψουμε ὅλοι οἱ ὁμονοοῦντες καί ἡ ταχυδρόμησή τους ἐκεῖ πίσω άπό που ἀπεστάλησαν.

Ἐκ παραλλήλου πρέπει νά ἐντείνουμε καί νά ἐμπλουτίσουμε ὅλες τίς μορφές ἐνεργητικῆς καί παθητικῆς ἀντιστάσεως εἴτε ἐν λειτουργίᾳ, εἴτε ἐν διακοπῆ ἐργασίας τοῦ δικτύου. Ὁ νοῶν νοείτω.

Γιά τό ἀντιαπεργιακό μένος τῶν ἀντιδραστικῶν

Τά ἀποβράσματα τῆς καλπονοθευτικῆς ἐνισχυμένης ἀναλογικῆς ξερνοβολοῦν φτηνό δηλητήριο, πειστικό μόνο γιά ἠλίθιους. Ἔχει τό θράσος νά μιλάει τό Μητσοτακικό κάθαρμα, ὁ “ὑπουργός” τῆς χούντας πού διέλυσε τό 2008-9 καί τή συντήρηση στόν ΟΣΕ-ΕΔΙΣΥ μέ τήν άπό δεκαετίες χρεοκοπημένη διεθνῶς Θατσερική ρετσέτα τοῦ outsourcing πρός ὄφελος τῶν πατρόνων του?

Ναί ρε καθίκι, δεν υπάρχει σεβασμός ούτε απέναντι στους όρους ούτε απέναντι στα όρια πού θέτει ἀσύδοτα ἡ κλεπτοκρατική, κυνοβολευτική δικτατορία σας μέ τίς 50 ἕδρες bonus,λές καί τίς κληρονομήσατε δικαιωματικά ἀπό τούς παπποῦδες σας. Ἐσεῖς ἔχετε σκοπό νά μᾶς ἀφήσουν μέχρι καί ἄστεγους οἱ κω___τραπεζίτες καί άπαιτεῖτε νά κάτσουμε καί μέ σταυρωμένα τά χέρια. Λέει τό γίδι γιά διάφορες μεθόδους και «παρεμβάσεις στο κέντρο ελέγχου». Θά σᾶς χτυπήσουμε μέ ὅτι μποροῦμε, συμβατικά καί ἐξωσυμβατικά μέσα.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ-ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ-ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Ἀκόμη και με ἀτελή, ἀνολοκλήρωτη πολιτική συνειδητοποίηση και ταξική ὡριμότητα παρατηροῦνται ἐνστικτώδεις ἐργατικές κινήσεις προς την ἐπιθυμητή ἀνατρεπτική κατεύθυνση. Ἀποκλίσεις ἀπό τις πατρο­παρά­δοτες συντεχνιακές ἀπεργίες, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦσαν διαπραγματευτικό ἀτοῦ στην ξεπερασμένη ἐποχή τῆς ταξικῆς ἀνακωχῆς, ἐμπλουτίζουν το προλεταριακό ὁπλοστάσιο με ἀπρόβλεπτες πρακτικές πάλης πού ὑπερβαί­νουν τά τετριμμένα, αἰφνιδιάζουν το καθεστώς και ἐμπεριέχουν σπέρματα ἐναλλακτικῶν μορφῶν μελλοντι­κῶν μετακαπιταλιστικῶν κοινωνικῶν συστημάτων. Πρωτόλειες καταλήψεις σιδηροδρομικῶν δικτύων ὑπό περιωρισμένη λειτουργία ἀποτελοῦν μία τέτοια μορφή, πού σύν τοῖς ἄλλοις ἐπιφέρουν ψυχολογικά πλήγματα και σπασμωδικότητα στον ξαφνιασμένο ἐχθρό. Σε ἀντίθεση με τις συμβατικές ἀπεργίες, ἀντί για μια ἀπότομη ἀπροειδοποίητη διακοπή κάθε κυκλοφορίας ἐπιφέρουν μία βαθμιαία ἀραίωση τῆς ἐπιβατικῆς ἐκ­μεταλλεύσεως. Ἀντί να παρακολουθοῦν οἱ ἀπεργοί παθητικά την τηλεόραση στο σπίτι τους, με την ὁμαδική περιφρούρηση χώρων και λειτουργιῶν ἔρχονται πλησιέστερα μεταξύ τους, γίνονται ένδοεργατικές διαδικασίες και ζυμώσεις πού προάγουν περαιτέρω το ἐπίπεδο τῶν ἀγώνων, τελειοποιοῦνται οἱ μέθοδοι κλιμακώσεως τῶν ταξικῶν συγκρούσεων, ἡ δημοκρατία στο χῶρο δουλειᾶς και ὁ πολιτικός διάλογος για το σχεδιαμό τῶν ἑπομέ­νων ἐξελίξεων. Οἱ κινητοποιήσεις αὐτές μποροῦν να καταστοῦν προπομποί ἐργατικῶν συμβουλίων βάσεως τύπου σοβιέτ (γνησίων και ἀνόθευτων) για τον ἔλεγχο κάθε οἰκονομικῆς δραστηριότητος προς ὄφελος τῶν ἐργατῶν.
Οἱ στόχοι ἐπ’οὐδενί πρέπει να περιορίζονται σε προσωρινά βολέματα, μπαλώματα και συντεχνιακές μικροκατακτήσεις. Ἀπολίτικες συντεχνιακές τοποθετήσεις εἶναι ἐξοβελιστέες. Οἱ παντοιόμορφες καταλήψεις και ἀπαλλοτριώσεις δεν εἶναι ἕνα ὅπλο πού πρέπει να τείνουμε με μισή καρδιά, συμμαζεύοντάς το μετά ἀπό μικροπαραχωρήσεις τοῦ ταξικοῦ ἀντιπάλου. Τοὐναντίον εἶναι μέσο μετατροπῆς μιᾶς προεπαναστατικῆς κατά­στά­σεως σε ἐπαναστατική. Εἶναι μία κινητοποίηση πού πρέπει να φροντίζουμε να μεταλαμπα­δεύεται σε κάθε ἐργασιακό κλάδο και χῶρο. Πρέπει να προάγει την ταξική ἀλληλεγγύη με ὅλους τους χειμαζόμενους ἐργαζο­μένους, ἀλλά και ἀνέργους. Πρέπει να προπαγανδίζεται και ἐκτός συνόρων στα πλαίσια συντονισμένων διεθνιστικῶν δράσεων. Θα μποροῦσε κανείς να ἀναρρωτηθεῖ ὡς ποῦ ἐνδείκνυται να τραβήξουν αὐτές οἱ κινητοποιήσεις. Μέχρι να ματαιωθοῦν περαιτέρω περικοπές? Μέχρι να ἐπανακτηθοῦν οἱ ἥδη συντελεσθεῖσες ἀπώλειες εἰσοδήματος? Μέχρι να τά πάρουμε ὅλα πίσω με τόκους και να ἐπαναπροσληφθοῦν οἱ ἀπολυμένοι μας? Τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά, ὁ ἐργατικός ἀναβρασμός πρέπει να κλιμακωθεῖ ἀνυποχώρητα ὡς την τελική ἀνατροπή τοῦ συστήματος.
Ἐτσι, το ἰδανικό πρόταγμα εἶναι ἡ σαρωτική ἐξάλειψη τοῦ καπιταλισμοῦ μέσα ἀπό γενικευμένες κινήσεις ἀνυπακοῆς παντοῦ. Δεν μποροῦν βέβαια να ἀποκλεισθοῦν ἐνδιάμεσοι πολιτικοί στόχοι, ὅπως τῆς προσωρινῆς δυαδικῆς ἐξουσίας με ἐργατικό πόλο τις συντακτικές συνελεύσεις μειζόνων σοβιέτ, ἤ ὁτιδήποτε πρωτοποριακό ἀναδειχθεῖ ἀπό το μεῖγμα πολιτικῆς τῶν ἀντισυστημικῶν δυνάμεων. Και γενικά, ἐπείγει να με­τατραποῦν οἱ παντοῖες κινητοποιήσεις ἀπό μικροαστικές-διαπραγματευτικές σε καθαρά πολιτικές, γιατί ὅλα μας τά προβλήματα πηγάζουν ἀπό το πολιτικοοικονομικό σύστημα και διαπλεκόμενο κατεστημένο. Οἱ ἑκάστο­τε στοχεύσεις και ὁρόσημα θα διαμορφώνονται ἀπό την δυναμική τῶν συσχετισμῶν.
Να τελειώσουμε με λίγα λόγια για το βαθμό δραστηριοποιήσεώς μας. Ἡ ἐργασιακή ἀνακωχή ἔχει τερματισθεῖ με την ἀπρόκλητη ἀντεργατική λαίλαπα, πού μᾶς γύρισε πίσω στον προπερασμένο αἰῶνα, ἀπειλῶντας κεκτημένα ἀκόμη και τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως! Ὁ ταξικός ἀντίπαλος θεωρεῖ πώς ξεμπέρδεψε με το ἀντίπαλο δέος τῆς Ε.Σ.Σ.Δ. και ἐπελαύνει ἄπληστος και θρασύτατος. Δεν ἔχουμε πλέον την πολυτέλεια μιᾶς νορμάλ μικροαστικῆς διαβιώσεως με τά hobby μας, τις οἰκογενειακές διασκεδάσεις και τίς διακοπές μας, ἐξ ἄλλου μᾶς ἀποστέρησαν και τά οἰκονομικά μέσα προς τοῦτο. Σαν τους στρατιῶτες τοῦ ἀντιφασιστικοῦ πολέμου πού βλέπαμε στις ταινίες και κάναν ὡς και 6 χρόνια να ξαναδοῦν το σπίτι τους, πρέπει να ἀφιερώσουμε σχεδόν ὅλο μας το εἶναι στη διεξαγωγή τοῦ ἐπερχόμενου ποικιλόμορφου ταξικοῦ ἀγῶνα. Παίρνουμε μία γεύση τῶν συγκρουσιακῶν ἀπαιτήσεων Ἀπό τις σκηνές τῶν ἀραβικῶν ἐξεγέρσεων τῆς ἐποχῆς μας (ἀνεξάρτητα τῶν κινήτρων ὡρισμένων). Τέλος ἡ ἐποχή τοῦ καναπέ, αὐτή ἴσως τη γνωρίσουν πλέον τά δισέγγονά μας μετά ἀπό γενεές ἐμπεδώσεως κάποιων δικαιότερων κοινωνικῶν συστημάτων. Ολόκληρο το ἀντικαπιταλιστικό φάσμα ἀπό το Μαρξισμό ὡς τον Ἀναρχισμό θέτει θέμα στρατιωτικοποιήσεως τῶν μαχητικῶν τμημάτων τοῦ προλεταριάτου προκειμένου να ὑπερνικηθεῖ ἡ βάρβαρη καταστολή τῆς ἀρχούσης τάξεως. Το μίνιμουμ πού πρέπει τώρα να ξεκινήσουμε ὡς ἐπαναστατική προθέρμανση εἶναι ἡ μαζική συντεταγμένη συμμετοχή στις περιφρουρήσεις και σἐ ἄλλες ὑποστηρικτικές ἐπιχειρήσεις, πού σημαίνει ξενύχτια, στέρηση οἰκιακῆς θαλπωρῆς ἐπί μακρόν, συνθῆκες ἐκστρατείας, ὑπηρεσίες «ἕξι μέσα-μία ἔξω», στρατιωτικές προπαιδεύσεις και ὅλα τά σχετικά. Τά «Στάλινγκραντ» και τά «γκέττο τῆς Βαρσοβίας» δεν ἐπιτυγχάνονται με τζόυστικ. Dedication is the name of the game!

• Ολοι οἱ σιδηροδρομικοί στα κεντρα διαχειρίσεως των σιδηροδρομικων μας δικτυων!
• Ολοι στις καταλήψεις τῶν μέσων παραγωγῆς
• Ἕνα-δύο-τρία, πολλά Πολυτεχνεῖα, Βιετνάμ και «Βίλλες Ἀμαλίας»

ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΘΕΙΣ!